Burroughs Edgar Rice Pellucidar

[ Pobierz całość w formacie PDF ]
.Tego wszystkiego dowiedział się jeden z naszych wojowników, który udawał sympatiedla bandy i jej celów, a potem zbiegł przy pierwszej okazji. Kim może być człowiek spytałem Ghaka który w tak podły sposób działaprzeciwko własnej rasie? Nazywa się.Hooja odezwał się Kolk, odpowiadając na moje pytanie.Wymieniliśmy z Ghakiem spojrzenia.Na jego twarzy malowała się wielka ulga,wypełniła ona również moje serce.Wreszcie otrzymaliśmy konkretną wskazówkęna temat miejsca, w którym przebywał Hooja a wraz z tą wskazówką pojawił sięprzewodnik!Jednak kiedy poruszyłem ten temat, Kolk potrząsnął przecząco głową.Tonemusprawiedliwienia wyjaśnił, iż przebył długą drogę, by zobaczyć się ze swą siostrąi porozmawiać z Dakorem.Jego ojciec dał mu w tej materii ścisłe instrukcje, którychnie mógł ignorować.Jednak mimo tego wróciłby ze mną i wskazałby mi drogę dowyspy, gdybyśmy dzięki temu mogli cokolwiek osiągnąć. Ale to nic nie da powiedział. Hooja jest bardzo potężny.Ma tysiącewojowników.Wystarczy, iż przekaże wiadomość swym sojuszniczkom Maharom,a otrzyma do swej dyspozycji niezliczone hordy Sagothów, których będzie mógł posłaćprzeciw swym wrogom ludziom.Poczekajmy, aż będziecie mogli zebrać wśród królestw waszego imperiumrównie liczną armie.Wtedy podejmiemy przeciwko Hooji wyprawę, mającą szansępowodzenia.53Ale najpierw musimy go zwabić na kontynent, gdyż kto spośród was wie jakzbudować te dziwne rzeczy, które Hooje i jego bandę przenoszą przez wodę? My niejesteśmy wyspiarzami.Nic o tych rzeczach nie wiemy.Nie mogłem od niego uzyskać więcej poza wskazówką dotyczącą kierunku, w jakimnależy podróżować.Pokazałem mu moją mapę, obejmującą teraz wielki obszar,rozciągający się od Anorok na wschodzie do miejsc, położonych daleko na zachód odSari i od rzeki płynącej na południe, od Chmurnych Wierchów aż do Amoz na północy.Gdy tylko wyjaśniłem mu jej przeznaczenie, wyrysował palcem linie, odpowiadającąukształtowaniu wybrzeża morskiego na zachód i południe od Sari oraz zaznaczył wielkiokrąg, który jak powiedział, stanowił granice Krainy Strasznego Cienia, na tereniektórej leży �uria.Byłem zdecydowany natychmiast wyruszać, mimo iż zarówno Ghak, jak i Kolk staralisię mnie od tego zamiaru odwieść.Poświęciłem jedynie trochę czasu na sporządzeniekopii mojej mapy.Dałem ją Ghakowi z prośbą o przekazanie Perry emu, by staruszekmógł do swej mapy dodać wszystkie obszary, które zaznaczyłem od chwili naszegorozstania.Zostawiłem mu również list, w którym między innymi wysunąłem teorie, żeSojar Az, lub Wielkie Morze, które zgodnie ze słowami Kolka rozciąga się na wschódod �urii może istotnie jest tym samym potężnym oceanem, otaczającym południowyskraj kontynentu.Sięga ono na północ, wzdłuż wybrzeża w pobliżu Phutry, a następniełączy swe wody z wielką zatoką, nad którą położone są Sarii, Amoz i Greenwich.Wierząc, że teoria ta mogła się okazać prawdziwa, nalegałem, aby Perry przyspieszyłbudowę floty małych łodzi żaglowych, których moglibyśmy użyć, gdyby zwabienieHooji na kontynent było niemożliwe.Powiedziałem Ghakowi co zawiera mój list i poleciłem, aby najszybciej, jak tomożliwe zawarł nowe przymierza z różnymi królestwami imperium, zebrał armiei wymaszerował z nią w stronę �urii.Kolk dał mi znak dla swego ojca kawałek kości, na którym prymitywniewyrzezbiono lidi, zwierze juczne, a pod nim sylwetkę człowieka i kwiat całość byłamoże bardzo topornie wykonana, niemniej tego typu znaki doskonale spełniały swojezadanie jak się niejednokrotnie przekonałem w czasie mego długiego przebywaniawśród prymitywnych plemion Pellucidaru.I tak, uzbrojony w list uwierzytelniający i mój mały arsenał, wyruszyłem samotniena poszukiwanie mojej najdroższej na obu światach dziewczyny.Nie wiem jak dużo czasu zajęła mi ta wędrówka i tylko połowicznie mogłemdoceniać piękno krajobrazów, które otwierały się przede mną w czasie każdegonowego przemarszu, gdyż moje serce wypełnione było tylko jednym wspomnieniem,wspaniałej dziewczyny, o wielkich, ciemnych oczach, dzielnie spoglądających z okolonejkruczoczarnymi włosami twarzy.54Dopiero, gdy minąłem górę i znalazłem się nad rzeką, zauważyłem po raz pierwszywiszący świat maleńkiego satelitę, zawieszonego nad powierzchnią Pellucidarui rzucającego cień stale na ten sam obszar, który tutaj zwany jest Krainą StrasznegoCienia.Na terenie tej właśnie Krainy znajduje się �uria.Patrzyłem z takiej odległości i pod takim kątem, że dzienny księżyc Pellucidarupokazywał mi jedną półkulę oświetloną, a drugą pogrążoną w cieniu.Pod nim, napowierzchni ziemi, wyraznie widniała ciemna, okrągła plama obszar, na którymsłońce nigdy nie świeciło.Księżyc widziany z tego miejsca, w którym stałem, wydawałsię wisieć tak nisko nad ziemią, jakby niemal jej dotykał.Pózniej dowiedziałem się,że unosi się o jedną mile nad Pellucidarem co zdaje się być rzeczywiście bardzoniewielką odległością jak na księżyc.Dostrzegłem jego łańcuchy górskie i doliny, oceany, jeziora i rzeki, jego rozległe,trawiaste równiny i gęste lasy.Jednak odległość była zbyt duża, a cień, zasnuwającyzwróconą ku Pellucidarowi półkule zbyt głęboki, abym mógł zauważyć jakikolwiekruch, który mógłby świadczyć o istnieniu tam zwierząt.Natomiast obudziła się we mnie ogromna ciekawość [ Pobierz całość w formacie PDF ]

pdf; download; ebook; pobieranie; do ÂściÂągnięcia

Archiwum

Szukaj