Ellroy James Amerykański spisek

[ Pobierz całość w formacie PDF ]
.Ward nie skomentował tego.Powiniensię z nim skontaktować.Powinien dowiedzieć się, czy śmierć Szalonego Salamiała coś wspólnego z jego pracą dla Warda.Kierowca zatrzymał się przy St.Regis.Kemper zapłacił mu i szybko ruszył dorecepcji.Tamtejszy pracownik stał w wyczekującej pozie.Kemper zwrócił się doniego: Mógłby pan zadzwonić do mojego apartamentu i poprosić pannę Hu-ghes, żeby zeszła na dół?Recepcjonista założył słuchawki i wybrał numer na centralce.Kemper spoj-rzał na zegarek byli spóznieni na kolację. Rozmawia przez telefon, panie Boyd.Kemper uśmiechnął się. Pewnie z moją córką.Potrafią gadać godzinami. Panna Hughes rozmawia z mężczyzną.Kemper złapał się na tym, że zaciska zęby. Czy mógłby pan dać mi słuchawki? Cóż.Kemper dał mu dziesięć dolarów. Cóż.Kemper doszedł do pięćdziesięciu.Recepcjonista przykrył pieniądze dłonią idał mu słuchawki.Kemper założył je.Lenny Sands mówił piskliwym, drżącymgłosem..to takie straszne, że nie żyje, pracował dla tego pijaka, jak ja.Jest ichdwóch: pijak i brutal, a teraz brutal chce, żebym pisał dla niego te niedorzeczneartykuły o Kubie.Nie mogę wymieniać nazwisk, ale Lauro, na Boga. Nie masz chyba na myśli mojego przyjaciela, Kempera Boyda? Jego się nie boję.Boję się brutala i pijaka.Nigdy nie wiadomo, co zrobipijak, nie widziałem się z nim od śmierci Sala, co doprowadza mnie do szału.To stanowiło zakłócenie w kategoryzacji.Trzeba było to opanować.21535(Chicago, 1 pazdziernika 1959)Fale wyrzucały śmieci na brzeg.Pod stopami szeleściły papierowe kubki iprogramy rejsów wycieczkowych.Littell kopał je.Minął miejsce, gdzie wyrzuciłtorbę z włamania do Montrose'a.Wtedy też pływało tu pełno śmieci.Było już trzech ludzi, za których mógł zapalić świeczki.Jack Ruby chyba byłbezpieczny co tydzień dzwonił do klubu Carousel, żeby usłyszeć jego głos.Sal oparł się torturom.Sal nie powiedział Littell ani Ruby.Kabikoff znałgo tylko jako gliniarza w masce. Szalony Sal i %7łydek Sid kiedyś śmieszyłygo te pseudonimy.Bobby Kennedy podobno uwielbiał ksywki mafii.Zaniedbywał raporty Widma.Zaniedbywał pracę w Czerwonej Drużynie.Powiedział Leahy'emu, że Bóg i Jezus Chrystus byli lewicowcami.Ograniczyłspotkania z Helen do jednego wieczora w tygodniu.Przestał dzwonić do Lenn-y'ego Sandsa.Miał dwóch stałych towarzyszy: Old Overhalt i Pabst Blue Rib-bon.Zobaczył przemoczone czasopismo, a w nim zdjęcie Jacka Kennedy'ego zJackie.Kemper mówił, że senator łaknął krwi.I że Bobby dotrzymywał ślubnejprzysięgi.Tłusty Sid twierdził, że ich tato znał Julesa Schiffrina.Schiffrin prowadziłprawdziwą księgowość Funduszu Emerytalnego alkohol nie dał mu zapo-mnieć tego jednego faktu.Littell poszedł na skróty do Lake Shore Drive.Bolały go stopy, a w mankie-tach spodni zgrzytał piasek.Zmierzchało.Od kilku godzin szedł tak na połu-dnie.Nagle zorientował się.Zobaczył, że znajduje się trzy przecznice od praw-dziwego celu.Poszedł tam i zapukał do drzwi Lenny'ego Sandsa.Lenny otworzył i stanął wprogu.Littell powiedział: Koniec.Już cię o nic nie poproszę.Lenny podszedł bliżej.Zaczął wrzeszczeć słowa układały się w jeden ciąg.Littell usłyszał głupi , beznadziejny i tchórz.Patrzył Lenny'emu w oczy istał tak, podczas gdy tamten wrzeszczał do utraty tchu.21636(Chicago, 2 pazdziernika 1959)Kemper otworzył zamek swoją kartą Diners Club.Lenny nie nauczył się, żetylko sztaby trzymają z daleka bandyckich gliniarzy.Littell nie nauczył się, że INFORMATORZY NIE ODCHODZ NA EMERY-TUR.Kemper podglądał z ulicy uroczyste przejście Lenny'ego w stan spoczyn-ku i widział, jak Ward nasiąka jego obelgami niczym rasowy masochista.Zamknął drzwi i stał tak w ciemności.Lenny wyszedł dziesięć minut wcze-śniej do supermarketu i powinien niedługo wrócić.Laura nauczyła się nie rozmawiać na kłopotliwe tematy.Nigdy nie wspomi-nała o rozmowie telefonicznej w St.Regis.Kemper usłyszał odgłosy kroków i zgrzyt zamka.Przesunął się w kierunkuwyłącznika światła i nałożył tłumik.Lenny wszedł.Kemper odezwał się: To wcale nie koniec, jak twierdził Littell.Torba na zakupy upadła.Brzęknęło szło. Nie będziesz już od tej pory rozmawiał z Laurą i Littellem.Będziesz pra-cował wyłącznie dla Cicho sza!, dla Pete'a.Dowiesz się wszystkiego, co tylko sięda, o księgowości Funduszu Emerytalnego i zdasz raport wyłącznie mnie.Lenny powiedział: Nie.Kemper nacisnął przycisk.Salon wypełnił się światłem był przeładowanyantykami i tr�s, tr�s zapuszczony.Lenny mrugał oczami.Kemper odstrzelił nogi fotela.Roztrzaskał przy okazjichińską porcelanę i kryształ.Strzelił w półkę na książki.Potem w kanapę w stylu Ludwika XIV, aż rozsy-pała się w drzazgi.I w ręcznie malowaną szafę Chippendale'a.Trociny i duszący dym unosiły się w powietrzu.Kemper wyjął nowy magazy-nek.Lenny powiedział: Tak.217ZAACZNIK DO AKT: 5.10.1959.Artykuł z magazynu Cicho sza! autorstwaLenny'ego Sandsa, pseudonim Niezrównany.RAKOTW�RCZY CASTRO KOMUNIZMEM PARALI%7łUJE KUB, POD-CZAS GDY HEROICZNI HERMANOS AAKN OJCZYZNY!Jest u władzy zaledwie od dziesięciu miesięcy, ale Wolny Zwiat już dobrzezna rzucającego sloganami, śmierdzącego cygarami Fidela Castro! Castro usu-nął wybranego demokratycznie antykomunistycznego premiera Kuby FulgencioBatistę w Nowy Rok.Krzaczastobrody, napuszony bard bitników obiecywałreformę rolną, sprawiedliwość społeczną i kupę żarcia na każdym talerzu typowe zapewnienia ględzącego o dobrobycie komunistycznego komisarza [ Pobierz całość w formacie PDF ]

pdf; download; ebook; pobieranie; do ÂściÂągnięcia

Archiwum

Szukaj