[ Pobierz całość w formacie PDF ]
.Ili kuÿis kiel specimenoj sur la tablo, ili kuÿis longe, kaj tiama-niere ili reciproke enami¸is, sed unu ne diris tion al la alia,tamen oni devas tion fari, se oni volas, ke io fari¸u el tio. Li estas viro, li devas diri la unuan vorton, pensis la fraû-lino, sed ÿi estus tre kontenta, se ÿi povus scii¸i, ke ÿia amotrovis reciprokecon.Li estis pli avida en siaj pensoj, kaj tiajçiam estas la viroj; li son¸is, ke li estas vivanta strata knabokaj posedas kvar spesdekojn, kaj ke tial li açetis la fraûlinonkaj man¸is ¸in.Tagojn kaj semajnojn ili kuÿis sur la tablo kaj elseki¸is: lapensoj de la fraûlino fari¸is pli delikataj kaj pli virinaj. Sufi-ças al mi, ke mi kuÿis apud li sur la tablo! ÿi pensis, kaj ÿirompi¸is en la mezo. Se ÿi scius pri mia amo, tiam ÿi certe eltenus iom pli lon-ge! li pensis. Kaj tio estas la historio, kaj jen ili estas ambaû! diris lakukvendisto. Ili estas rimarkindaj pro sia biografio kaj pro sia silentaamo, kiu neniam kondukas al io.Vidu, jen vi ilin havas! Kajli donis al Anjo la viron, kiu estis ankoraû tuteca, kaj Knutricevis la rompi¸intan fraûlinon; ili tamen estis tiel emociitajde la historio, ke la koro ne permesis al ili forman¸i la gea-mantojn.Sed en la sekvanta tago ili iris kun la kukoj sur la tombe-jon, kie la muroj de la pre¸ejo estis kreskokovritaj de plej bela97 FABELOJ 3eLIBROhedero, kiu en vintro kaj en somero kovris la murojn simileal luksa tapiÿo.Inter la volvaîoj de la hedero ili starigis la miel-kukojn en la sunlumo kaj rakontis al amaso da aliaj infanoj lahistorion pri la silenta amo, kiu neniam havis ian taûgon, t.e.la silenta amo, çar la historio estis tre çama, tion çiujtrovis.Kiam ili denove volis ekrigardi la mielan paron, mon-tri¸is, ke unu granda knabo nur pro malboneco li tion fa-ris forman¸is la rompi¸intan fraûlinon.La infanoj plorispro tio, kaj poste, por ke la kompatinda viro ne restu tutesoleca en la mondo, ili lin ankaû forman¸is, sed la historionili neniam forgesis.Çiam la infanoj estis kune, çe la sambuka arbeto kaj sub lasaliko, kaj la malgranda knabino per ar¸entosona voço kan-tadis la plej çarmajn kantojn.Knut bedaûrinde ne multekomprenis en muziko, sed li almenaû komprenis la vortojn,kaj tio jam havas ian valoron.La homoj en Kjøge, eç la ferbu-tikistino, haltadis kaj aûskultadis Anjon. Dolçan voçon ha-vas la çarma knabineto! ili diradis.Tio estis belegaj tagoj, sed ili ne daûris eterne.La najbarojdisiris; la patrino de la malgranda knabino mortis, la patrovolis denove edzi¸i en Kopenhago kaj povis tie ricevi oficon;oni proponis al li oficon de kuriero, kio promesis esti tre en-speziga afero.La najbaroj disi¸is kun larmoj, kaj precipe lainfanoj ploris maldolçe.Sed la maljunuloj promesis, ke ili al-menaû unu fojon en jaro skribos al si reciproke.Knut estisdonita al ÿuisto por lernado, la gepatroj ne povis plu lasi linsenokupa.Kaj poste li estis konfirmita.Ho, kiel volonte li por tiu festo irus en Kopenhagon, porvidi la karan Anjon, sed li ne iris tien kaj li ankaû neniam tieestis, kvankam la urbo estas nur kvin mejlojn malproksima de98 FABELOJ 3eLIBROKjøge.La turojn tamen Knut çe klara vetero vidis jam elsta-rantajn super la golfeto, kaj en la tago de sia konfirmo li klarevidis briletadon de la ora kruco sur la Dipatrina pre¸ejo.Ha, kiel multe li pensadis pri Anjo! Çu ÿi lin ankoraû me-moras? Jes, kompreneble! Al Kristnasko venis letero de ÿiapatro al la gepatroj de Knut; liaj aferoj en Kopenhago irasbone, kaj Anjon pro ÿia bela voço atendas granda feliço.Oniÿin akceptis en la teatron, en tiun, kie oni kantas; ÿi ricevisjam pro tio iom da mono, kaj el tiu mono ÿi sendas al la ka-raj najbaroj en Kjøge tutan taleron, por ke ili per tio faru alsi ¸ojan Kristnaskan vesperon.Ili trinku por ÿia sano, tion ÿimem propramane aldonis en postskribo, en kiu ankoraû es-tis dirite: Amikan saluton al Knut! Ili çiuj ploris, kaj tamen la tutaîo estis ja tiel ¸ojiga, sed iliploris pro ¸ojo.Çiutage Knut pensadis pri Anjo, kaj nun lividis, ke ÿi ankaû memoras pri li.Ju pli alproksimi¸is la tem-po, kiam li estis fari¸onta submajstro, des pli klare li sentis ensia animo, ke li kore amas Anjon kaj ke ÿi devas fari¸i lia karaedzineto.Tiam rideto çirkaûis lian buÿon kaj pli vigle li tira-dis la ÿuistan fadenon, dum la piedo pli streçe tiris la streçri-menon.Per la aleno li trapikis al si fingron, sed tio ne estisgrava por li.Li certe ne volis esti muta, kiel la du mielkukoj,tiu historio estis por li atentinda instruo.Kaj li fari¸is submajstro, kaj li estis faronta sian submajs-tran voja¸on.Fine li la unuan fojon en sia vivo estis venontaen Kopenhagon, kaj tie li jam havis majstron.Kiel surprizitakaj ¸oja estos Anjo! xi havis nun la a¸on de deksep jaroj kajli estis deknaûjara.Jam en Kjøge li volis açeti por ÿi oran ringon, sed post pri-penso li tion ne faris; çar en Kopenhago oni ja certe ricevos99 FABELOJ 3eLIBROmulte pli belan.Li diris adiaû al la maljunuloj kaj en fortepluva aûtuna tago li piede ekiris la vojon.La folioj faladis dela arboj; malseka ¸is la haûto li la unuan fojon eniris en Ko-penhagon kaj prezentis sin al sia nova majstro.La plej proksiman dimançon Knut volis fari viziton al lapatro de Anjo.Li metis sur sin la novajn submajstrajn vestojn kaj la nov-an, ankoraû en Kjøge açetitan çapelon, kiu estis al li tiel bonealaspekta.Antaûe li çiam portadis çapon.Li trovis la domon,kiun li serçis, kaj ekiris malsupren laû la multe da ÿtupoj.Onipovis ricevi kapturnon de tio, kiel la homoj en tiu kompliki-ta amaso da stratoj estis pakitaj unuj super la aliaj.La interno de la lo¸ejo montris kelkan bonhavecon, kaj lapatro de Anjo akceptis lin kun plej granda amikeco.Kvankamlia dua edzino estis nekonata al Knut, ÿi tamen donis al li lamanon kaj enverÿis al li kafon. Anjo tre ¸ojos, kiam ÿi vidos vin! diris la patro. Vi fari¸isja tre çarma junulo! Nu, vi vidos ankaû ÿin.Ha, kia knabinoÿi estas! xi havigas al mi multe da ¸ojo, kaj kun la helpo deDio ÿi havigos al mi ankoraû pli! xi lo¸as nun en sia propraçambro kaj pagas al ni lupagon pro ¸i. La patro mem frapis tre ¸entile kaj modeste sur la pordo,kvazaû li estus fremdulo, kaj kiam ÿi diris eniru! ili eniris.Kiel çarme estis la aspekto interne! Tian çambron oni certe nepovus trovi en la tuta Kjøge, la re¸ino ne povus havi pli ele-gantan çambron.Tapiÿoj kovris la plankon, fenestraj kurte-noj atingis ¸is la planko, efektiva velura se¸o tie staris, çie larigardo falis sur florojn kaj pentraîojn, kaj en la çambro tro-vi¸is spegulo tiel granda kiel pordo, tiel ke oni devis boneatenti, ke oni ne paÿu en ¸in.Knut îetis sur çion unu rigardon,100 FABELOJ 3eLIBROsed li vidis tamen nur Anjon, kiu nun staris antaû li kiel plen-kreska knabino; ÿi estis tute alia, ol kiel Knut ÿin imagis al si,sed multe pli bela; per nenio ÿi similis al siaj sama¸ulinoj enKjøge, kaj kiel eleganta kaj altmonda ÿi estis! Sed kiel strangeÿi rigardis Knuton! Tamen nur dum unu momento, poste ÿikuris al li renkonte, kvazaû ÿi volus lin kisi
[ Pobierz całość w formacie PDF ]