[ Pobierz całość w formacie PDF ]
.Ponadto zwraca się uwagę, że osoby z trudnościami w uczeniu się rozumieją słuchany i czytany tekst w117 sposób bardzo konkretny i literalny (np.instrukcję: Kolory pierz oddzielnie" - rozumieją, iż każda kolorowarzecz wymaga oddzielnego prania - Winzer, 1994).Niepowodzenia szkolne to powszechnie akcentowana cecha dzieci z trudnościami w uczeniu się.W młodszymwieku szkolnym występuje ona w czasie opanowywania trzech podstawowych grup umiejętności: czytania, pisania iliczenia.Stopień opanowania tych umiejętności często przesądza o przebiegu dalszej edukacji dzieci.W klasachstarszych mają one kłopoty ze rozumieniem przyswajanej wiedzy.Niekiedy pojawia się duża rozbieżność wrozwoju języka mówionego i pisanego, może sięgać nawet 6-8 lat na korzyść pierwszego.Dzieci z trudnościami wuczeniu się nie potrafią organizować wiedzy w pewne logiczne, koherentne całości, stosować jej w nowychsytuacjach, z trudem opanowują obce języki czy treści takich przedmiotów, jak geografia lub geometria.Dzieci z trudnościami w uczeniu się ujawniają wiele problemów w emocjonalnym i społecznymfunkcjonowaniu.Wielu autorów podkreśla, że charakteryzują się one negatywnym obrazem samego siebie,zewnętrznym umiejscowieniem poczucia kontroli, niską tolerancją na frustrację, wyuczoną bezradnością, wysokimpoziomem lęku, tendencją do unikania kontaktów społecznych i niepodejmowania trudniejszych zadań orazpowolnością działania.Dzieci te są mało popularne wśród rówieśników, zaś przez dorosłych często krytykowane.W przypadku każdego dziecka z niepowodzeniami szkolnymi otwartym pozostaje pytanie, który rodzaj zaburzeńjest pierwotny - trudności w uczeniu się czy w adaptacji (za: Spionek, 1985; Herring, McCormik, 1986; Hallahan,Kauffman, 1988; Winzer, 1994).Podstawę rozumienia problemów dzieci z trudnościami w uczeniu się, zdaniem A.Maurer (1998, s.378-379),może stanowić teoria PASS - planowania (Planning), uwagi (Attention), przetwarzania sekwencyjnego (Succes-sive)i symultanicznego (Simultaneous).Zgodnie z tą teorią system planowania odpowiada za organizację i kontrolęprzetwarzania informacji, wybór i opracowywanie strategii przetwarzania oraz kontrolę efektów przetwarzania zpunktu widzenia przyjętych celów.System uwagi warunkuje utrzymanie poziomu aktywności i gotowościsprzyjającego koncentracji na bodzcach istotnych dla procesów przetwarzania informacji.System przetwarzania(kodowania) warunkuje enkodowanie, przekształcanie i przechowywanie informacji.Istotę przetwarzaniasekwencyjnego stanowi kodowanie następujących po sobie informacji (jak podczas zapamiętywania numerutelefonu, czytania nieznanego słowa czy wypełniania kolejnych elementów polecenia).Przetwarzaniesymultaniczne opiera się natomiast na równoczesnym ujmowaniu wszystkich elementów (jak przy spostrzeganiuukładu linii tworzących kwadrat czy rozumieniu sensu zdania).Ograniczenia w uczeniu się mogą być pierwotnieuwarunkowane zarówno nieprawidłowościami w obrębie któregokolwiek z trzech systemów poznawczych, jakteż nieprawidłowościami przebiegu procesów przetwarzania informacji w ramach treści poszczególnychprzedmiotów szkolnych oraz warunkujących to przetwarzanie elementarnych sprawności specyficznych dla danejdziedziny wiedzy.Doznawane w efekcie występowania tych ograniczeń niepowodzenia w nauce powodująokreślone reakcje rodziców i nauczycieli, będące przyczyną negatywnych reakcji emocjonalnych dziecka ipowstających w ich następstwie zmian jego stosunku do siebie, własnych możliwości i zadań szkolnych, któremogą stać się czynnikami wtórnie zakłócającymi funkcjonowanie systemów uwagi, planowania, względnieprzetwarzania, w efekcie narastającego poczucia bezradności i braku wpływu wysiłku wkładanego w naukęuzyskiwane wyniki.5.Edukacja dzieci z trudnościami w uczeniu sięa) Organizacja procesu edukacjiW naszym systemie edukacyjnym dzieci z trudnościami w uczeniu się zawsze uczęszczały do szkółpublicznych.Nigdy nie organizowano dla nich szkół o charakterze specjalnym, jak miało to miejsce w innychkrajach.Niestety, do wczesnych łat siedemdziesiątych wielu uczniów z niepowodzeniami szkolnymi byłorekwalifikowanych do szkół specjalnych po dwu-, trzykrotnym powtarzaniu kolejnych klas.Dopiero zarządzenieMOiW z 1973 roku pod nazwą Wytyczne w sprawie rozwoju kształcenia specjalnego i pomocy dzieciom z odchyleniami izaburzeniami rozwojowymi określiło zasady i formy organizacji procesu nauczania tych uczniów.Zarządzenie toulegało wielokrotnym modyfikacjom, nigdy jednak nie wprowadzono w jego treści zasadniczych zmianmerytorycznych.Dzieci z trudnościami w uczeniu się - zgodnie z kolejnymi wersjami tego zarządzenia - mają prawo dospecjalnej pomocy psychologicznej i pedagogicznej.Pomoc ta może być organizowana w formie zajęćdydaktyczno-wyrównawczych, zajęć korekcyjno-kompensacyjnych oraz klas wyrównawczych.Zajęcia dydaktyczno-wyrównawcze organizowane są dla uczniów, którzy mają znaczne opóznienia wopanowaniu programów obowiązkowych przedmiotów nauczania.Zajęcia te prowadzone są przez nauczycielawłaściwego przedmiotu.Kwalifikacji uczniów dokonuje nauczyciel uczący danego przedmiotu.Liczba uczniówpowinna wynosić od 4 do 8.Zajęcia korekcyjno-kompensacyjne organizuje się dla uczniów, u których nieprawidłowości rozwojoweutrudniają opanowanie określonych umiejętności.Zajęcia prowadzą nauczyciele posiadający przygotowanie wzakresie terapii pedagogicznej.Oni też dokonują kwalifikacji uczniów na podstawie decyzji poradnipsychologiczno-pedagogicznej.Zespół powinien liczyć od 2 do 5 uczestników przy głębszych zaburzeniach i do118 10 przy odchyleniach o mniejszym nasileniu.Klasy wyrównawcze organizowane są dla uczniów, u których występują rozliczne braki w opanowaniuprogramów obowiązkowych przedmiotów nauczania.Liczba uczniów wynosi od 10 do 15.Nauczanie w tychklasach odbywa się według obowiązujących w danej szkole planów i programów nauczania, z dostosowaniemmetod i form ich realizacji do potrzeb uczniów
[ Pobierz całość w formacie PDF ]