Saint Simone Pamiętniki tom II

[ Pobierz całość w formacie PDF ]
.Miał wolną rękę przy rozdziale beneficjów podczas ostatnichpiętnastu czy dwudziestu lat, kiedy stanowisko arcybiskupa Pa-ryża piastował Harlay.Jego niezależność od pani de Maintenonbyła zupełna i nigdy nie miał z nią nic wspólnego.Toteż nie-nawidziła go serdecznie, zarówno z tego powodu, jak i dlatego, 60że sprzeciwiał się stanowczo oficjalnemu ogłoszeniu jej małżeń-stwa z królem.Nie ośmieliła się jednak ,nigdy pokazać mu zębów,znając życzliwość, jaką go król darzył.Posłużyła się jednak Go-detem, biskupem Chartres, dla którego powoli zdobyła zaufaniekrólewskie, pózniej kardynałem de Noailles21, po ślubie swejsiostrzenicy i przy okazji sprawy biskupa Cambrai, aby zrówno-ważyć rozdział beneficjów i samej dobrać się do nich, ukrywającsię poza tymi dwoma parawanami.Stało się to początkiem upadkudobrego imienia kleru francuskiego i pohańbienia go przez wy-niesienie do godności biskupich ludzi nic niewartych przez bisku-pa Chartres i proboszcza Saint-Sulpice, którzy równocześnie, o iletylko mogli, odsuwali od tych stanowisk innych.Blisko już osiemdziesięcioletni ojciec de la Chaise chciał sięwycofać, choć zdrowie jeszcze mu dopisywało: parokrotnie po-nawiał starania, lecz bezskutecznie.Kiedy pózniej i ciało, i umysłzaczęły mu odmawiać posłuszeństwa, ponowił prośby o zwolnie-nie z obowiązków.Jezuici, jeszcze lepiej zdając sobie sprawęz tego, że już słabnie, i wiedząc, że wpływy jego maleją, zakli-nali, by ustąpił miejsca innemu, który by miał zapał i szansęnowości.On sam szczerze tęsknił już do odpoczynku i nalegałna króla, wciąż jednak bezskutecznie.Trzeba mu było dzwigaćbrzemię do końca.Ułomności i zgrzybiałość, które wnet przyszły,również nie zdołały go uwolnić.Krwawiące żylaki, zanikającapamięć, zaćmiona jasność sądu, zamglony umysł, dolegliwościbardzo nieodpowiednie dla spowiednika, nic nie zniechęciło królai aż do końca kazał sobie przynosić już prawie trupa i załatwiałz nim sprawy.Wreszcie, w dwa dni po powrocie z Wersalu,ojciec de la Chaise osłabł bardzo, przyjął ostatnie sakramenty,mając przy tym jeszcze tyle odwagi, bardziej niż siły, by własno-ręcznie napisać ólo króla długi list, na który otrzymał odpowiedzszybką i czułą, potem oddał swoje myśli już tylko Bogu.Ojciec Tellier, prowincjał, i ojciec Daniel, superior domu ma-cierzystego, zapytali, czy uczynił wszystko, czego domagało sięod niego sumienie i czy pomyślał o dobru i honorze zgroma-dzenia.Na pierwsze pytanie odpowiedział, że nie ma sobie nicdo zarzucenia, na drugie, iż niedługo poznają po wynikach, żerównież postępował w zgodzie z sumieniem.Bardzo niedługo po-tem umarł bardzo spokojnie o piątej godzinie rano.Obaj superiorzy udali się do króla, by zaraz po jego obudzeniu 61wręczyć mu klucze od gabinetu ojca de la Chaise, który pozo-stawił wiele zapisków i papierów.Król przyjął klucze przy wszy-stkich, jak władca przywykły do strat, wypowiedział pochwałęojca de la Chaise, w szczególności za jego dobroć, a pózniej,uśmiechając się do ojców, dodał głośno wobec wszystkich dwo-rzan: Był tak dobry, że niejednokrotnie czyniłem mu z tegozarzut, na co mi odpowiadał: �To nie ja jestem dobry, lecz WaszaKrólewska Mość jest srogi.�" Zaprawdę, ojcowie i wszyscy obecnitak byli zaskoczeni tymi słowami, że aż pospuszczali oczy.To po-wiedzenie wnet stało się ogólnie znane i nikt nie mógł za niepotępić ojca de la Chaise.Sparował w swym życiu wiele ciosów, unicestwił mnóstwoszelmostw i anonimowych donosów skierowanych przeciw wieluludziom, oddał usługę niejednemu, a jeżeli kogo skrzywdził, totylko pod zupełnym przymusem.Nie dziw więc, że żałowano googólnie.Zawsze wiedziano, że będzie to strata, lecz nigdy niktnie mógł sobie wyobrazić, że śmierć jego będzie taką ogólnąi wielką klęską, jaką się stała i dała się wkrótce odczuć na skutekstrasznego następcy ojca de la Chaise.Nawet nieprzyjaciele je-zuitów zmuszeni byli pózniej oddać ojcu de la Chaise sprawiedli-wość i przyznać, że był to człowiek dobry i uczciwy z natury,stworzony na stanowisko, które przez tyle lat piastował. 62OJCIEC TELLIER (1643 1719)Król nie słyszał nigdy o ojcu Tellier,22 znał jego nazwisko jedy-nie dlatego, że znalazł je na spisie pięciu czy sześciu jezuitówwymienionych przez ojca de la Chaise, jako ewentualnych jegonastępców.Ojciec Tellier przeszedł przez wszystkie stopnie istnie-jące w zgromadzeniu.Był profesorem, teologiem, lektorem, pro-wincjałem, pisarzem.Obarczono go misją obrony kultu Kon-fucjusza i ceremoniałów chińskich; wziął udział w ostrej dyskusji,napisał na ten temat książkę, która mogła ściągnąć na niego i jegokonfratrów poważne konsekwencje, jednak, dzięki wielu intry-gom i protekcji posiadanej w Rzymie, została tylko umieszczonana indeksie [ Pobierz całość w formacie PDF ]

pdf; download; ebook; pobieranie; do ÂściÂągnięcia

Archiwum

Szukaj