Spellman Cathy Cash Próba sił

[ Pobierz całość w formacie PDF ]
.- Właśnie Materializacja jest powodem, dla którego nie chcę, żebyjakieś sukinsyny się w to wpieprzały i mąciły wodę, Erie -obstawał przyswoim Sayles.- Jestem gotów postawić każdą sumę Pieniędzy na to, żestoi za tym ta dziwka 0'Connor.Mówiłem ci, że Przesłanie nieunieszkodliwi tej cipy, ona, kurwa, czuje powołanie! Chcę, żebyzniknęła i chcę to zrobić na swój własny sposób.Erie zmrużył nieco oczy.W żądaniu Saylesa pobrzmiewało cośjeszcze.Zbyt wiele razy widywał ten grozny błysk w oczach Nicky'ego,by teraz nie rozpoznać mocy jego gniewu.433- A więc, czego chcesz, Nicky? Uszu policjanta przy swoim pa.sku?To nie powinno być trudne.Mamy przyjaciół w mieście.I uszy Maggiedo kompletu?- Nic tak prostackiego, Erie.Domagam się rytualnej ofiary.Takiej,która na śmierć wystraszy Maggie 0'Connor.- Mianowicie jakiej?- Jenny.Spojrzał Ericowi prosto w oczy.- Ona jest teraz zbędnym obciążeniem, Erie.I sprawia cholerny kłopot, jak na kogoś tak mało ważnego.Chcę ją wykorzystać, byzałagodzić Moce.i dla swojej własnej przyjemności.Chcę teżsprawić, żeby jej matka wiedziała dokładnie, co się stało z jej popieprzoną córką, i co się stanie również z nią, jeżeli będzie wpychała nos tam, gdzie nie trzeba.Erie poczuł, jak puls przyśpiesza mu w skroniach.Jego wściekłość nabezczelność Nicky'ego była drobnostką w porównaniu z wściekłością nasamego siebie z powodu tego, że został wyprowadzony w pole.Sayleszawsze pożądał Jenny, od pierwszego razu, kiedy zobaczył ją nagą.IGhania! Na pewno to ta wiedzma pomogła mu zostawić pułapkę.- Pozwól mi pozbyć się Jenny w taki sposób, który na zawszepozostanie w koszmarach jej matki - powiedziała wtedy w ogrodzie.Kipiący gniew skrywany pod zewnętrznym spokojem Erica nie byłdostrzegalny dla nikogo, kto nie znał go blisko.Jednak Nicky dojrzał gowyraznie i uśmiechnął się w duchu.- Kiedy chcesz przeprowadzić rytuał? - zapytał Vannier, nie będąc w stanie wymyślić żadnego powodu, który pozwalałby mu naodmowne potraktowanie tej prośby.Kobiety były do użytku wszystkich Adeptów i Jenna pozostawałanietykalna tylko w uznaniu jego przywództwa i z powodu niezwykłegopotencjału jej dziecka.- Jutrzejszy wieczór będzie odpowiedni - odparł Nicky bez zastanowienia.- Będziesz miał dzięki temu czas na pożegnanie z żoną - dodał, pogardliwie akcentując ostatnie słowo.Erie spojrzał swemu towarzyszowi w oczy z na tyle obojętną miną,na jaką potrafił się zdobyć.434po co się żegnać.Ta dziewczyna nic dla mnie nieznaczy._ Więc wyświadcz mi przysługę - powiedział swobodnym tonemSayles.- Złóż ją w ofierze osobiście._ Wezmę to pod rozwagę, Nicky - odparł spokojnie Erie.- Jestem jużw trakcie psychicznego przygotowania do Wielkiego Zwięta, aleprzemyślę twoją propozycję.Po wyjściu Saylesa wzburzony Erie pozostał za stołem.Czuł do Jennyniewiele poza pożądaniem, ale jego instynkt posiadania cierpiał na myślo tym, że ma się nią podzielić.Dawało to Nicky'emu aurę zbyt wielkiejmocy w stosunku do trzynastu Adeptów, więc musiał postarać sięprzedstawić to tak, jakby postanowił złożyć ją w ofierze dla ichwspólnego dobra.CZZ SZ�STACiężka próbaNie nazywam świętości stanem, ale moralnym procesem do niejwiodącym.Jean Genet (cytat według Sartre'a)Rozdział 71Ogień w kominku przygasał, ale żadne z nich od pół godziny nie zadałosobie trudu, by się nim zająć.Maggie siedziała za biurkiem w swojej bibliotece.Jej opuszczoneramiona zdradzały znużenie, a włosy wysuwały się bezładnie spodspinki, która miała je utrzymywać.Pracowała nad tym z Peterem odwielu, wielu godzin.A może dni.tygodni.lat! Nie potrafiła sobienawet przypomnieć, jak długo to trwało.Peter chodził w tę i zpowrotem, wyrzucając z siebie pytania.Ona odpowiadała.Czasamimieszała ezoteryczne kwestie, o których dowiedziała się od Ellie, zteologią Petera.Czasami brakowało jej odpowiedzi na pytanie, czy tenwielki wysiłek ma jakikolwiek sens.Peter zaś zachowywał się takdziwnie od czasu, gdy wrócił z Rheinbeck.Był taki skupiony ioddalony.Patrzyła na niego z rosnącą irytacją, jak chodzi w tę i z powrotemprzed kominkiem, wybijając stopami rytm, którego już nie słyszałaprzez zgiełk panujący w jej głowie.Peter zadał jej kolejne pytanie, lecz nagle w jej umyśle zapanowałacałkowita pustka.A raczej jej umysł był tak pełen odpowiedzi, że żadnaz nich nie mogła wydobyć się na powierzchnię.Przeciążenie systemu.Chroniczne przemęczenie.Za wielka presja.za wiele informacji.zamało snu.zbyt straszne konsekwencje niepowodzenia.- Nie wiem! - rzuciła gwałtownie, odpychając od siebie papiery, których dotykała, nerwowo podnosząc się zza biurka.- Ależ wiesz! - sprzeciwił się ostro.Napięcie w jego głosie nie uszło jej uwadze.On też był pod wielką presją, chociaż innego rodzaju.Kościół,wybór, Maggie.Powtórzył pytanie.- Mówię ci, Peter, że nie wiem - jej głos podniósł się do niebezpiecznej wysokości.- Nie pamiętam niczego! Nie rozumiesz, żejuż nie mogę? Tego jest po prostu za wiele, to zbyt beznadziejne.Zostało tak mało czasu, a ja nadal nie wiem, jak uratować Cody,a ty nie potrafisz zrobić nic poza zadawaniem bezsensownych pytań, na które nie znam odpowiedzi.438Dojrzała ból w jego oczach i nagle jej gniew zniknął.Zostałafyllco frustracja i strach.- Och, Peter - westchnęła, przerażona tym, jak blisko była krawędzi.-Jeżeli mi się nie uda.a nie może się nie udać.Ona jest sama z tymipotworami, a ja nie wiem, jak ją uratować i wkrótce będzie za pózno.W miejsce gniewu była w niej już tylko rozpacz Opuściła głowę izaczęła cicho łkać.Był to najbardziej smutny płacz, jaki kiedykolwieksłyszał; brzmiał tak, jakby na świecie było tak mało szans na pomoc, żenawet łzy były niepotrzebne.Podniosła na niego oczy, błagając, by zrozumiał jej okropnecierpienie.Każdą komórką ciała pragnął jej pomóc.Stał jak urzeczony,czując w sobie jej przerażenie, sparaliżowany intensywnością jej bólu.Tonęła w oceanie nieznanego, a on był jedynym stałym punktem.Gdybytylko umiał pomóc jej utrzymać się na powierzchni jeszcze trochę.Niemal bezwiednie podszedł do Maggie i wziął ją w ramiona.Czyżnie jest ludzkim odruchem pocieszanie tych.którzy tak bardzo cierpią?Czy nie jest to.- Nie, Peter - powiedziała, zaskoczona tą nieoczekiwaną reakcją i czując się winna, że ją sprowokowała.Czuła jednak przy sobie jego twardą moc, czuła, jak jego napięcieprzełamuje bariery.Wiedziała, że nie wolno jej zareagować, jednakjakaś jej część pragnęła tego.część, która wydawała się niebyć Maggie.- Proszę, Peter.Nie rób tego! - jęknęła, usiłując wyrwać sięz jego objęć.Ale jak mogę odrzucić tę jego ofiarę? - pomyślała gorączkowo.Kochała go za bardzo, by go odrzucić.a Peter już przekroczył granicę,znalazł się tam, gdzie jednocześnie bał się i pragnął być.Tam, gdzie nieliczyło się nic oprócz pożądania.Tak starannie wzniesione bariery.zakazy Kościoła.Zaprogramowanie na całe życie.Wojna o czystośćduszy.Co to wszystko znaczyło wobec ludzkiego poddania?Pragnąłem być częścią Boga - pojawiła się w nim szaleńcza myśl -poszukiwałem go w jego własnym sanktuarium [ Pobierz całość w formacie PDF ]

pdf; download; ebook; pobieranie; do ÂściÂągnięcia

Archiwum

Szukaj