• Strona poczÂątkowa
• 60 5194
• 31 1522

[ Pobierz całość w formacie PDF ]
.31 III 1929 w Chojnowie, pow.Przasnysz, syn Daniela i Feliksy ze Szczygielskich, zamieszkaÅ‚yw Bogatyni, pow.Zgorzelec.W 1950 przedostaÅ‚ siÄ™ do Berlina Zachodniego, powróciÅ‚ do Polski nielegalnie.Aresztowany w 1951, oskarżony o szpiegostwo i 7 I 1952 skazany przez WSR w Warszawie na karÄ™ Å›mierci.Wraz z nim sÄ…dzono i skazano na karÄ™ Å›mierci: Edwarda eæDÅ‚ugosza, Eugeniusza eæFalkusa, TadeuszaeæGÅ‚uchowskiego i WacÅ‚awa eæKorwela.Bierut nie skorzystaÅ‚ z prawa Å‚aski.Stracony 24 III 1952.L 1279AIPN, Teczki wiÄ™z
niów 1952, Kuzubski Ryszard; AWL, WSR w Warszawie, 118//91/3867 3868; Informator o osobach skazanych., wg indeksu; J.R.Kubiak, Tajemnice więzienia mokotowskiego.Władysław KWIATKOWSKI (1921 1951)Ur.30 VI 1921 w Lubowidzu, pow.Mława, syn Jana i Heleny z Czajkowskich, z zawodu krawiec.Odmarca 1946 do chwili aresztowania 28 września żołnierz ROAK, a następnie NZW.Był dowódcą drużyny,nosił ps. Jerzy ,  Jurek.Jego oddział operował na terenie woj.warszawskiego.Przeprowadził wiele akcji,m.in.w Siemiątkowie, Zawidzu, Strzegowie i Koziebrodach, pow.Mława, A
Ä™gu, pow.PÅ‚ock, w powiatachRypin, Lipno, DziaÅ‚dowo, Sierpc.Aresztowany 16 X 1948.WSR w Warszawie skazaÅ‚ go razem zeStanisÅ‚awem eæDerkusem i Henrykiem eæGosikiem na karÄ™ Å›mierci.Bierut nie skorzystaÅ‚ z prawa Å‚aski.Stracony 20 IX 1951.L 1287AIPN, Teczki wiÄ™z
niów 1951, Kwiatkowski Władysław; J.R.Kubiak, Tajemnice więzienia mokotowskiego.; %7łołnierzewyklęci., wg indeksu.Adam LAZAROWICZ (1902 1951)Ur.14 X 1902 w Berezowicy Małej koło Zbaraża, syn Franciszka i Wandy z Ojaków.W 1919 zgłosił sięochotniczo do Armii Polskiej, walczył na Wołyniu.W 1920 jako uczeń gimnazjum ponownie zgłosił się dowojska, ranny w walkach pod Ostrołęką.Maturę uzyskał w 1921 w Jaśle, rozpoczął studia na Wydziale HistoriiUJ w Krakowie.W 1931 ukończył kurs podchorążych piechoty, mianowany ppor., w 1936 por.Z powoduchoroby zwolniony z obowiązku wojskowego; we wrześniu 1939 po raz trzeci ochotniczo wstąpił do wojska,mianowany ostatnim komendantem wojskowym Dębicy, a po ewakuowaniu się dołączył do zgrupowaniawalczącego w rejonie Rawy Ruskiej na Roztoczu, gdzie dowodził kompanią.W paz
dzierniku 1939 wrócił doGumnisk koło Dębicy, został kierownikiem szkoły, rozpoczął działalność konspiracyjną w SZP.W 1940mianowany komendantem placówki, a następnie dowódcą obwodu Dębica ZWZ-AK, kierował nim aż dowiosny 1944.Współuczestniczył w rozszyfrowaniu niemieckiej tajnej broni V-2 w miejscowości Blizna kołoDębicy.W 1943 awansowany do stopnia kpt., w 1944  mjr.Wiosną 1944 został zastępcą inspektoraInspektoratu AK Rzeszów.W czasie akcji  Burza dowodził 5.psk AK w Obwodzie Dębica, za pomocfrontowym oddziałom Armii Czerwonej został odznaczony Orderem Czerwonej Gwiazdy, ale odznaczenia nieprzyjął.W lutym 1945 wrócił do Rzeszowa, gdzie pełnił funkcję inspektora w Inspektoracie AK, we wrześniuzostał prezesem IV ZG WiN.Używał ps. Jadzik ,  Grot ,  Orczyk ,  Gwóz
dz
 ,  Klamra i  Aleksander.Aresztowany na przełomie listopada i grudnia 1947, po trzyletnim straszliwym śledztwie skazany naczterokrotną karę śmierci i 33 lata pozbawienia wolności.Z celi śmierci przekazał rodzinie ostatnie słowa: Niczego, co w życiu robiłem, nie żałuję, i gdybym się znalazł ponownie w podobnej sytuacji, robiłbym tosamo.Został stracony 1 III 1951.22 VIII 1993 w Gumniskach koło Dębicy na budynku szkoły, w której uczyłi którą kierował, odsłonięto tablicę jego pamięci.L 1304AIPN, Teczki więz
niów 1951, Lazarowicz Adam; AWL, WSR w Warszawie, 117//91/1752 1782; Informator o osobach skazanych., wg indeksu; J.R.Kubiak, Tajemnice więzienia mokotowskiego.; Z.Lazarowicz,  Klamra  mój ojciec, cz.I,  Zeszyty Historyczne WiN-u 1993, nr 3; idem, WiN.; W.Minkiewicz, Mokotów,Wronki, Rawicz., s.107; Niewinnie Straceni., s.53 54 (il.); M.Szejnert, Z
ród żywych duchów., wg indeksu; %7łołnierzewyklęci., wg indeksu; Informacje przekazane przez syna Adama Lazarowicza Zbigniewa Lazarowicza z Wrocławia (w zbiorachautora).Tadeusz LEZ
NIKOWSKI (1916 1950)Ur.10 XII 1916 w Michałowicach, pow.Konin, syn Franciszka i Agnieszki z Jaworskich, studentPolitechniki Warszawskiej, zamieszkały w Rembertowie.W kampanii wrześniowej 1939 w jednostcełączności.W 1946 zatrudniony jako pracownik techniczny przy komisji delimitacyjnej na wschodniej granicy(dokonywano wówczas korekty przebiegu granicy polsko-radzieckiej w Przemyskiem).Doskonale znał językangielski.W 1948 poznał pracownicę UNRRA, Angielkę Halinę Firth, ta w notesie zapisała jego adres.GdyUB aresztował ją, posądzając o szpiegostwo, aresztowano (4 V 1949) również L.W śledztwie obiecywanodarowanie mu życia za fałszywe zeznania obciążające Angielkę.Odmówił.Do szpiegostwa, o które gooskarżano, nie przyznał się.WSR w Warszawie 13 I 1950 skazał go na karę śmierci.Stracony 5 V 1950.Rodzina zdołała ustalić, że pogrzebano go na Cmentarzu Wojskowym, w kwaterze A
.Tam też matka wystawiłanagrobek.L 1323AI MON, NPW, 161/91/2125; AIPN, Teczki więz
niów 1950, Leśnikowski Tadeusz; Informator o osobach skazanych., wgindeksu; M.Szejnert, Z
ród żywych duchów., wg indeksu.Jerzy LEWSZECKI (1913 1955)Ur.22 XI 1913 w Szczorsach, pow.Nowogródek, w rodzinie inteligenckiej, syn Zygmunta, dyrektoraszpitala w Nowogródku, i Aliny z Przysieckich.W 1914 rodzina przeniosła się do Moskwy, a w 1918 doMińska, rok póz
niej osiedliła się w Toruniu.Szkołę powszechną ukończył w domu, a w 1924 kontynuowałnaukę w toruńskim gimnazjum.Po ukończeniu trzech klas wstąpił do Korpusu Kadetów w Modlinie(przeniesiono go póz
niej do CheÅ‚mna Pomorskiego), koÅ„czÄ…c go w 1931 w stopniu ppor.UczyÅ‚ siÄ™ w SzkolePodchorążych Artylerii.OtrzymaÅ‚ przydziaÅ‚ do 3.pac im.Króla Stefana Batorego w Wilnie.Tu poznaÅ‚ m.in.Zygmunta eæSzendzielarza, podówczas żoÅ‚nierza 4.puÅ‚.W marcu 1939 przeniesiony do 4.pac w A
odzi.W kampanii wrześniowej 1939 kontuzjowany, dostał się do niewoli, leczony w szpitalu w Osterode (Ostróda)w Prusach Wschodnich, a następnie przekazany do obozu jenieckiego w Lubece.Latem 1940 uciekł z obozu,dokonując podkopu pod drutami.Ujęty w okolicach Zbąszynia, wysłany do obozu jenieckiego w Lubece.Tu zapobicie dwu polskich oficerów, którzy podpisali folkslistę i byli donosicielami, skazany na 2 lata pozbawieniawolności.Uwięziony w Germersheim, przeciął kraty i próbował uciekać.Ujęty, został osadzony w oboziekoncentracyjnym Buchenwald.W maju 1943, pracując w obozie przy obsłudze samochodów, w roboczymkombinezonie i furażerce z insygniami SS przejechał obozową bramę i dojechał do m.Ham przy granicyz Czechosłowacją.Na dalszą drogę zabrakło benzyny.Skradzionym rowerem dotarł do Wiednia, zgłaszając sięna konspiracyjny punkt kontaktowy.Przerzucony przez góry i granicę jugosłowiańską, dotarł do Splitu, a dalejdo Taranto we Włoszech.Tu zastał część 2.Korpusu gen.Władysława Andersa.W kwietniu 1944 otrzymałprzydział do 2.pal, był tu dowódcą 3 [ Pobierz całość w formacie PDF ]