[ Pobierz całość w formacie PDF ]
.Urok utopijnych dziewcząt i kobiet, które obrzucały go ciekawymi spojrzeniami lub mijały z pogodnąobojętnością, zabijał w nim poczucie własnej godności i czynił świat Utopii po prostu nie dozniesienia.W sposób niemy i nieświadomy te boginie Utopii dawały mu 142odczuć jego krańcową, upokarzającą niższość kastową i rasową.Nie mógł nie myśleć o miłości tam,gdzie wszyscy zdawali się mieć kochanków i kochanki, a przecież w tym utopijnym świecie miłośćdo niego była czymś groteskowym i niewyobrażalnym&I nagle, gdy jednej nocy leżał, nie mogąc zasnąć, udręczony nad miarę tymi rozmyślaniami, przyszłamu do głowy myśl dokonania czegoś, co jak sądził, mogłoby przywrócić mu poczucie własnejgodności i zyskać mu w Utopii rodzaj obywatelstwa.Może nawet będą o nim mówić i wspominać z zainteresowaniem i sympatią.Rozdział trzeciPrzysługa ZiemianinaI Człowiek, z którym po zasięgnięciu odpowiednich informacji poszedł się naradzić pan Barnstaple,nazywał się Sungold.Był on prawdopodobnie bardzo stary, gdyż piękne jego czoło poorane byłozmarszczkami, które okalały również oczy.Twarz miał rumianą, kasztanowatą brodę, przesianąbiałymi nitkami, i piwne, żwawe oczy pod krzaczastymi brwiami.Czupryna zrzedła mu już, alebardzo nieznacznie.Spływała na tył głowy niby grzywa, ale jej miedziany kolor należał już tylko dowspomnień.Siedział przy stole, założonym papierami, zajęty robieniem notatek.Uśmiechnął się doziemskiego gościa, którego się spodziewał, i wskazał mu siedzenie masywną piegowatą ręką, poczym uśmiechając się, czekał, co mu powie. Zwiat ten zaczął pan Barnstaple jest triumfem pragnienia porządku i piękna w ludzkichumysłach, ale nie toleruje u siebie żadnej nieużytecznej jednostki.Każdy jest tu szczęśliwie czynny.Każdy& tylko nie ja& Nie pasuję tu do niczego.Nic nie mam do roboty.I nikt się do mnie nieprzyznaje.Sungold poruszył wolno głową na znak, że rozumie. Ciężko jest Ziemianinowi z ziemskim brakiem treningu zająć tu jakieś miejsce, znalezć jakąśzwyczajną pracę, nawiązać najzwyklejsze kontakty.Jest on bowiem człowiekiem obcym& Leczciężej jeszcze jest nie posiadać żadnego punktu oparcia.Przyszło mi do głowy, że w tej nowej pracy,o której, jak mi mówiono, wiesz najwięcej i której jesteś faktycznie ośrodkiem i regulatorem, i jamógłbym się może na coś przydać; mógłbym się może nawet okazać równie pożyteczny jak każdyUtopianin& Jeżeli tak, to pragnę się na coś przydać.Może chcecie, żeby się ktoś naraził na śmierćdla dobra nauki& Może chcecie posłać kogoś w jakieś nie~ bezpieczne, nieznane miejsce, kogoś, ktopragnie służyć Utopii, a kto nie potrzebuje mieć wyrobienia czy wiedzy lub być pięknym iuzdolnionym& ? Pan Barnstaple urwał.Sungold dał mu do zrozumienia, że najzupełniej pojmuje, o co panu Barnstaple owi chodzi.Ziemianin siedział w wyczekującej pozie, podczas gdy rudy uczony rozważał jego słowa.I nagle w umyśle Ziemianina zaczęły się splatać w jedną całość słowa i zdania.Sungold zastanawiał się, czy pan Barnstaple pojmuje rozmiar oraz granice wielkich odkryć, jakie sięwłaśnie dokonywały w Utopii. Utopia mówił znajduje się w stadium przechodzenia w erę intensywnej działalnościintelektualnej.Nowe potęgi i możliwości podnieciły wyobraznię rasy i nie 143można sobie było rzeczywiście wystawić, żeby odcięty od zródeł wiedzy i zdezorientowanyZiemianin mógł się czuć swobodnie i szczęśliwie wśród tych kolosalnych, nadzwyczajnych działań,jakie się teraz muszą zacząć.Nawet wielu spomiędzy bardziej zacofanych Utopian doznajegłębokiego, niepokojącego wstrząsu.Przez stulecia utopijni filozofowie i eksperymentatorzy krytykowali, korygowali i uzupełniali swojepoprzednie instynktowne i tradycyjne wyobrażenia o przestrzeni i czasie, o formie i substancji i teraz nowe sposoby myślenia rozjaśniały się i upraszczały z wielką szybkością, wydając owoce w postacizdumiewających zastosowań praktycznych
[ Pobierz całość w formacie PDF ]