[ Pobierz całość w formacie PDF ]
.Neił Malamuth(1981) przeprowadził podobny eksperyment, w którym studenci płci męskiej oglądali dwaerotyczne filmy.W jednym pokazywano akt miłosny pary kochanków, a w drugim gwałt.Poprezentacji filmów poproszono mężczyzn o snucie fantazji erotycznych.W fantazjach osób,które oglądały scenę gwałtu, więcej było elementów przemocy niż w fantazjach tych, którzywidzieli scenę miłosną z udziałem pary kochanków.Stwierdzono ponadto, że podobnie jakprzy oglądaniu przemocy długotrwały kontakt z brutalnym seksem sprawia, że ludziewykazują większą gotowość do jego akceptacji i obdarzają mniejszym współczuciem ofiaręprzemocy seksualnej (Linz, Donnerstein, Penrod, 1984, 1988; ZilImann, Bryant, 1984).Wspomniana zależność odnosi się zarówno do kobiet, jak i do mężczyzn.Jednak należy podkreślić, że wyniki omówionych eksperymentów wcale nie stanowią potwierdzenia raportuKomisji Meese'a.Wskazują one, że pornograficzne filmy nie wywierają żadnegonegatywnego czy niepożądanego wpływu na widza, nawet jeśli kobieta jest w nich tylkoobiektem zachowań seksualnych.Niebezpieczne są jedynie filmy stanowiące kombinacjęseksu z przemocą, szkodliwość ich oddziaływania na potencjalnego widza zostaładowiedziona.Każda kara wyrządza szkodę.Każda kara jest złem. Jeremy Bentham Principles of Morals and LegislationCzy kara sprzyja hamowaniu zachowań agresywnychWiele potocznych przekonań dotyczy przeciwdziałania oznakom agresji.Istotne jest, abyprzyjrzeć się tym mądrościom ludowym i odnieść je do wyników badań naukowych.Naprzykład wezmy pod uwagę stare porzekadło: Dziateczki rózeczką Duch Zwięty bić każe".Zgodnie ze sformułowaną w tym przysłowiu radą należałoby swemu dziecku wymierzyćsolidnego klapsa, ilekroć będzie przejawiało agresję, zwłaszcza gdyby jej obiektem byłymłodsze i słabsze dzieci.Powinno to wyeliminować agresywne zachowania dziecka.Zgodniez takim myśleniem właściwą metodą walki z przestępczością jest wymierzanie kryminalistomsurowych kar.Na przykład przedłużenie przebywania w więzieniu do paru dziesięcioleci lubwprowadzenie kary śmierci.Być może jest to świetna recepta na przeciwdziałanie przejawomagresji.Karanie stanowi złożone zjawisko, zwłaszcza gdy jest reakcją na agresję.Z jednejstrony, jak łatwo się domyślić, karanie każdego zachowania, włącznie z zachowaniemagresywnym, zmniejsza częstotliwość jego występowania.Z drugiej strony, ponieważ karanieprzybiera zwykle formę przemocy, osoba, która próbuje wyeliminować u kogoś oznakiagresji, może zamiast osiągnięcia zamierzonego celu stać się wzorem zachowaniaagresywnego i stworzyć warunki sprzyjające procesowi modelowania.Wydaje się, żeprawidłowość ta dotyczy dzieci.We wcześniejszych paragrafach tego rozdziału zwróciliśmyuwagę, że dzieci posiadające surowych i karzących rodziców, gdy są dorosłe, wykazująagresywne skłonności.W rozdziale 3 omówiliśmy kilka eksperymentów przeprowadzonychw przedszkolu.Wynikało z nich, że grozba surowej kary za ewentualny odwet na rywalu niezmniejszała znacząco pokusy rewanżu.Natomiast grozba mniejszej kary, na tyle jednakprzykrej, że czasowo powstrzymywała agresję, skłaniała dzieci do zweryfikowania własnejumiejętności panowania nad sobą i w ostateczności zmniejszała atrakcyjność działańodwetowych (Aronson, Carismith, 1963; Freedman, 1965).Dzięki pomysłom DavidaOlweusa (1991), pracującego w norweskim szkolnictwie, liczba przypadków znęcania się nadsłabszymi uczniami w tamtejszych szkołach zmniejszyła się o 50%.Wszystko to dziękiprzeszkoleniu nauczycieli i pracowników administracji i, w rezultacie, stosowaniu przez nichrozsądnych i szybkich interwencji.Wyniki badań wskazują, że u dzieci, które nie mająjeszcze rozwiniętego systemu wartości, można wytworzyć niechęć wobec agresji przezstosowanie błyskawicznych i niezbyt dolegliwych kar za przejawy zachowań agresywnych
[ Pobierz całość w formacie PDF ]