[ Pobierz całość w formacie PDF ]
.Najpierw będziesz musiała porozmawiać z Biurem OdpowiedzialnościZawodowej.Zrobiła się afera.– Ale co? Teraz?– Tak.Gdy spojrzała na Baldwina, powiedział:– Spokojnie, kochanie.Będzie dobrze.Idź z Price’em.Ja muszę zadzwonić w kilkamiejsc.Obiecuję, że znajdziemy wyjście z sytuacji.Okej?Patrzyła na niego, zastanawiając się, czy Baldwin naprawdę panuje nad sytuacją, po czymuśmiechnęła się krzywo.– Okej.– Zwróciła się do Price’a.– Kapitanie, proszę mi tylko jeszcze powiedzieć, w jakisposób nagranie trafiło do mediów.– Dziś o wpół do ósmej zadzwonił do mnie ktoś, kto twierdził, że jest w posiadaniukompromitujących cię nagrań.Dodał, że materiały przed południem trafią do mediów.Ktokolwiek to zrobił, dobrze skoordynował atak.Nagrania najpierw trafiły do ogólnokrajowych sieci kablowych, lokalne stacje jeszcze ich nie pokazały.Gnojki z mediów nie raczyły ujawnićźródła.Wyemitowano taśmy, zanim miałem szansę cokolwiek zrobić.– Głos mu się załamał.–Próbowałem, Taylor, naprawdę próbowałem.Moglibyśmy zażądać, aby odstąpili od emisji, alesądzę, że w ten sposób jedynie dolalibyśmy oliwy do ognia.Ktoś tak to zaplanował, żeby cięzniszczyć.Przyrzekam, że pomożemy ci z tego wybrnąć.Niedobrze.Słowo „ogólnokrajowe” zabrzęczało jej w głowie.Bardzo niedobrze.Zamknęła oczy, wspominając, ile to razy i kiedy była wzywana do Biura OdpowiedzialnościZawodowej.Kiedyś nosiło nazwę Biura Spraw Wewnętrznych, a spotkania zawsze były trudnei nieprzyjemne.Potem wydział zreorganizowano i wymieniono w nim ludzi.Miała nadzieję, żetym razem będzie łatwiej.Ale, cholera, tak bardzo się bała, że aż poczuła ból.Przełknęła ślinę i otworzyła oczy.– Kurwa mać! – syknęła.ROZDZIAŁ DWUDZIESTY ÓSMYW Biurze Odpowiedzialności Zawodowej Komendy Policji w Nashville było zimno jakw psiarni.Ktoś nastawił na maksa klimatyzację, tylko po co, skoro na zewnątrz nie było zbytgorąco?Taylor starała się opanować drżenie.Nie chciała wywrzeć złego wrażenia, nie chciała też,by kapitan Delores Norris pomyślała, że się boi.Podejrzewała, że użycie klimatyzacji byłocelowym zabiegiem, demonstracyjnym zaznaczeniem, kto tu rządzi.Price’owi chłód nieprzeszkadzał.Założył nogę na nogę i w milczeniu siedział zamyślony.Od śmierci Davida Martina Taylor rzadko miała do czynienia z BOZ-em ostatni razmiesiąc wcześniej, kiedy została zmuszona do oddania serii strzałów w kierunku mordercyposługującego się pseudonimem Królewna Śnieżka.Wizyta w biurze była standardowąprocedurą w takich sytuacjach.Funkcjonariusze BOZ-u nie cieszyli się popularnością wśródpolicjantów ani teraz, ani kiedy biuro nazywało się Wydziałem Wewnętrznym.Nic dziwnego,funkcjonariusze BOZ-u nie kumplowali się z kolegami z innych wydziałów, zachowywalidystans i zawsze wyżej od innych nosili głowy.Zero spoufalania się, poza wszelkimipodejrzeniami.Kiedy Biuro Spraw Wewnętrznych przerodziło się w Biuro OdpowiedzialnościZawodowej i zaczęto się posługiwać nowym skrótem BOZ, Fitz od razu przerobił go na„omójBOZe”.Cały Wydział Zabójstw miał z tego ubaw, a przezwisko na stałe przylgnęło dobiura.W budynku policji nikt nie mówił o biurze inaczej, niż „OmójBOZe idą”, oczywiście zaplecami funkcjonariuszy BOZ-u.Niedawno stanowisko szefa BOZ-u objęła kapitan Delores Norris, kobieta stanowczai siejąca postrach mimo niepozornych stu pięćdziesięciu centymetrów wzrostu.Przezwisko biurastało się tym bardziej adekwatne do uczuć, jakie wydział wzbudzał w policjantach.Gdybywierzyć statystykom z rynku pracy, niska czarnoskóra kobieta nie miała szans na karierę,a jednak Norris sprawnie wspięła się po jej szczeblach, zaliczyła wszystkie stopnie policyjnego wtajemniczenia i wylądowała jako szefowa najbardziej znienawidzonego wydziału.Drobnejfigurze, niskiemu wzrostowi, podobieństwu do Pigmejki i krzywym nogom, przez które chodziłajak kaczka, zawdzięczała swój literacki przydomek Umpa-Lumpa
[ Pobierz całość w formacie PDF ]