Grace Carol Odnaleziony skarb

[ Pobierz całość w formacie PDF ]
.Ani terazniejszości.Aączy nas jedynie prze-szłość.Każde z nas ma własne życie i pracę.Rozwodzimy się.Jack wstał i skrzywił się.Przeszył go ostry ból w plecach.Prawdziwy czypsychosomatyczny?- Rozwodzimy się? Po takiej nocy? Nie wolno nam tego robić.- Przeciwnie, tak trzeba.- Nie.Wrócę do Santa Clarita, wezmę każdą pracę, jaką mi zaproponują.- Teraz jesteś szefem wydziału.Byłbyś nieszczęśliwy, gdyby kazano ci słu-chać cudzych poleceń.- W takim razie ty pojedz ze mną do Kalifornii.Dam ci taką pracę, jaką tylkozechcesz.- Mówił szybko, żeby Olivia nie wbiła sobie do głowy, że nic ich nie łą-czy.- Mam interesującą pracę.Patrzył na nią z niedowierzaniem.- Ta noc nic dla ciebie nie znaczy?- Znaczy.Było świetnie.no dobrze, niewiarygodnie.Ale to tylko jedna noc,SRktóra nie powinna była się wydarzyć.Nie planowałam tego.Moja wina, poniosłomnie.To już się więcej nie powtórzy.- Mów do mnie jeszcze - mruknął ponuro.- Poza tym nie mogę mieć dzieci.- To nie stanowi problemu - odparł.- I tak nie chcesz rezygnować z kariery isiedzieć w domu, ja też nie.Dzieci tylko by nam przeszkadzały.Mamy zbyt wieledo zrobienia, no i mamy siebie.Jack uporządkował i przedstawił jej argumenty.Powinna się zgodzić.Tym-czasem, kiedy w końcu byli znowu razem, ona postanowiła, że jednak się rozstaną.Co się z nią dzieje?- Nie - odrzekła.- Nieprawda.Rozległo się pukanie do drzwi i wszedł kelner z tacą.Przyniósł gorącą mocnąkawę, dzbanuszek gorącego mleka i talerz puszystego ciasta.Jack spojrzał na jedzenie, jakby było z plastiku.Chwilę wcześniej umierał zgłodu.Teraz żołądek miał ściśnięty, gardło zaciśnięte i bolało go w krzyżu.Olivianalewała kawę, jakby była na jakimś cholernym podwieczorku.Jakby była z ka-mienia.Gdzie się podziała ta namiętna kobieta, która kochała się z nim w nocy?- Zjedz coś, Jack - powiedziała.- Okropnie wyglądasz.SRROZDZIAA �SMYOlivia nie sądziła, że tak łatwo będzie jej mijać się z Jackiem podczas kolej-nych tygodni.Jack miał swój własny rozkład zajęć.Pracował wcześnie rano i wie-czorami.Unikał wspólnych posiłków.Przypuszczała, że zjadał resztki, gdy wycho-dził z tunelu.Czasami widywała go gdzieś w oddali, ale znikał, nim się do niegoodezwała.Chciała z nim porozmawiać, upewnić się, że ją zrozumiał.Kiedy tamtegoranka opuścili hotel, Jack milczał jak zaklęty.Dlaczego nie pojmował, jak trudnobyło jej podjąć decyzję o rozwodzie, a także że ta decyzja to dla nich najlepsze roz-wiązanie?Musi wymazać z pamięci tę magiczną noc w hotelu i wszystkie inne nocespędzone z Jackiem.Koniec.To już przeszłość.Nareszcie jej przyszłość maluje sięwyraznie.I nic nie zmieni jej zdania.Któregoś dnia Jack zajrzał do namiotu, gdzie sortowała i opisywała znalezio-ne przedmioty.- Jak leci? - spytał obojętnym tonem.Olivia omal nie podskoczyła.- Dobrze - odparła nienaturalnie cienkim głosem.- Wyglądasz na zmęczoną.Patrzył na nią uważnie.Wolałaby, żeby tego nie robił.Nie potrafiła niczegoprzed nim ukryć.- Nie jestem zmęczona.- A jednak była.Kto nie byłby zmęczony, myśląc onim całymi nocami, zamiast spać, martwiąc się, że on śpi na twardej ziemi.- Jaktwoje plecy?Wzruszył ramionami.- Co teraz robisz?- Szukam zaginionego grobu.SR- Tyle wiem.Ale wszyscy uważają, że grób znajduje się po drugiej stroniestanowiska.- Niech sobie uważają, co chcą, ja wiem swoje.Cały Jack.Uparty prawdziwy maniak.Kiedy coś sobie umyśli, trzyma się te-go.Dlatego właśnie Olivia była zdumiona, że w końcu chyba zaakceptował jej de-cyzję.Ani słowem już nie wspominał o rozwodzie.Spodziewała się sprzeciwu oraz kłótni.Podczas bezsennych nocy przygoto-wała rzeczowe argumenty.Niepotrzebnie się trudziła, bo widać do Jacka wreszciedotarło, że ona ma rację.- Spójrz na to.- Uniosła pęknięty medalion, który mało nie wyśliznął się z jejpalców.A miała nad sobą panować.- Co sądzisz?Pogładził powierzchnię medalionu.- Prawdopodobnie epoka brązu - powiedział i odwrócił się z zamiarem odej-ścia.Olivia nie chciała się z nim tak prędko rozstawać.Może go znów nie zoba-czyć tydzień albo dłużej.Wbrew sobie tęskniła za nim.Brakowało jej ich rozmów,dyskusji oraz sporów.- Dopiero przyszedłeś, nie odchodz - poprosiła.- Chyba tego właśnie chciałaś.- Tak, ale chcę, żebyśmy pozostali przyjaciółmi.Jack zaśmiał się gorzko.- To niemożliwe.- Dlaczego?- I ty mnie pytasz?- Nigdy nie twierdziłam, że chcę zerwać wszelkie kontakty.Staram się tylkoułatwić nam sprawę.- Ułatwiaj sobie, jeśli chcesz, ale mnie zostaw w spokoju.- Gdybyś mnie uprzedził, że tutaj przyjedziesz.Przynajmniej bym się przy-SRgotowała.Pochylił się, jego twarz znalazła się tuż przy jej twarzy.Jego oczy płonęły.Cienka blizna pod brodą Jacka przypomniała jej o wypadku w jaskini na Rodos.- Jak to się robi, Olivio? Jak można się do tego przygotować? Buduje się wo-kół siebie mur? Jeżeli się na tym znasz, powinnaś napisać poradnik dla całej resztyświata.Nie rozumiem cię.Myślałem, że rozumiem, ale się myliłem.Odwrócił się i kuśtykając, wyszedł na dwór.Do oczu Olivii napłynęły łzy.Onjej nienawidzi.Uważa, że jest zimna i bez serca.Nie wiedział, jak bardzo go pra-gnęła mimo wszystko.Dlaczego do niego nie dociera, że ona robi to także dla jegodobra, nie tylko dla siebie?Przetarła oczy grzbietem dłoni, zostawiając na policzku smugę wielowieko-wego brudu.- Proszę pani? Co się stało?To był Elias.Patrzył na nią z taką troską, że uśmiechnęła się przez łzy.- Chodzmy na plażę.Ja pani coś pokażę.- Co takiego?Pociągnął ją za rękę.Podniosła się z krzesła i objęła szczupłe ramiona chłopca.- No dobrze.Za ciężko pracowała.Nic dziwnego, że chciało jej się płakać.Chociaż całydzień przebywała w otoczeniu kolegów i studentów, nigdy dotąd nie czuła się taksamotna [ Pobierz całość w formacie PDF ]

pdf; download; ebook; pobieranie; do ÂściÂągnięcia

Archiwum

Szukaj