Huenermann Wilhelm więty i diabeł

[ Pobierz całość w formacie PDF ]
.Bachelard zaś, oberżysta spod Złotego Jelenia oświadczył pózniej swoim klientom, żeksiądz proboszcz nie jest wcale taki zły, za jakiego uchodzi.Prosił go tylko, żeby zamykałoberżę w czasie Mszy niedzielnej oraz żeby przestrzegał wieczorem godzin zamykanialokalu.Pomimo wszystko, musiał się długo zastanawiad, zanim poszedł za tą radą.Inna natomiast sprawa popsuła znacznie wrażenie, jakie zostawił proboszcz poswoich odwiedzinach.W okresie wielkanocnym odesłał bez rozgrzeszenia wielupenitentów, którym najwidoczniej brakowało skruchy i mocnego postanowieniapoprawy.Kiedy zaś także odprawił bez rozgrzeszenia i po surowym napomnieniu kilkorodzieci, które śmiały się i rozmawiały przed spowiedzią, i to się rozeszło po wsi, wielurodziców poczuło się tym dotkniętych.Inni, przeciwnie, doznali w konfesjonale powagi i miłosierdzia swego pasterza.Bylido głębi wzruszeni jego dobrocią, o czym rozpowiadali wszystkim.Wkrótce, jak wieśdługa, jedni chwalili swego proboszcza, drudzy zaś go przeklinali.Ale ksiądz Vianneyniewiele się tym przejmował.83Kiedy pewnego razu jeden z konfratrów zapytał go, czy wzrusza go wrogośd lubuznanie ze strony parafian, odpowiedział ze śmiechem: Niech ksiądz idzie na cmentarzi chwali zmarłych; nic nie odpowiedzą.Niech ich ksiądz zacznie przeklinad; będzie tosamo.Dosłownie stałem się jak jeden z mieszkaoców cmentarza.Koniec kooców, po kilku miesiącach ksiądz mógł stwierdzid, że jego wysiłki nie byłydaremne i że powoli, ale pewnie, zaczyna zdobywad teren. Dostanę cię jeszcze,Grappin! powtarzał.A ten �Grappin� nie był nikim innym, jak Złym Duchem, którywypowiedział bezpardonową walkę proboszczowi z Ars.DIABELSKI TANIEC (1818)Pierwszego sierpnia stary proboszcz z Miserieux udał się z wizytą do swegokonfratra z Ars.Zdumiał się, gdy księdza Vianneya zastał w kościele ubranego w malarskifartuch, narzucony na sutannę, z twarzą i rękoma pochlapanymi farbą.Był tak bardzozajęty pracą, że nawet nie zauważył przybycia księdza Ducreux.Dopiero Antoś Cinier,ministrant i zarazem pomocnik malarski, musiał pociągnąd go za rękaw i pokazadstojącego przy drzwiach i podziwiającego całą scenę księdza. Cóż to ksiądz robi? zapytał podchodząc proboszcz z Miserieux. Wielkiołtarz odrzekł ksiądz Vianney był już bardzo stary i spróchniały.Poprosiłemkołodzieja Verchera, by wymienił zniszczone części.Zrobił to bardzo chętnie i za darmo.Ale nie mogłem znalezd malarza. Dlatego właśnie malujemy sami wyjaśnił ztriumfalną miną ministrant, mieszając farbę w wiadrze. Przede wszystkim twarze roześmiał się ksiądz Ducreux. Wyglądacie naIndian, wymalowanych jaskrawo przed wyruszeniem na wojenną wyprawę. To nic odparł chłopak. Umyjemy się. W najbliższą niedzielę będzie święto patrona naszegokościoła, św.Sykstusa papieża rzekł ksiądz Vianney. Chciałbym, żeby ołtarz ładniewyglądał. Oczywiście, oczywiście - odrzekł ksiądz Ducreux. Ale niech no ksiądz nachwilę przerwie robotę i poczęstuje starego proboszcza szklaneczką wina.Jest dziśbardzo gorąco, a podróż do was nie była łatwa. Szklaneczka wina wyjąkał z zakłopotaniem Vian-ney. Nie wiem naprawdę,czy mam jeszcze jakąś butelkę. W zakrystii jest jeszcze pół flaszki wtrącił Antoś.Będzie mi potrzebne do mszy świętej odrzekł żywo proboszcz z Ars. Ale idz doSrebrnej Róży i kup butelkę. Przetrząsnął kieszenie, Gdzież je podziałem?. Niech ksiądz proboszcz nie szuka wtrącił mini strant. Ostatnie grosze dałksiądz ubogiemu.Ale to nic nie szkodzi.Ja i tak przyniosę butelkę wina.I nagle, tak jakbył powalany farbą, poleciał.Tymczasem zaś ksiądz Vianney odłożył pędzel i poprowadziłswego konfratra na plebanię.W pokoju zwanym szumnie �jadalnią� ustawił stare,kulawe krzesło z kuchni. Jeśli ksiądz ostrożnie usiądzie, może wytrzyma ostrzegłżartując ksiądz Vianney.Sam zaś usiadł na stołku, który był w jeszcze gorszym stanie.84 Mężu Boży zagadnął ksiądz, Ducreux gdzieś podział te wszystkiewspaniałe dworskie meble? Pomyślałby jeszcze, kto, że działał tu komornik. Ja bardzorzadko przebywam w domu, dlatego nie potrzebuję tak wielu mebli.Zajmuję się przedewszystkim kościołem. A gdzie ksiądz przyjmie gości? Jakich gości? Przecież istnieje zwyczaj zapraszania okolicznych księży z okazji uroczystościodpustowej. A więc wspaniale! Odprawimy uroczystą sumę, a po niej piękną procesję. A potem przyjdziemy na plebanię i będziemy gośdmi księdza.Potrzebny, więc będziechodby najskromniejszy obiad: zupa, drugie danie, kieliszek dobrego wina. Zupa, drugie danie i kieliszek wina.! powtórzył z jękiem biedny proboszcz. Tak jest.Nie może nas ksiądz z tego zdyspensowad.Jest to stary i piękny zwyczaj. Ito wszystko mam przygotowad ja, co mam tylko dwa kulawe stołki jęknął ksiądzVianney. Dziedziczka przyjdzie księdzu z pomocą podpo wiedział proboszcz zMiserieux. Nie wiem.Będzie to dla mnie bardzo niezręczna sprawa.Jak mogę teraz iśdi prosid o to, skoro odesłałem jej wszystkie meble.Tymczasem wrócił mały czerwonoskóry, wywijając triumfalnie butelką. Czyprzypadkiem nie.? zapytał ksiądz z niedowierzaniem. Nie ukradłeś, myśli ksiądz.Ależ nic podobnego! Tatuś mi dał i powiedział, że to stare wino i z dobrego roku. , Ale ja nie mogę go przyjąd.Nie jesteście przecież milionerami, a u was w domujest dużo dzieci.Chłopak roześmiał się. A teraz muszę już wracad do malowania. Awięc, drogi konfratrze rzekł ksiądz Ducreux czy w dalszym ciągu podaje ksiądz wwątpliwośd istnienie dobrych ludzi w Ars?Podczas gdy stary kapłan z przyjemnością popijał wyborne wino, ksiądz Vianneyledwie zamaczał w nim wargi. Nie jestem przyzwyczajony do wina.Idzie mi do głowy.Ale ma ksiądz rację, są także dobrzy ludzie w Ars, a nawet wspaniali.Byłemniesprawiedliwy względem swoich parafian. A, widzi ksiądz.Na przyszłośd niech ksiądz będzie mniej surowy dla swojejowczarni.W najbliższą niedzielę zaś, zamiast ciskad gromy i ogieo z ambony, niech ksiądztrochę pochwali swoje owieczki.Zobaczy ksiądz, że więcej przez to zyska niż przezgorzkie wyrzuty, które potem wywołują przekleostwa. Obym mógł zawsze chwalid!. westchnął ksiądz Vianney [ Pobierz całość w formacie PDF ]

pdf; download; ebook; pobieranie; do ÂściÂągnięcia

Archiwum

Szukaj