• Strona poczÂątkowa
• 60 5194
• 31 1522

[ Pobierz całość w formacie PDF ]
.[.] Nie oddali się berło od Judy ani buława od nóg jego, ażprzyjdzie władca jego, i jemu będą posłuszne narody (I Mojż.49, 8 i 10).W Jerozolimie oczekiwano z nadzieją zbawcy politycznego.I chciano widzieć w Jezusiezbawcę politycznego, który przez swój  wjazd na osłach , nawiązujący do StaregoTestamentu, da się poznać jako ten właśnie Mejsasz.Nie ma się więc co dziwić, żeJezusa przyjmowano entuzjastycznie.Mateusz, Marek, A
ukasz i Jan zgodnie opisująradość, jaka nastała po przybyciu Jezusa do Jerozolimy.U Mateusza czytamy: A wielki tłum ludu rozpościerał swe szaty na drodze, inni zaś obcinali gałązki z drzew isłali na drodze.A rzesze, które go poprzedzały i które za nim podążały, wołały, mówiąc:Hosanna Synowi Dawidowemu! Błogosławiony, który przychodzi w imieniu Pańskim.Hosanna na wysokościach! (Mat.21, 8-9).U Jana brzmi to zaś tak: Nazajutrz liczna rzesza, która przybyła na święto, usłyszawszy, że Jezus idzie doJerozolimy, nabrała gałązek palmowych i wyszła na jego spotkanie, i wołała: Hosanna!Błogosławiony, który przychodzi w imieniu Pańskim, król Izraela! (Jan 12, 13).Podobnie jak Mojżesz, pierwszy wielki zbawiciel i wyzwoliciel, kazał jechać na ośle swojejżonie i swoim synom (por.II Mojż.4, 20), tak też pojawił się nowy zbawiciel, któregooczekiwano z nadzieją, że zakończy panowanie Rzymian.Dla Rzymian  król Izraela z domu Dawidowego , na którego widok ludzie wiwatowali, byłna pewno osobą bardziej niż podejrzaną.Jako potencjalny podżegacz, jako wichrzycielstanowił dla władz okupacyjnych niebezpieczeństwo, które trzeba było zlikwidować.Zpunktu widzenia Rzymu należało go unieszkodliwić, nim stanie się naprawdęniebezpieczny.Rzymianie zamierzali zademonstrować wszechmoc swojej władzy.Jakobuntownika tracono każdego, kto chciał zmienić cokolwiek w istniejących układachpolitycznych.%7łyd natomiast, który rzekomo wykroczył przeciw przykazaniu szabatowemu,był im najzupełniej obojętny.Nikt z Rzymian nie zadałby sobie nawet trudu sprawdzaniawysuniętych wobec niego zarzutów, nie mówiąc już o skazywaniu go na karę śmierci.Entuzjastyczne przyjęcie Jezusa w Jerozolimie w żadnym razie nie uszło uwagi Rzymian.W Aktach Piłata, najstarszych z
ródłach zawierających wzmianki o działalności Jezusa, apochodzących najpóz
niej z II wieku n.e., pewien rzymski kursor, czyli posÅ‚aniec, melduje: Panie i namiestniku! Gdy wysÅ‚aÅ‚eÅ› mnie do Jerozolimy, do Aleksandra, ujrzaÅ‚em Go jaksiedziaÅ‚ na oÅ›le, a dzieci Hebrajczyków trzymajÄ…c gaÅ‚Ä™zie w rÄ™kach woÅ‚aÅ‚y, inni natomiastrozpoÅ›cierali swe szaty mówiÄ…c: »Zbaw ty, który jesteÅ› na wysokoÅ›ciach! BÅ‚ogosÅ‚awiony,który przychodzi w imiÄ™ PaÅ„skie« [Apokryfy Nowego Testamentu, t.I: Ewangelieapokryficzne, Lublin 1986, s.427.].PiÅ‚at pytaÅ‚, co woÅ‚ali ludzie podczas wkraczania Jezusa do Jerozolimy.KazaÅ‚ sobiewszystko powtórzyć i przetÅ‚umaczyć.Oto ważny szczegół, który jeÅ›li nie potwierdzaprawdy historycznej, to jest przynajmniej tej prawdy bliski.Kursor przekazaÅ‚ wprawdziesÅ‚owa wykrzykiwane przez tÅ‚um w formie niezbyt poprawnej  i tak utrwalono je w AktachPiÅ‚ata  ale można je przetÅ‚umaczyć jednoznacznie: wÅ‚aÅ›nie jako  Zbaw ty, który jesteÅ› nawysokoÅ›ciach! BÅ‚ogosÅ‚awiony, który przychodzi w imiÄ™ PaÅ„skie.PiÅ‚at na pewno od razuzrozumiaÅ‚, czego oczekuje od Jezusa szalejÄ…cy tÅ‚um: wybawienia z rzymskiej niewoli.Na swoje jerozolimskie wystÄ…pienie Jezus wybraÅ‚ dzieÅ„ niezwykle doniosÅ‚y.Odnosi siÄ™niemal wrażenie, że Å›wiadomie chciaÅ‚ sprowokować Rzymian.WybraÅ‚ dzieÅ„, którywierzÄ…cym %7Å‚ydom uÅ›wiadamiaÅ‚, do jakiej tradycji chce nawiÄ…zać.ByÅ‚o to Sukkot, Z
więtoSzałasów.Jezus uważał się za drugiego Mojżesza, za drugiego oswobodziciela Izraela.Tak więc wkroczył do Jerozolimy w dniu święta obchodzonego na pamiątkę wielkiegoczynu Mojżesza.Sam Mojżesz na polecenie Jahwe zarządził: Będziecie mieszkać [synowie izraelscy] w szałasach przez siedem dni.Wszyscy krajowcyw Izraelu mieszkać będą w szałasach, aby wiedziały wasze przyszłe pokolenia, że wszałasach kazałem mieszkać synom izraelskim, gdy wyprowadziłem ich z ziemi egipskiej(III Mojż.23, 42-43).Najważniejszym symbolem święta Sukkot jest tak zwana sukka, szałas z liści,przedstawiająca prowizoryczne schronienie dzieci Izraela podczas ucieczki z egipskiejniewoli.W czasie święta Sukkot pobożni %7łydzi  tak dziś, jak za czasów Jezusa machają gałązkami palmowymi, radując się i śpiewając.Właśnie tak zachowywali się%7łydzi, kiedy Jezus wkraczał do Jerozolimy.Jak nakazał Mojżesz, miasto było świątecznieprzystrojone: W pierwszym dniu [święta] wez
miecie sobie owocu ze szlachetnych drzew, gałązkipalmowe, gałązki z drzew rozłożystych i z wierzby znad potoku i będziecie się weselićprzed Panem, Bogiem waszym, przez siedem dni (III Mojż.23, 40).Jezus był pewien, że wzbudzi sensację.Wiedział przecież, że  wszyscy mężczyz
ni w toświęto pójdą wedle nakazu Mojżeszowego z pielgrzymką do Jerozolimy (II Mojż.23, 17).Był również pewien, że wiedzieli, co znaczy jego wjazd do Jerozolimy w święto Sukkot:występował jako drugi Mojżesz, który powtórnie oswobodzi naród żydowski  w przypadkujego poprzednika, Mojżesza, chodziło o Egipcjan, teraz byli to Rzymianie, którychpanowanie należało zakończyć.Ale czy słusznie ocenił rozbudzone przez siebieoczekiwania?Kiedy Jezus i jego uczniowie zbliżali się do świątyni jerozolimskiej już było ją widać Zbawiciel jeszcze raz objawia się jako rewolucjonista.A przynajmniej możemy zauważyćwyraz
ne świadectwa postaci pra-Jezusa.Uczniowie z zachwytem patrzą na imponującąbudowlę, która wywiera na nich ogromne wrażenie (Mar.13, 1-2; Mat.24, 1-2; A
uk.21, 5-6).Budowla ta wydaje im się wieczna.Jeden z uczniów  nie wymieniony z imienia  woła: Nauczycielu, patrz, co za kamienie i co za budowle.Jezus mu odrzekł: Czy widzisz tewielkie budowle? Nie zostanie kamień na kamieniu, który by nie został rozwalony (Mar.13, 1-2).Czy robi w ten sposób aluzję do  nowego królestwa , które chce zbudować wZiemi Z
więtej? A może ma wyraz
ną wizję przyszłości, która urzeczywistni się w 70 rokun.e., kiedy Rzymianie zburzą ostatecznie Z
wiątynię Jerozolimską?Uczniowie Jezusa  Piotr, Jakub, Jan i Andrzej  chcą się dowiedzieć, kiedy nadejdzieowa dramatyczna chwila: Powiedz nam, kiedy to nastąpi i jaki będzie znak, gdy to wszystko będzie się spełniać?Wtedy Jezus zaczął do nich mówić: Baczcie, żeby was ktoś nie zwiódł.Wielu przyjdzie wimieniu moim, mówiąc: Jam jest, i wielu zwiodą.A gdy usłyszycie o wojnach oraz wieściwojenne, nie trwóżcie się; musi się to stać, ale to jeszcze nie koniec.Powstanie bowiemnaród przeciwko narodowi i królestwo przeciwko królestwu i będą miejscami trzęsieniaziemi, będzie głód (Mar.I3, 4-8) [ Pobierz całość w formacie PDF ]