[ Pobierz całość w formacie PDF ]
.Oddaliła się, by lizać w samotności rany, a raczejpowściągnąć wzburzenie.Po drugiej stronie salonu podobna scena rozgry-wała się pomiędzy Christianem a jego ciotką Cor-delia.Ermina próbowała dobrać mu się do skórywcześniej, lecz nie zdołała.Cordelia wydawała siębardziej zdeterminowana.- Czy Justin Vaux jest winny? - spytała, wpatrując się weń bez mrugnięcia okiem.To pytanie było łatwe.-Nie.- Doprawdy? - Cordelia uniosła brwi, odwróciła się i rozejrzała demonstracyjnie po salonie.Podążył za jej spojrzeniem i ujrzał Letitię: zeswoim wzrostem i masą ciemnorudych włosów wy-różniała się w każdym towarzystwie.- Skoro tak, sugeruję, byś się pośpieszył i jakszybciej dowiódł jego niewinności.Inaczej.powiedzmy, że możesz stanąć wobec przeszkody, której wolałbyś nie stawiać czoła.245- Dziękuję, ciociu.- A potem dodał, ściszającgłos: - Co zrobiłbym bez twych mądrych rad?Cordelia prychnęła.- Rzeczywiście.Jestem pewna, że dostrzegaszproblem, lecz na swój arogancki sposób go lekceważysz.Lecz jeśli masz w sobie coś z ojca, musiszpamiętać, że nie tylko o ciebie tu chodzi.Możesznie liczyć się z tym, co mówi się w towarzystwie,tylko czy ona ci na to pozwoli?Christian zamrugał.- Właśnie.Przemyśl to sobie - a jeśli myśliszo niej poważnie, lepiej postaraj się sprawić, by cały świat uznał bez zastrzeżeń, że Justin nie jest winien śmierci szwagra.Co powiedziawszy, skinęła Christianowi po kró-lewsku głową i odpłynęła, pozostawiając go w nie-miłym przekonaniu, iż miała rację.Zdawał sobiesprawę, że towarzystwo byłoby zaszokowane ponadwszelką miarę, gdyby markiz Dearne ożenił się zsiostrą człowieka skazanego za morderstwo.Leczskoro Justin był niewinny - co więcej, skoro Letitiazdecydowana była doprowadzić do tego, aby uznanogo za niewinnego, nie zaś jedynie nie udowodnionomu winy - wyglądało na to, że nie ma czym sięmartwić.Problem pojawiłby się wtedy, gdyby mordercaRandalla pozostał nieuchwytny.Gdyby tak się stało,to choćby władze przestały uważać Justina zapodejrzanego, w oczach towarzystwa nadal byłbywinny.A jego siostra.- Do licha! - zaklął pod nosem.Choć z bólem, musiał jednak przyznać, że Cor-delia ma rację.Sam nie dopuściłby zapewne, by to-warzystwo dyktowało mu, z kim ma się ożenić,246prawda wyglądała jednak tak, że w tych okoliczno-ściach Letitia po prostu by za niego nie wyszła.Odmówiłaby zostania jego markizą.Nie dopuściłaby - wiedział to na pewno - bysprowadził na swą rodzinę hańbę, i to z jej powodu.Rozejrzał się, szukając Letitii, lecz nigdzie jejnie było.Musiała wyjść z salonu.Nie zaniepokoiłogo to - wiedział bowiem, że wróci.Przyjechali jegopowozem, kamerdyner znał ich oboje i poinformo-wałby go dyskretnie, gdyby próbowała wymknąćsię sama.Letitia też o tym wiedziała.Wkrótce wróci - a wtedy wyjdą.Zawiezie ją na South Audley Street.Wolałby za-brać ją na Grosvenor Square, zdawał sobie jednaksprawę, że nie uda mu się jej przekonać.Pewnegowieczoru - już wkrótce - zgodzi się zostać u niegona noc, lecz nie był to ten wieczór.Dzisiaj zostanie z nią w domu Randalla, nieważ-ne, ile go to będzie kosztowało.Im więcej nocy znią spędzi, tym szybciej Letitia pogodzi się z myślą,że czeka ich wspólna przyszłość.Czuł się przygotowany do każdej bitwy, jaką mu-siałby stoczyć na tym polu, był też absolutnie prze-konany, że zwycięży.Ciotka przypomniała mu jed-nak, iż należałoby wziąć pod uwagę także inneaspekty sprawy.Cordelia ma rację - trzeba dowieść, że Justinjest niewinny.Należało znaleźć zabójcę Randalla - i to szybko.247Rozdział 12Następnego ranka Christian towarzyszył Letitii dobiura Montague'a.Prawnik ucieszył się na ich widok i skopiowałgorliwie notatki Christiana dotyczące majątkuRandalla
[ Pobierz całość w formacie PDF ]