[ Pobierz całość w formacie PDF ]
.Przyjechał tu dziś przygotowany i zdeterminowany.Miała dwadzieścia dziewięć lat i sama przyznała, iż żaden mężczyzna niezaoferował jej dotąd nic, co miałoby dla niej znaczenie.Kochała Wolverstone, więc je zaoferuje.W rzeczy samej, zaoferowałby wszystko, byle zgodziła się zostać jegoksiężną.Może i nie miała tak dużego posagu i takich powiązań rodzinnych, jak damyz listy, jej urodzenie i stan posiadania były jednak wystarczające, aby nie musiałsię obawiać, iż towarzystwo uzna ten związek za mezalians.Co więcej, jeśli Minerva zgodzi się go poślubić, wypełni w najbardziejsatysfakcjonujący sposób obietnicę złożoną jego rodzicom.Jak udowodniła wczoraj, była w stanie powiedzieć to, co miała dopowiedzenia, chociaż nie życzył sobie tego słuchać.Postąpiła tak, mającświadomość, iż mógł rzucić się na nią i rozerwać ją na sztuki, zważywszy, jakgwałtowny ma temperament.Przeczuwała już bowiem, i nie wahała się tegookazać, że nigdy by jej nie skrzywdził.To, że znała go na tyle dobrze, wiele mówiło.To zaś, że miała odwagę, aby tęwiedzę wykorzystać, przemawiało za nią jeszcze dobitniej.Potrzebował księżnej, która byłaby czymś więcej niż tylko numerem na liście,ozdobą uczepioną jego ramienia.Potrzebował partnerki, a któż miałby lepszekwalifikacje? Troszczyła się o włości i czuła się z nimi związana nie mniej niżon.Razem zapewnią Wolverstone - zamkowi, ziemi, jej mieszkańcom, rodzinie -najlepsze z możliwych przywództwo i gospodarowanie.No i niczego nie pragnął bardziej, jak mieć ją w swoim łóżku.PożądałMineiyy mocniej, niż mógłby pożądać którejkolwiek damy z listy.Fizycznepiękno nie było dla mężczyzny jego pokroju najważniejsze.Kobieta musiałareprezentować sobą coś więcej, a pod tym względem Minervie nie sposób byłonic zarzucić.Wczoraj, gdy nalegała, by spełnił żądanie wielkich dam, musiał wkońcu przyznać, że jeśli pragnie związku takiego, jaki mają jego przyjaciele, towłaśnie Minerva musi zostać jego żoną.Nieważne, co będzie musiał zrobić, abydo tego doprowadzić; jeśli chce czegoś więcej niźli małżeństwo bez miłości,musi zacząć działać.Nigdy dotąd nie był równie pewny tego, jak należy postąpić i co jest dla niego dobre i właściwe.Otrząsnął się z zamyślenia i już miał przemówić, gdy uświadomił sobie, żenadal jest sam.Odwrócił się i zobaczył, że nie zsiadła jeszcze z konia.Obróciwszywierzchowca, by stał zwrócony ku dolinie, spoglądała, zamyślona, przed siebie.Przywołał ją gestem.- Zsiądź.Chcę z tobą porozmawiać.Przyglądała mu się przez chwilę, a potem ścisnęła lekko boki Rangonela ipodprowadziła go tak, że stał obok Royce'a.- Tu mi dobrze - powiedziała, spoglądając na niego z góry.- O czym chceszmówić?Podniósł wzrok.Oświadczyny w sytuacji, kiedy siedząc w siodle, górowałanad nim znacząco, nie wchodziły w grę.- O niczym, o czym dałoby się dyskutować, póki nie zsiądziesz.Wysunęła stopy ze strzemion, a wtedy sięgnął, chwycił ją i podniósł.Poruszał się tak szybko, że nie była w stanie temu wszystkiemu zapobiec.Postawił ją lekko na ziemi.Zareagowała na dotyk jego dłoni.Zdecydowanie i bez cienia wątpliwości.Zesztywniała.Płuca się jej ścisnęły, więżąc oddech.Skupiony na niej, z dłońmiobejmującymi jej talię, nie mógł tego przeoczyć.Odgadł jej sekret na długo przed tym, nim stopy Minervy dotknęły trawy.Wiedział.Poznała to po wyrazie jego twarzy i intensywnym błysku, jaki pojawił się namoment w jego spojrzeniu.Spanikowała.Zaczerpnęła powietrza, otworzyła usta.a wtedy Royce pochylił głowę i pocałował ją.Nie delikatnie, pytająco, ale żarliwie, z pasją.Zmusił, by rozchyliła wargi, iwsunął pomiędzy nie język.Pożądanie przetoczyło się przez nią niczym fala.Ale, jak sobie to uświadomiła, nie tylko przez nią
[ Pobierz całość w formacie PDF ]