[ Pobierz całość w formacie PDF ]
.Kto posiada wiedzę i, co za tym idzie, cnotę, ten posiada największe dobro i przeto jest szczęśliwy; a więc nierozłączność szczęścia, rozumu i cnoty była konsekwencją sokratyzmu.Konsekwencję tę przyjęły odtąd wszystkie obozy filozofii greckiej i na tym fundamencie budowały etykę.I druga jeszcze konsekwencja została przyjęta przez następców Sokratesa: wiedza jest zawarta w pojęciach ogólnych, więc — wiedza może być tylko ogólna.Na tym znów fundamencie następne stulecia budowały teorię poznania.UCZNIOWIE.Opozycja przeciw Sokratesowi wyładowała się w procesie i straceniu; była to opozycja laików.Natomiast filozofowie stanowczo wypowiedzieli się za Sokratesem.Wpływ jego był olbrzymi.Dwaj wielcy filozofowie klasycznej filozofii greckiej byli jego uczniami: Platon — bezpośrednim, Arystoteles — pośrednim.Przejęli się jego wiarą w poznanie bezwzględne, a na podłożu jego teorii pojęć etycznych stworzyli wielkie systemy filozoficzne.Platonizm i arystotelizm były owocami akcji Sokratesa.Ale to była tylko część uczniów jego.Inni, dziejowe mniej ważni, ale liczniejsi, wyzyskali w inny zupełnie sposób jego doktrynę.Byli to wspólni uczniowie Sokratesa i sofistów, którzy od Sokratesa przejęli tylko pewne składniki jego nauki, bądź jego moralizm, bądź jego teorię pojęć, nie zrywając wszakże z relatywizmem sofistów.CYTATY:„Poznaj samego siebie” - Sokrates ten napis nad świątynią w Delfach traktuje jak wezwanie, aby badać ludzką wiedzę i określić stosowne dla ludzi dobro.„nie będę słuchał niczego i nikogo innego, jak tylko logosu, który w badaniach wydaje mi się tym, co najlepsze” - stwierdzenie Sokratesa.„Nikt dobrowolnie (świadomie) nie czyni źle” - twierdzenie Sokratesa.Bibliografia:Mały Atlas Filozofii - PWN 1992Historia Filozofii - Tatarkiewicz Poznań 1979Encyklopedia PWN - Warszawa 19827
[ Pobierz całość w formacie PDF ]