[ Pobierz całość w formacie PDF ]
. Wybacz odparł Carter. Jak mogę ci pomóc? Potrzebuję wszystkich informacji o siatce Charkowa,które możesz mi dać.Naprawdę wszystkich, zwłaszcza przechwyconych przezNSA rozmów telefonicznych.I nie dawaj mi samych zapisów.Muszę wiedzieć, w jaki sposób on myśli.A żeby się tegodowiedzieć, muszę usłyszeć jego głos. %7łądasz ode mnie wielu ściśle tajnych materiałów.Niemogę ich oddać agentowi obcego wywiadu ot tak po prostu, nawettobie.Muszę załatwić to oficjalnymi kanałami.Uzyskanie zgodymoże zająć mi parę tygodni, jeśli w ogóle ją dostanę. Adrianie, ta broń być może właśnie teraz zmierza kuwybrzeżom Ameryki. Zobaczę, co mogę zrobić, żeby przyspieszyć obrótsprawy. Nie, Adrianie, zrób to.Bo inaczej podniosę tamtąsłuchawkę i wykręcę numer do mojego przyjaciela w BiałymDomu.Wciąż mam numer, który dałeś mi w Kopenhadze, ten,który łączy prosto z Gabinetem Owalnym. Nie odważyłbyś się. Nawet nie mrugnę okiem. Dostaniesz te materiały w ciągu doby.Czegoś jeszczepotrzebujesz? Kogoś, kto mówi po rosyjsku. Nie uwierzysz, ale tych akurat nam nie brakuje. Tak się składa, że już kogoś mam.Chcę, żebyś go tunatychmiast ściągnął. Kto to?Gabriel powiedział mu. Załatwione powiedział Carter. Gdzie chcesz rozstawićkram? W waszej ambasadzie? Jakoś nigdy nie lubiłem ambasad. Gabriel rozejrzał siępo pokoju. To miejsce nada się całkiem niezle.Ale wyświadcz miprzysługę, Adrianie, i usuń wszystkie kamery i mikrofony.Niechcę, żeby twoi ludzie patrzyli, jak biorę prysznic.24GeorgetownAdrianowi Carterowi większość następnego poranka zajęłozałatwienie pozwolenia, by oddać akta Charkowa w ręce Gabriela.Minęło kolejnych kilka godzin, podczas których usuwanowszystko, co mogło być choć odrobinę niewygodne dla CIA alborządu Stanów Zjednoczonych.Wreszcie o siódmej tego wieczoramateriały zostały dostarczone do domu przy ulicy Nnieoznakowaną furgonetką Biura.Carter przyszedł, by nadzorowaćtransfer i dopilnować, by Gabriel podpisał drakoński dokumentprzekazania akt.Naszkicował go szybko prawnik CIA.GdybyGabriel podzielił się zawartością akt z kimkolwiek innym, groziłomu postępowanie prawne i wiele innych kar. Adrianie, ten papier jest niedorzeczny.Jak mogę działać,nie dzieląc się z nikim informacjami? Po prostu podpisz odparł Carter. To, co tam jestnapisane, znaczy co innego.Prawnicze gadanie.Gabriel podpisał się po hebrajsku pod formularzem, poczym podał go Eliemu Lawonowi, który właśnie przyleciał z TelAwiwu.La won podpisał bez słowa protestu i oddał dokumentCarterowi. Nikomu nie wolno wchodzić do domu ani z niegowychodzić, kiedy te materiały tu są.Nawet nie myślcie, żeby się wymknąć, bo mam drużynę obserwatorów na ulicy N, a drugą natyłach.Kiedy Carter wyszedł, podzielili się aktami i usadowili sięw osobnych pokojach.Gabriel wziął kilka kartonów depesz CIA oraz dane zebraneprzez nieistniejącą już grupę dochodzeniową NSC i usadowił się wbibliotece.Eli Lawon wziął materiały z NSA stenogramy ioryginalne nagrania i usadowił się w salonie.Przez resztę wieczoru, a właściwie do póznej nocy słuchaligłosu Iwana Charkowa.Iwana, bankiera, i Iwana, budowniczego.Iwana, magnata handlu nieruchomościami, i Iwana,międzynarodowego inwestora.Iwana, symbolu odnowionej Rosji.Słuchali, jak negocjował z burmistrzem Moskwy zakuppierwszorzędnej działki nad rzeką, gdzie chciał zbudować centrumhandlowe w amerykańskim stylu.Słuchali, gdy nakłaniałrosyjskiego biznesmena, by oddał swoje udziały w lukratywnejfirmie sprzedającej bentleye nieopodal murów Kremla.Słuchali, jak groził wykastrowaniem właścicielowilondyńskiej firmy od przeprowadzek za szkody wyrządzone w jegoposiadłości w dzielnicy Belgravia przy dostarczaniu pianinaBósendorfer.I słuchali też raczej ostrej rozmowy z podwładnym oimieniu Walerij, który miał problemy z otrzymaniem pozwoleniana przewóz znacznej ilości sprzętu medycznego do Sierra Leone.Sprzęt musiał być pilnie potrzebny, bo dwadzieścia minut pózniejNSA przechwyciła drugi telefon do Walerij a, w którym Iwanpowiedział, że dokumenty są załatwione i sprzęt może bezdalszych opóznień lecieć do Freetown.Kiedy Iwan nie zajmował się interesami, doglądał swoichlicznych kobiet.Katierina, supermodelka, którą trzymał na prywatneprzedstawienia w mieszkaniu w Paryżu.Tatiana, stewardesaAeroflotu, która doglądała jego potrzeb za każdym razem, gdy ichdrogi się skrzyżowały.Biedna Ludmiła, która przyjechała doLondynu, by wydostać się ze swojej strasznej syberyjskiej wioski, itrafiła na Iwana. Uwierzyła w jego kłamstwa, a kiedy ją porzucił, zagroziła,że o wszystkim powie Elenie.Kto inny może próbowałbyrozładować sytuację drogimi podarkami albo pieniędzmi.Ale nieIwan.Iwan zagroził, że każe ją zabić.A potem każe także zabić jejrodziców w Rosji.Czasami odpoczynku od głosu Iwana dostarczała im Elena.Chociaż nie była oficjalnym celem podsłuchu NSA, jej rozmowybyły przechwytywane za każdym razem, gdy korzystała ztelefonów Iwana.Jej łagodność przeciwstawiała się surowościIwana, jej uczciwość jego dekadencji.Miała wszystko, co możnabyło dostać za pieniądze, ale nie pragnęła nic oprócz męża, którymiałby w sobie choć odrobinę prawości.Wychowała dwoje dziecibez pomocy Iwana i większość czasu spędzała bez jegogburowatego towarzystwa.Iwan kupował jej wielkie domy i dawałgóry pieniędzy, żeby je zapełnić.W zamian miała nie pytać ointeresy ani prywatne sprawy.Za pomocą satelitów NSA Gabriel iLawon zapoznali się z wieloma kłamstwami Iwana.Kiedy Iwanpowiedział Elenie, że udaje się do Genewy na spotkanie zeszwajcarskimi bankierami, naprawdę był w Paryżu, ciesząc sięusługami Katieriny.A gdy miał lecieć do Dusseldorfu na spotkaniez niemieckimi przemysłowcami, Gabriel i Lawon wiedzieli, żenaprawdę spędził noc w pokoju lotniskowego hotelu, pomagającTatianie przeczekać długi postój we Frankfurcie.Lawon z każdą godziną czuł do niego coraz większąodrazę. Wiele kobiet ma konszachty z diabłem powiedział alebiedna Elena była na tyle głupia, że za niego wyszła.Godzinę przed świtem, kiedy Gabriel czytał właśniepotwornie nudną depeszę od szefa komórki CIA w Angoli, Lawonzajrzał przez drzwi. Chyba powinieneś coś usłyszeć.Gabriel odłożył depeszę i podążył za Lawonem do salonu.Anonimową hotelową atmosferę zastąpił nastrój panujący wczytelni uniwersyteckiej na dzień przed egzaminem
[ Pobierz całość w formacie PDF ]