Leon Lederman, Dick Teresi Boska Czastka

[ Pobierz całość w formacie PDF ]
.Konserwatorzy wykryli poważne usterki w maszynie - nici z poniedział-ku.Wiązka mogła zostać uruchomiona najwcześniej we wtorek o ósmej rano.No cóż,więcej czasu na ostatnie przygotowania, dopieszczanie szczegółów i sprawdzanie.Ko-ledzy z uniwersytetu przyjechali do laboratorium przywiedzeni chęcią dowiedzenia się,co takiego knujemy.Jeden bystry młody człowiek, który uczestniczył w chińskim lunchu,zadał parę pytań i na podstawie moich wymijających odpowiedzi wywnioskował, że za-mierzamy przeprowadzić eksperyment dotyczący parzystości. Nie da rady - pocieszył mnie.- Miony ulegną depolaryzacji, tracąc energię w grafi-towym filtrze.Aatwo jest wprawić mnie w stan przygnębienia, ale znacznie trudniejzniechęcić.Pamiętałem słowa mojego mentora, wielkiego mędrca naszego uniwersyte-tu, Isidora Rabiego: Ze spinem sprawa jest śliska.Około szóstej wieczorem w poniedziałek, przed zapowiedzianym terminem, ma-szyna zaczęła dawać znaki życia.Przyspieszyliśmy przygotowania, sprawdziliśmywszystkie urządzenia i układy.Zauważyłem, że nasza tarcza, ustawiona na dziesięcio-centymetrowej podstawce, sprawiała wrażenie ustawionej trochę za nisko.Zmierzyłem,co trzeba, i okazało się, że rzeczywiście powinna być wyżej.Rozejrzałem się wokół wposzukiwaniu czegoś, co mogłoby ją podnieść o dwa, trzy centymetry.Dojrzałem leżą-cą w kącie puszkę po kawie, w której tkwiły drewniane śruby.Wyrzuciłem więc pod-stawkę, a blok ustawiłem na puszce.Doskonale! (Smithsonian Institute chciał pózniejpożyczyć od nas tę puszkę, żeby powtórzyć eksperyment, ale nie mogliśmy jej znalezć).Z głośników rozległo się ostrzeżenie, że za chwilę maszyna zostanie włączona i żewszyscy muszą opuścić pomieszczenie akceleratora, jeśli nie chcą się usmażyć.Popę-dziliśmy w górę po stromych metalowych schodach, przez parking do budynku laborato-rium, gdzie przewody z detektorów są podłączone do takich elektronicznych urządzeń,jak rozmaite obwody, przeliczniki i oscyloskopy.Garwin poszedł do domu już wiele go-dzin przedtem, Marcel szukał czegoś do jedzenia, a ja zabrałem się do rejestrowaniasygnałów elektronicznych nadchodzących z detektorów.Wielka, gruba księga laborato-ryjna służyła do notowania wszystkich istotnych informacji o tym, co dzieje się w labo-ratorium.Była ozdobiona wesołymi napisami w rodzaju: O kurde! , Kto, do diabła,zapomniał wyłączyć ekspres do kawy , Dzwoniła twoja żona.Zawierała też zapis tego,co należy zrobić, tego, co zrobiono, i informacje na temat funkcjonowania urządzeń.( Uwaga na przelicznik numer 3.Czasem iskrzy i zdarza się, że zle zlicza ).Kwadrans po godzinie 19 wiązka osiągnęła już standardowe natężenie, tarcza wy-twarzająca piony została zdalnie ustawiona w odpowiednim miejscu.Natychmiast prze-liczniki zaczęły rejestrować nadchodzące cząstki.Obserwowałem ten rząd przeliczni-ków, który miał podawać liczbę elektronów emitowanych w rozmaitych odstępach czasupo zatrzymaniu mionów.Liczby wciąż były bardzo małe: 6, 13, 8.Garwin przyjechał około wpół do dziesiątej.Postanowiłem przespać się trochę izastąpić go o szóstej rano następnego dnia.Bardzo powoli jechałem do domu.Byłemna nogach od ponad dwudziestu godzin i ze zmęczenia nawet nie czułem już głodu.Zdawało mi się, że telefon zadzwonił, ledwie zdążyłem przyłożyć głowę do poduszki.Zegar wskazywał trzecią w nocy.To był Garwin: Lepiej przyjeżdżaj, udało się! O go-dzinie 3.25 zaparkowałem przed laboratorium i popędziłem do środka.Garwin wkleił 222wydruki z przeliczników do księgi laboratoryjnej.Liczby obezwładniały swą jednoznacz-nością.Ponad dwa razy więcej elektronów było emitowanych w położeniu 0� niż wpołożeniu 180�.Przyroda odróżnia spin prawoskrętny od lewoskrętnego.Tymczasemmaszyna osiągnęła już maksymalne natężenie wiązki, wskazania przeliczników zmienia-ły się błyskawicznie.Przelicznik rejestrujący elektrony wyemitowane w położeniu odpo-wiadającym 0� pokazywał 2560, przelicznik dla 180� - 1222.Już samo statystyczneznaczenie takiej rozbieżności było przytłaczające.Wskazania przeliczników z położeńpośrednich miały zadowalająco pośrednie wartości.Implikacje niezachowania parzysto-ści na takim poziomie były nieogarnione.Spojrzałem na Richarda [ Pobierz całość w formacie PDF ]

pdf; download; ebook; pobieranie; do ÂściÂągnięcia

Archiwum

Szukaj