Lederman Leon, Teresi Dick Boska Czastka

[ Pobierz całość w formacie PDF ]
.Zbliżyła się do nas wysoka, młoda, czarnoskóra kobieta.Miała spektakularnąfryzurę w stylu afro, a w ręku trzymała coś, co wyglądało jak skomputeryzowany notes.Ignorując Demokryta, z rozbawieniem zmierzyła mnie wzrokiem i powiedziała: Dżinsy- zupełnie takie same, jakie nosił mój dziadek.Pewnie musisz być z centrali ONZ.Pro-wadzisz u nas inspekcję?- Nie - odrzekłem - jestem z Fermilabu, na parę lat wypadłem z obiegu.Co nowegosłychać?Następna godzina minęła na oszałamiających wyjaśnieniach dotyczących sieci neu-ronowych, algorytmów identyfikujących dżety, punktów kalibracji kwarka t i cząstki Hi-ggsa, diamentowych półprzewodników formowanych w próżni, femtobajtach i co gor-sza - dwudziestu pięciu lat postępów badań eksperymentalnych.Moja rozmówczyni po-chodziła ze stanu Michigan, była absolwentką prestiżowej szkoły średniej o profilu ma-tematyczno-fizycznym w Detroit.Jej mąż, asystent z Kazachstanu, pracował na Uni-wersytecie w Quito.Kobieta wyjaśniła, że promień urządzenia wynosi tylko 160 kilome-trów i że pozostanie przy tym umiarkowanym rozmiarze umożliwił przełom, do któregodoszło w 1997 roku, kiedy odkryto nadprzewodniki działające w temperaturze pokojo-wej.Na imię miała Mercedes.MERCEDES: Tak, naukowcy pracujący przy nadprzewodzącym superakceleratorzenatknęli się na te nowe materiały, gdy śledzili jakieś dziwne własności stopów niobu.Jedno odkrycie prowadziło do następnych i wkrótce dysponowaliśmy tym przełomowymtworzywem, które zaczyna nadprzewodzić już w temperaturze kilkunastu stopni Celsju-sza.LEDERMAN: Jakie jest krytyczne natężenie pola magnetycznego?MERCEDES: 50 tesli.Jeśli dobrze pamiętam historię, wasza maszyna w Fermila-bie miała 4 tesle.Dziś działa dwadzieścia pięć firm, które to produkują.W roku budże-towym 2019 obroty związane z tym wynalazkiem wyniosły około 300 miliardów dolarów. 331Superkolej łącząca Nowy Jork z Los Angeles sunie z prędkością 3200 kilometrów nagodzinę.Wielkie kłęby waty stalowej zasilane za pomocą tego nowego tworzywa do-starczają czystą wodę pitną większości miast na świecie.Co tydzień można usłyszeć ojakichś nowych zastosowaniach.Demokryt, który dotąd siedział cicho, zadał kluczowe pytanie.DEMOKRYT: Dostrzegliście coś wewnątrz kwarków?MERCEDES [z uśmiechem potrząsa głową]: Napisałam na ten temat pracę doktor-ską.Najlepszy pomiar pochodzi z ostatniego eksperymentu przeprowadzonego przeznadprzewodzący superakcelerator.Promień kwarka jest mniejszy niż - aż trudno w touwierzyć - 10-21 centymetra.O ile wiemy, nie istnieje lepsze przybliżenie punktu niżkwark czy lepton.DEMOKRYT [podskakuje, klaszcze i śmieje się histerycznie]: Atomos! Wreszcie!LEDERMAN: Jakieś niespodzianki?MERCEDES: No cóż, dysponując Susy i Higgsem, młody teoretyk z Uniwersytetuw Nowym Yorku - facet o nazwisku Pedro Monteagudo - odkrył nowe równanie super-symetrycznej wielkiej zunifikowanej teorii, które trafnie przewiduje masy wszystkichkwarków i leptonów, generowane przez Higgsa.W podobny sposób Bohr wyjaśnił po-ziomy energetyczne w atomie wodoru.LEDERMAN: Naprawdę?MERCEDES: Tak, równanie Monteagudo zastąpiło równanie Diraca, Schr�dingera iwszystkich innych.Popatrz na moją koszulkę.Nie trzeba było mi tego dwa razy powtarzać.Ale gdy próbowałem przyjrzeć sięumieszczonemu tam dziwnemu hieroglificznemu napisowi, poczułem zawrót głowy iwszystko zniknęło.Do diabła! Byłem z powrotem w domu.Zaspany uniosłem głowę znad papierów.Zauważyłem fotokopię notatki prasowej o tytule: PRZYZNANIE FUNDUSZY NABUDOW NADPRZEWODZCEGO SUPERAKCELERATORA POD ZNAKIEMZAPYTANIA.Mój modem popiskiwał, a pocztą komputerową nadeszło zaproszenie doWaszyngtonu na przesłuchania w Senacie w sprawie superakceleratora.Do widzeniaPrzeszliśmy razem długą drogę, drogi Kolego.Wyruszyliśmy z Miletu i wędrowaliśmyścieżką nauki z tam i wtedy do tu i teraz.Niestety, przemknęliśmy obok wielu cie-kawych, większych i mniejszych kamieni milowych, zatrzymaliśmy się natomiast w kilkuinnych miejscach: przy Newtonie i Faradayu, Daltonie i Rutherfordzie oraz, oczywiście,wpadliśmy na hamburgera do McDonalda.Dostrzegamy nowe związki między mikroko-smosem i makrokosmosem i jak kierowca na wijącej się wśród lasu drodze - od czasudo czasu widzimy w prześwitach wyniosły gmach zasłonięty przez drzewa i mgłę: bu-dowlę wznoszoną przez dwa i pół tysiąca lat.Drogę próbowałem ubarwić dość frywolnymi opowieściami o naukowcach.Trzebaumieć odróżniać naukowców od nauki.Naukowcy najczęściej są ludzmi i jako tacy sta-nowią bardzo różnorodną grupę.Ta różnorodność jest właśnie tym, co czyni ludzi tak 332bardzo interesującymi.Bywają naukowcy łagodnego usposobienia i ambitni; uczeni kie-rują się ciekawością lub egoizmem; wykazują anielskie cnoty i niesłychaną chciwość; sąmądrzy ponad wszelką miarę i dziecinni aż do infantylizmu; uczuciowi, ogarnięci obse-sją, powściągliwi.W podzbiorze ludzkości, do którego należą naukowcy, znajdują sięateiści, agnostycy oraz ludzie głęboko religijni, którzy uważają, że Stwórca jest osobo-wym Bogiem, wszechwiedzącym albo nieco zagubionym, jak Frank Morgan z Czarno-księżnika z krainy Oz.Rozpiętość zdolności wśród naukowców także jest ogromna.I dobrze, bo naukapotrzebuje zarówno wielkich architektów, jak i prostych wyrobników.Znajdują się po-śród nas ludzie o potężnych umysłach, inni zaś są tylko niesłychanie bystrzy.Są tacy,którzy mają magiczne ręce, niesamowitą intuicję i tę najważniejszą ze wszystkich cechnaukowca: szczęście.Mamy też durni, głąbów i takich, którzy są po prostu głupi.Głupi!- Masz na myśli: głupi w porównaniu z innymi - zaprotestowała kiedyś moja matka [ Pobierz całość w formacie PDF ]

pdf; download; ebook; pobieranie; do ÂściÂągnięcia

Archiwum

Szukaj