[ Pobierz całość w formacie PDF ]
.Prychnęła.- Daleko mi do bogini.Cezar ukrył uśmiech.Gdy Anna zostanie członkiem Komisji, będzie poważana przez wampiry idemony na całym świecie.Jej słowo będzie stanowiło prawo.- Może nie tak daleko, jak myślisz - mruknął.Gdy zmarszczyła czoło, pocałował ją w usta i niechętnieopuścił łóżko.- Nie chcę przerywać tej uroczej chwili, ale zaraz pojawi się twoja kolacja i musimypomyśleć o naszych planach na noc.- Planach? - Anna usiadła pośrodku łóżka i włożyła szlafrok na nagie ciało.Cezar powstrzymał chęćzerwania go z niej.Zakrywanie tego pięknego ciała było grzechem, nie miał jednak zamiaru ryzykować, że gdysłużba przyniesie jedzenie, Anna będzie naga.Viper nie byłby zadowolony, gdyby Cezar musiał zabićjednego z jego sług.- Masz plany?Skrzywił się, gdy usłyszał jej niedowierzanie.- Pracujemy nad nimi.- Uhm.- Wstała z łóżka i podeszła do niego.- Czyli nie masz zielonego pojęcia, co robić?Pstryknął ją w nos.- Ubierz się, mała złośnico.Muszę porozmawiać z Viperem.Anna zamknęła się w łazience na krótki, przyjemny prysznic.Włożyła czystą parę dżinsów i grubąbluzę.Po niedawnych zniszczeniach na podziemnym parkingu nie chciała się bawić swoimi mocami.Nie chciała nawet ogrzewać powietrza wokół siebie.Zebrała włosy i związała je gumką, umyła zęby i wróciła do sypialni, gdzie już stała taca z jajkami,francuskimi tostami, boczkiem i babeczką skropioną miodem i masłem.Na pierwszy rzut okawydawało się, że jedzenia wystarczyłoby do nakarmienia całej armii, ale kiedy zaczęła jeść, odkryła,że nie może się powstrzymać.Może dlatego, że odkąd przyjechała do Chicago, jadła bardzo rzadko, a może dlatego, że jej mocezwiększyły apetyt lub po prostu kucharz był prawdziwym artystą.Bez względu na powód jedzenie szybko zniknęło.Dopiero gdy odstawiła pustą tacę, nalała kubekkawy i pozwoliła kofeinie pobudzić krew.Podeszła do okna na przeciwległej ścianie, odsunęła ciężkie zasłony, aby obejrzeć, jak słońce chowasię za horyzont.Trzy piętra niżej wąska ulica była już zatopiona w cieniu.Noc ogarniała Chicago iniedługo będzie musiała zdecydować, co ma zrobić. Co było jednym wielkim znakiem zapytania.Zawsze uważała się za inteligentną, przedsiębiorczą osobę.W końcu udało się jej przetrwać przez dwawieki całkowicie samej.Nie da się tego zlekceważyć.Ale podczas tych wszystkich lat nigdy nie musiała stawie czoła komuś takiemu jak Morgana le Fay.Nie wiedziała nawet, że istnieje ktoś taki jak Morgana le Fay.Jak u diabła, ma się chronić, jeżeli niema pojęcia, co może jej grozie? Tu nie wystarczy kupienie poradnika Zwalczanie demonów dlabystrzaków.Oparła czoło o zimną szybę i zatopiła się w ponurych myślach.Ocknęła się dopiero, gdy delikatnyruch przykuł jej uwagę.Natychmiast stała się czujna.Wyprostowała się, a jej wzrok szukał cieni na ulicy.Szybko zauważyławysokiego rudowłosego mężczyznę, który stał w bramie po drugiej stronie ulicy.Cholera.Takiegomężczyznę da się wszędzie łatwo zauważyć.Potężny i umięśniony, miał na sobie dziwne seledynowe spodnie z lycry i błyszczącą koszulkę, takobcisłą ze wyglądała, jakby była namalowana na umięśnionym torsie.A jego włosy.nawet wciemności lśniły i opadały za pas grubymi falami.Zdecydowanie wyróżniał się z tłumu, nie mówiąc już o prawie pustej ulicy.To może nic nie oznaczać, próbowała się pocieszać Stał nieopodal klubu, mógł więc po prostu czekać,aż zapadnie noc i wampiry przybędą spędzić miło czas z czarodziejkami.Mogło tak być, ale Anna nie lekceważyła ciarek przebiegających przez jej ciało.W nieznajomymwyczuwała mrozną czujność drapieżnika węszącego zapach ofiary.A jeśli to ona była ofiarą?Instynktownie cofnęła się, przyciskając rękę do bijącego mocno serca
[ Pobierz całość w formacie PDF ]