Katsu Alma Wieczni

[ Pobierz całość w formacie PDF ]
.- Zrobiłbym to, gdybyś mogła mnie pokochać, Lanore.Cho-dzi jednak o to, że gdybyś naprawdę mnie poznała, przekonałabyśsię, że na to nie zasługuję.Może jednak pewnego dnia spojrzyszna mnie tak, jak patrzysz na Jonathana? To wydaje się niemożli-we, przecież oddałaś mu serce, ale kto wie? Raz na jakiś czas, aczrzadko, widywałem rzeczy niemożliwe - powiedział przebiegle,ale kiedy chciałam poprosić go o wyjaśnienia, zmarszczył tylkonos i wybuchnął śmiechem.Potem wstał, wołając, że chce wziąćudział w następnej partyjce faraona.Zostawiona sama sobie, poszłam do gabinetu poszukać książki,która oderwałaby moje myśli od tej rozmowy.Gdy mijałam biur-ko Adaira, światło ze świecy padło na stos papierów, a mój wzrok,jak za sprawą magii - na nazwisko Jonathana zapisane ręką Ada-ira.401Z jakiego powodu Adair pisze o Jonathanie? To list do przyja-ciela? Wątpiłam, by na całym świecie miał choć jednego.Przysu-nęłam karty do świecy.Polecenia dla Pinnerly'ego (jak się dowiedziałam, to nazwiskonosił adwokat)Otworzyć dla Jacoba Moore'a konto w Bank of England nakwotę ośmiu tysięcy funtów (fortuna) przeniesionych z konta.(tuwidniało nazwisko, którego nie znałam).Pinnerly miał otworzyć kilka innych kont na nazwisko Jona-thana i wpłacić na nie pieniądze podjęte z kont nieznajomych wAmsterdamie, Paryżu i Sankt Petersburgu.Przeczytałam to dwu-krotnie, lecz nadal nic nie pojmowałam.Odłożyłam kartę na miej-sce.Wyglądało na to, że Adair zadurzył się w Jonathanie po uszy ichciał go zabezpieczyć jak, nie przymierzając, adoptowanegosyna.Przyznaję, byłam trochę zazdrosna i zadawałam sobie pyta-nie, czy dla mnie Adair też założył fundusz.Ale jaki miałoby tosens, skoro nigdy mi o tym nie powiedział? Musiałam schlebiaćmu i błagać o pieniądze jak wszyscy pozostali.Cała ta sprawatylko utwierdziła mnie w przekonaniu, że Adair szczególnie zain-teresował się Jonathanem.Jonathan zaakceptował nowe życie.W każdym razie nie prote-stował, że Adair włącza go w swoje rozrywki i grzeszki, niewspominał też o St.Andrew.Jedną tylko słabostką Adair nie po-dzielił się jeszcze ze swym faworytem, choć Jonathan pewnie bysię ucieszył, gdyby mu ją zaoferowano.Tą słabostką była Uzra.Jonathan mieszkał z nami od trzech tygodni, kiedy mu jąprzedstawiono.Adair poprosił go, by poczekał w salonie (ja za-zdrośnie siedziałam przy jego boku), a potem wprowadził Uzrę,jak zwykle odzianą w powłóczystą pelerynę.Kiedy puścił jej rękę,402tkanina opadła na ziemię, odsłaniając odaliskę w całym przepy-chu.Kazał jej zatańczyć dla Jonathana, kołysać biodrami i wyko-nywać skomplikowane gesty rękoma, sam zaś śpiewał zaimprowi-zowaną pieśń.Pózniej polecił służącym, by przynieśli fajkę wod-ną.Usiedliśmy na poduchach rozrzuconych na podłodze i podawa-liśmy sobie rzezbiony ustnik z kości słoniowej.- Jest urocza, prawda? Nie potrafiłem się z nią rozstać.Co nieznaczy, że nie sprawia kłopotów, to prawdziwy diabeł.Rzuca się zdachów i okien.Zupełnie się nie przejmuje, że mam przez niąataki.Wciąż płonie nienawiścią do mnie.- Przesunął palcem ponosie Uzry, nie zważając na jej minę, mówiącą, że gdyby mogła,odgryzłaby mu palec.- Zapewne dlatego przez wszystkie te latanie przestałem się nią interesować.Opowiem wam, jak to się stało,że Uzra jest ze mną.Słysząc swoje imię, Uzra stężała.- Spotkałem ją w czasie podróży po krajach mauretańskich -zaczął Adair, ignorując jej zdenerwowanie.- Towarzyszyłemszlachcicowi, który negocjował uwolnienie swego brata.�w bratpostąpił bardzo nierozważnie, próbując ukraść skarb jednemu zwodzów.W tamtym czasie cieszyłem się sławą wojownika.Mia-łem pięćdziesięcioletnie doświadczenie władania szablą.Szlachciczatrudnił mnie do pomocy i za moją lojalność płacił żywą gotów-ką.W taki oto sposób znalazłem się na Wschodzie i na swej dro-dze spotkałem Uzrę.Zdarzyło się to na targu w wielkim mieście, szła za ojcem,zgodnie ze zwyczajem odziana od stóp do głów.Widziałem tylkojej oczy, ale to wystarczyło, pojąłem, że muszę zobaczyć więcej.Podążyłem za nimi do ich obozu na obrzeżach miasta.Z rozmowyz wielbłądnikami dowiedziałem się, że jej ojciec jest wodzemnomadycznego plemienia, a przybyli do miasta, by oddać ją sułta-nowi, jakiemuś nieudolnemu księciu w zamian za życie ojca.403Biedna Uzra zupełnie znieruchomiała, przestała nawet palićfajkę.Adair nawinął kosmyk jej płomienistych włosów na palec iszarpnął, jakby udzielając reprymendy za obojętność.- Znalazłem namiot, w którym usługiwało jej kilkanaście słu-żących.Utworzyły wokół niej krąg i przekonane, że w ten sposóbzasłoniły ją całkowicie, pomogły się jej rozebrać, zsunęły szaty zcynamonowej skóry, rozpuściły włosy.Wybuchł prawdziwychaos, kiedy wpadłem do środka.- Roześmiał się gardłowo.- Ko-biety z krzykiem się rozbiegły, wpadając jedna na drugą, próbującuratować się przede mną.Jak mogły myśleć, że wybiorę jedną znich, skoro przede mną stał ten hipnotyzujący nagi duszek? AUzra wiedziała, że przyszedłem po nią, świadczył o tym wyraz jejoczu.Ledwo zdążyła się okryć szatą, kiedy chwyciłem ją na ręce iwyniosłem.Zawiozłem ją na pustynię, wiedziałem, że tam niktnas nie znajdzie.Tamtej nocy brałem ją raz po raz, nie zważającna jej szlochy.- Adair mówił, jakby nie miał czego się wstydzić,jakby jego prawo do niej było tym samym, czym prawo do wodygaszącej pragnienie.- Słońce wzeszło, nim gorączka zaczęła mimijać i nasyciłem się jej urodą.Pomiędzy aktami zapytałem, dla-czego miała zostać oddana sułtanowi.Okazało się, że powodembył przesąd żywiony przez jej plemię, zgodnie z którym dżinn zzielonymi oczami przyniesie im plagi i cierpienia.Bali się, idioci,i zwrócili do sułtana.Ten rozkazał jej ojcu, że albo ją wyda, albosam zginie.Rozumiecie, musiała umrzeć, by odwrócić klątwę.Wiedziałem, że nie jestem jej pierwszym mężczyzną, zapyta-łem więc, kto odebrał jej dziewictwo.Brat? To musiał bez wątpie-nia być krewny, bo kto inny zdołałby się do niej zbliżyć? Okazałosię, że uczynił to ojciec.Możecie w to uwierzyć? - zapytał, pry-chając, jakby to była najbardziej niewiarygodna rzecz, o której wżyciu słyszał.- Był wodzem, patriarchą nawykłym do przeprowa-dzania swej woli, ale kiedy Uzra skończyła pięć lat, domyślił się z404jej karnacji, że nie jest jej ojcem.%7łona go zdradziła, w dodatku zcudzoziemcem, sądząc po zielonych oczach dziecka.Nic nie po-wiedział, po prostu zabrał ją na pustynię i wrócił bez niej.Podwunastych urodzinach Uzra zajęła miejsce matki w jego łożu;oznajmił, że jest córką kurwy, że nie łączą ich więzy krwi, więcprawo tego nie zabrania.Miała tylko nikomu o tym nie wspomi-nać [ Pobierz całość w formacie PDF ]

pdf; download; ebook; pobieranie; do ÂściÂągnięcia

Archiwum

Szukaj