[ Pobierz całość w formacie PDF ]
.Opowiadałam panu kiedykolwiek o Lawrensie?Trzask tłukącej się porcelany wyrwał Linneę ze świata fantazji igwałtownie otrzezwił.Umywalka się przechyliła, a dzban i miednica zniknęłyz pola widzenia. Co się stało? Wszystko w porządku? zawołała z dołu Nissa iniebawem na schodach rozległy się jej kroki.Przerażona Linnea przycisnęła dłonie do ust i pochyliła się nadumywalką.Gdy Nissa stanęła w drzwiach, ujrzała dziewczynę wpatrzoną wkąt, gdzie leżały kawałki porcelany, które jeszcze kilka sekund wcześniej byłydzbanem i miednicą. Co się stało?Linnea obróciła się i spojrzała na nią z wyrazem oszołomienia na twarzy. Och, pani Westgaard, ogromnie mi przykro! Ja.ja rozbiłam naczyniatoaletowe.Nissa rozejrzała się wokół. Jakim cudem? No.przypadkowo zawadziłam o toaletkę.Zapłacę za tę szkodę zpierwszej pensji zapewniła, zastanawiając się przez chwilę, ile to możekosztować. W porządku, byle tylko nie było bałaganu.Nic ci się nie stało?Linnea uniosła spódnicę i spojrzała na jej mokry brzeg. Zamoczona.Nissa ruszyła do ustawiania umywalki we właściwejpozycji, Linnea wszakże ją ubiegła.Odsunąwszy mebel, zobaczyła rozbite naczynia i wodę wpływającą podAnula & ponaousladansc linoleum O Boże. jęknęła, znów przysłaniając usta, podczas gdy w oczachwzbierały jej piekące łzy. Jak mogłam być tak niezdarna? Prawdopodobniezniszczyłam również linoleum.Nissa już kierowała się ku schodom. Przyniosę wiadro i ścierkę.Gdy wyszła, Linneę dobiegły z zewnątrz jakieś głosy.Wyjrzała przezokno i zobaczyła mężczyzn, którzy przyszli zapewne wtedy, kiedy ona śniła najawie.W popłochu padła na kolana, by pozbierać kawałki porcelany i dłoniąwycisnąć wodę spod linoleum.Jednakże kałuża znalazła już sobie drogę podspód, więc uniosła róg co okazało się błędem, woda spłynęła bowiem powygięciu linoleum, mocząc jej spódnicę powyżej kolan. Pozwól, że ja to zrobię! rozkazała Nissa od drzwi. Wrzuć te skorupy do wiadra.Linnea z największą ostrożnością umieściła rozbite naczynia na dniewiadra, jakby owa ostrożność mogła w jakiejkolwiek mierze poprawićsytuację.Z trudem tłumiąc łzy, czuła się niezdarna, zakłopotana i oburzona nasiebie za to, że znów pozwoliła ponieść się dziecięcym fantazjom, które takczęsto wpędzały ją w tarapaty.Gdy wszystkie kawałki zostały zebrane i Nissa przysiadła na piętach,Linnea ze smutną miną wyciągnęła rękę, by dotknąć jej ramienia. Naprawdę.naprawdę mi przykro wyszeptała. To było głupie i. Oczywiście, że ci przykro.Nikt nie lubi się wygłupić w nowymmiejscu.Ale dzbanki są.ojej, skaleczyłaś się!Linnea cofając rękę zobaczyła, że zostawiła krew na rękawie Nissy. Och, a teraz zniszczyłam pani suknię! Dlaczego nic mi się nie udaje? Nie przejmuj się tak! To się spierze.Ale wygląda na to, że rękaAnula & ponaousladansc będzie krwawić przez jakiś czas.Lepiej przyniosę coś do zabandażowania powiedziała Nissa, zrywając się na równe nogi, i zbiegła na dół.Po chwiliLinnea usłyszała w kuchni głosy i zawstydziła się jeszcze bardziej, gdy zdałasobie sprawę, że Nissa prawdopodobnie opowiada mężczyznom, co się stało.Po powrocie jednak starsza pani ani słowem nie skomentowaławydarzenia.Owinęła jej rękę czystym kawałkiem prześcieradła i starannieobwiązała, przed wyjściem zaś poleciła: Uczesz się i za pięć minut bądz na dole.Chłopcy nie lubią czekać.Niestety Linnea w układaniu włosów w nowym stylu, polegającym nagładkim zaczesaniu ich do tyłu i upięciu, nie miała zbyt dużej wprawy nawetoburącz, a z jedną ręką zabandażowaną była wręcz bezradna.Zdenerwowanarobiła, co mogła, ale efekty wciąż jej nie zadowalały, gdy Nissa zawołała, żekolacja jest gotowa
[ Pobierz całość w formacie PDF ]