[ Pobierz całość w formacie PDF ]
.Grupa muzyczna nigdyjednak nie odwołała koncertu z powodu pomylenia drogi, zatem gitarzysta rytmiczny iperkusista nie zrzędzili.A przynajmniej nie do przesady. Bułka, rozcięta wzdłuż na pół.Odrobina majonezu, cóż z tego, że wiadomej marki.Homar - dużo homara.Grillowana bułka z homarem.Specjał nad specjały stanu Maine.Najbardziej finezyjny wynalazek od czasu, gdy człowiek wymyślił koło, przynajmniejzdaniem Roba.A Maine to jedno z niewielu miejsc, gdzie homar nie kosztował krocie.Rob poczuł się szczęśliwy, płacąc całkiem znośną cenę za tak skomasowaną porcję niebaw gębie.Justin zamówił dużą kokilkę zupy z owoców morza - na śmietanie, rzecz jasna,omijając szerokim łukiem wersję z pomidorami.Zupa z owoców morza z pomidoramistanowiła domenę Nowego Jorku, w żadnym zaś razie Nowej Anglii.Podział ten byłrównie żarliwy i emocjonalny, jak kibicowanie drużynom futbolu amerykańskiego Yan-kees z Nowego Jorku i Red Sox z Bostonu.Rob na dobrą sprawę gustował w obu da-niach, co, zależnie od okoliczności, czyniło go osobą neutralną albo wręcz heretykiem.Charlie wybrał mięso z kurczaka z jarzynami zapiekane w cieście.Takie daniemożna było zamówić wszędzie.Biff zaordynował burrito.Rob raczej powątpiewał, czyzdecydowałby się na grillowaną bułkę z homarem w Phoenix, stan Arizona.Buritto wPortland, stan Maine, wydawało mu się równie chybionym pomysłem.Ale w końcu niechodziło tu o jego żołądek.Niekiedy bywało tak, że im mniej powiedział prosto z mostukumplom, z którymi grał razem na scenie, tym lepiej na tym wychodził.Kiedy wyszli z restauracji, słońce zeszło już nisko.Wyglądało to jak.zachódsłońca.Jedynym odbiegającym od normy aspektem tego widoku, przynajmniej w opiniiRoba, był fakt, że Atlantyk ulokował się za jego plecami, a słońce schodziło ku horyzon-towi po stronie lądu.On natomiast rutynowo przywykł do scenerii, w której słońce zadnia wędrowało nad lądem i zachodziło, zanurzając się w Pacyfiku.Coś mu w tym niepasowało - nie pasowało na tyle, że skomentował to na głos.Pozostali trzej faceci także byli Kalifornijczykami.Przytaknęli zatem zgodnie.- Nie pomyślałem o tym, ale masz rację - przyznał Biflf.- Czytałem gdzieś, że przez kilka lat po wybuchu Krakatau zachody ujmowałyszczególną widowiskowością, ze względu na cały ten pył i popiół w atmosferze - włączyłsię do rozmowy Justin.- Miałem nadzieję na coś bardziej fantazyjnego niż.to. Machnął ręką w poprzek parkingu w stronę zwyczajnej czerwonej tarczy schodzą-cej w dół po niebie czerwieniejącym najzupełniej zwyczajnie.- Odpuść sobie, człowieku! - zaperzył się Rob.- Przecież gruchnęło zaledwie paręgodzin temu, jak dobrze wiesz.- Tak, tak.- Justin z wdziękiem udawał zażenowanie.- Ale to coś jest również owiele większe niż Krakatau.To coś jest o wiele większe niż, cóż, cokolwiek.Mam namyśli, że huknęło w pieprzonym Wyoming, a usłyszeliśmy to tutaj.- Jak zwykle wszystkim, czego pragniesz, jest natychmiastowe zaspokojenie, go-ściu.Rob pożałował, że nie ugryzł się w język.Cholera, prawił morały, zupełnie jakjego ojciec.Jeśli grasz razem z zespołem, a twój stary jest gliną, to co fakty te mówią otobie? Nic dobrego, z pewnością.- Hej, a któż nie pragnie zaspokojenia? - zapytał Charlie.- Po zakończonym kon-cercie wyrwiemy jakieś panienki.- Proszę bardzo! - Justin i Biff powiedzieli dokładnie to samo, w tym samym mo-mencie, tym samym entuzjastycznym tonem.Rob wprawdzie tego nie zrobił, ale pomysłten wcale nie wydał mu się odrażający.I nikt też nie powiedział, że sam nie wyrwie ja-kiejś laski dla siebie.Status sławy, choćby nawet nie pierwszej wielkości, musiał przecieżnieść ze sobą jakieś profity, dlaczegóż więc miał z nich nie korzystać?Nie, tu jest piekło! Jam nie poza piekłem, [cytat z dramatu Tragiczne dzieje dokto-ra Fausta, Christopher Marlowe, przekład Jan Kasprowicz, przyp.tł.].Vanessa pamiętałaten wers z jakiejś sztuki scenicznej, ale uciekło jej z głowy, z której dokładnie i spod czy-jego wyszła pióra
[ Pobierz całość w formacie PDF ]