[ Pobierz całość w formacie PDF ]
.71 A tak teraz, jeśli ufasz mocy swojej, zejdź do nas w pole, a zmierzmy się tam razem, bo ze mną jest moc wojenna.72 Pytaj, a dowiesz się, kto ja jestem i inni, którzy mi pomagają; którzy też powiadają, że się nie może ostać noga wasza przed obliczem naszym, gdyż dwakroć ojcowie twoi w ziemi swej uciekali.73 A teraz jakże będziesz mógł oprzeć się jeździe i wielkiemu wojsku w polu, gdzie nie ma kamienia ani skały ani miejsca do ucieczki?”74 A gdy usłyszał Jonata mowy Apoloniusza, wzburzył się sercem i obrał dziesięć tysięcy mężów, i wyjechał z Jeruzalem; i przyłączył się do niego na pomoc Szymon, brat jego.75 I przyciągnęli z wojskiem do Joppy, lecz nie dopuszczono go do miasta, bo w Jopple była załoga Apoloniusza; i dobywał jej.76 A ci, którzy byli w mieście, zląkłszy się otworzyli mu i wziął Jonata Joppę.77 - I usłyszał Apoloniusz, i przyciągnął z trzema tysiącami jezdnych i z wielkim wojskiem;78 i ruszył w stronę Azotu, jakoby w drogę jadąc, i natychmiast wyjechał w pole, dlatego że miał wielki poczet jezdnych i ufność w nich pokładał.I puścił się Jonata w pogoń za nim do Azotu, i stoczyli bitwę.79 A Apoloniusz zostawił za nimi w obozie tysiąc jezdnych potajemnie.80 I spostrzegł Jonata, że była zasadzka za nim; i otoczyli wojsko jego, i ciskali oszczepami na lud od poranku aż do wieczora.81 A lud stał, jak był Jonata rozkazał, i umęczyły się konie ich.82 I wywiódł Szymon wojsko swe, i przypuścił na hufiec, bo jezdni byli utrudzeni; i pokonani zostali przez niego, i uciekli.83 A ci, którzy się byli rozbiegli po polu, uciekli do Azotu i wbiegli do Betdagon, bałwana swego, aby się tam uratować.84 A Jonata spalił Azot i miasta, które były wokoło niego, i pobrał ich łupy, a zbór Dagona i wszystkich, którzy do niego uclekli, ogniem spalił.85 A było tych którzy od miecza polegli, z tymi, którzy spłonęli, około osiem tysięcy mężów.86 -I ruszył stamtąd obóz Jonata, i położył go około Askalonu; i wyszli z miasta naprzeciw niego z wielką chwałą.87 I wrócił się Jonata do Jeruzalem ze swymi, ciągnącymi mnóstwo łupów.88 I stało się, skoro usłyszał o tych rzeczach król Aleksander, jeszcze bardziej uczcił Jonatę.89 I posłał mu sprzączkę złotą, dawaną zazwyczaj powinowatym królewskim, i oddał mu Akkaron i wszystkie granice jego w posiadłość.7.ALEKSANDER ZWYCIĘŻONY PRZEZ PTOLEMEUSZA, UMIERA (11,1-19).Podstępne zajmowanie Syrii przez Ptolemeusza i spotkanie się z Jonatą (1-7).Zerwanie z Aleksandrem (8-13).Aleksander, pokonany przez Ptolemeusza, ucieka i ginie (14-17).Śmierć Ptolemeusza (18-19).111 A król egipski zebrał wojsko jak piasek, który jest na brzegu morskim, i okrętów wiele, i starał się dostać zdradą królestwo Aleksandra i przyłączyć je do królestwa swego.2 I wyjechał do Syrii ze słowami spokojnymi, i otwierano mu miasta, i wychodzili naprzeciw niego; bo był rozkazał król Aleksander, aby naprzeciw niego wychodzono, przeto iż był świekrem jego.3 A Ptolemeusz wjechawszy do miasta zostawiał w każdym mieście załogę.4 A gdy był blisko Azotu, ukazano mu zbór Dagona, ogniem spalony, i Azot i inne miejsca jego zburzone, i ciała porzucone, i porobione przy drodze mogiły tych, którzy na wojnie zostali zabici.5 I powiedzieli królowi, że to uczynił Jonata, aby nienawiść ku niemu obudzić; lecz król milczał.6 A Jonata wyjechał naprzeciw króla do Joppy z chwałą i przywitali się nawzajem, i nocowali tam.I jechał Jonata z królem aż do rzeki, którą zwą Eleuterus, i wrócił się do Jeruzalem.8 - A król Ptolemeusz opanowawszy miasta aż do Seleucji nad morzem knuł przeciw Aleksandrowi złe zamiary.9 I wyprawił posłów do Demetriusza mówiąc: „Przyjedź, uczynimy z sobą przymierze i dam ci córkę moją, którą ma Aleksander, i będziesz królował w królestwie ojca twego;10 albowiem mi żal, żem mu dał córkę mą, bo starał się mnie zabić.”11 A obwiniał go dlatego, iż pragnął jego królestwa.12 I zabrał córkę swą, i dał ją Demetriuszowi; i zerwał z Aleksandrem, i wyjawiły się nieprzyjaźni jego.13 I wjechał Ptolemeusz do Antiochii, i włożył na głowę swą dwie korony: Egiptu i Azji.14 A król Aleksander był wówczas w Cylicji, bo tamtejsi mieszkańcy wyłamywali się spod jego posłuszeństwa.15 I usłyszał Aleksander, i wyciągnął ku niemu na wojnę, a król Ptolemeusz wywiódł wojsko i wyruszył naprzeciw z wielką mocą, i zmusił go do ucieczki.16 I uciekł Aleksander do Arabii, aby tam znaleźć schronienie, a król Ptolemeusz został wywyższony.17 A Zabdiel Arab ściął głowę Aleksandra i posłał Ptolemeuszowi.18 - Lecz król Ptolemeusz dnia trzeciego umarł, a ci, którzy byli na zamkach, poginęli od tych, którzy byli w obozie.19 I objął panowanie Demetriusz roku setnego sześćdziesiątego siódmego.8.JONATA ZJEDNYWA SOBIE ŁASKĘ DEMETRIUSZA (11,20-37).Nieporozumienie z królem z powodu zamku w Jeruzalem (20-23).Jonata, wezwany do Ptolemaidy w celu wytłumaczenia się, zostaje obsypany przez króla łaskami (24-27); prosi o uwolnienie Żydów od podatków (28); list króla w tej sprawie (29-37).20 W owym czasie zebrał Jonata tych, którzy byli w Żydowskiej ziemi, aby zdobyć zamek, który jest w Jeruzalem, i sprawili przeciw niemu wiele przyrządów wojennych.21 I poszli niektórzy mężowie bezbożni, którzy naród swój mieli w nienawiści, do króla Demetriusza i oznajmili mu, iż Jonata obległ zamek.22 A gdy to usłyszał, rozgniewał się i zaraz przyjechał do Ptolemaidy, i napisał do Jonaty, aby nie oblegał zamku, ale przyjechał do niego prędko na rozmowę.23 A gdy usłyszał Jonata, kazał oblegać i wybrawszy kilku ze starszych izraelskich i z kapłanów puścił się w niebezpieczeństwo.24 I nabrał złota i srebra, i szat, i wiele innych upominków, i pojechał do króla do Ptolemaidy, i znalazł łaskę w oczach jego.25 I skarżyli nań niektórzy bezbożni z narodu jego.26 I uczynił mu król, jak mu byli uczynili ci, co przed nim byli, i wywyższył go przed oczyma wszystkich przyjaciół swoich,27 i potwierdził mu nalwyższe kapłaństwo, i cokolwiek innego przedtem miał drogiego, i uczynił go przedniejszym między przyjaciółmi.28 - I prosił Jonata króla, aby wolną uczynił Żydowską ziemię i trzy powiaty, i Samarię i granice jej; i obiecał mu trzysta talentów
[ Pobierz całość w formacie PDF ]