Dana Marie Bell The Gray Court 03 Artistic Vision

[ Pobierz całość w formacie PDF ]
.Moc goniła poprzez tę Robina, połączenie z Leo byłoszokiem i dziwną przyjemnością dla tego, który również znajdował się naziemi.Kapturniki, jeden za drugim, zaczęli za Bres em zanikać, cicho tonąc.Leo musiał użyć swoich zdolności Sidhe a by zaciemnić umysły kapturników,inaczej wrzeszczeliby.Wyjaśniało to szkliste spojrzenie Sidhe a, kiedy Robinna niego spojrzał.- Wiesz, jak to się skończy, Pan. Bres machnął królewsko dłońmi.Wybacz, Hob.Moi ludzie już otoczyli dziewczynę, a pozostali zajęli się bratemchłopaka.Oddaj mi go, a odejdziemy.Robin widział bez patrzenia jak kolejny kapturnik znikał w grunt. Mójkról pragnie inaczej.Na wspomnienie o Oberonie, Bres cofnął się, lecz szybko się opanował. Nie mam żadnego sporu z nim bądz z tobą, ale muszę słuchać swojejkrólowej.Robin rozłożył ręce, jego paznokcie zwinęły się w szpony. No tojesteśmy w impasie.Kolejny kapturnik zniknął.- Ruby jest bezpieczna.Blefuje.Nie ma jej.Robin starał się nie cofnąć, gdy słowa Leo zadzwięczały mu w głowie.Chłopak był silny na swojej ziemi; niewielu zdołałoby przedostać się przezmentalne bariery Robina.Rodzina Dunne z każdym dniem, odkąd zaczął znimi pogrywać, imponowała mu.- To dobrze.A teraz wynocha z mojej głowy.Cichy chichot Leo zadzwięczał mu w głowie, lecz Robin zdecydował sięmu to odpuścić.Chłopak zasłużył na swój krótki moment triumfu, przy takichpodłych okolicznościach.Bres zamierzał zaatakować, a był o wiele bardziej niebezpieczny niżjakikolwiek kapturnik.140Dana Marie Bell The Gray Court 03 Artistic Vision- Ty pieprzona suko.Kobieta zadrżała, miała tak skulone nogi jak tylko dała radę.Znajdowałysię nad palącą stodołą, gorąco pokrywało bąblami ciało Sidhe. Błagam, niezabijaj mnie.Akane warknęła i odrzuciła Constance z dala od palącej się stodoły,ignorując krzyki kobiety.Jej partner był w stodole, nieprzytomny,prawdopodobnie martwy.Jego zapach unosił się nad żarem, świeży, leczsubtelnie zły.Ryknęła, czekając na odpowiedz.Nie nadeszła.Akane weszła do stodoły, jej zmysły były czujne na jakikolwiek ruch.Niewidziała mężczyzny, który towarzyszył kobiecie, kiedy z powrotemzanurkowała z nieba.Nie wiedziała, gdzie był, co też ją nie obchodziło takdługo, jak był z dala od jej partnera.Gdzieś z tyłu, blisko czegoś, co robiło za siodlarnię, odnalazła go.Byłprzywiązany do stołu, miał luzną szczękę, oczy lśniły w blasku ognia spodprzymkniętych powiek.Czarne rurki, które już wcześniej widziała, były wkutedo jego boków, ud, ramion, pompując coś w niego.Coś potwornego.Akanemogła wyczuć to paskudztwo.Cokolwiek zatruwało jej partnera zostawi na nimznak.Ruszyła do niego i wyrwała rurki, próbując rozpaczliwie niezwymiotować od smrodu.Wcześniej widziała jak Robin używał tego dookaleczenia, do zabicia, lecz zgniły odór wydobywający się z tych rurek nieprzypominał w zapachu trucizny stosowanej przez Robina.Jakby ktoś odebrałRobinowi truciznę i splugawił ją jeszcze bardziej.Ta zgnilizna krążyła teraz worganizmie jej partnera, plamiąc go.Najwyżsi bogowie, co jeśli Shane jakoś się zmienił? Trucizna mogłabyjakoś zaciągnąć go w Mrok? Mogłaby?Jęknął, następnie kaszlnął, dym palącej się stodoły stawał się silny inieznośny.Akane podniosła partnera ze stołu i wybiegła ze stodoły, unoszącsię w powietrze jak tylko byli wolni.Miała zapach zarówno kobiety jak i141Dana Marie Bell The Gray Court 03 Artistic Visionmężczyzny.Rozpozna ich.Mężczyzna na pazurach miał krew Shane a, za coniedługo jej zapłaci.Ale najpierw najważniejsze rzeczy.Miała partnera w swoich ramionach iżył.Akane mknęła na gospodarstwo Dunne i do jedynego miejsca, gdziechciała, by się obudził.Bres uderzył, tak jak Robin myślał, w najsłabszy punkt: w Leo.Naszczęście Sidhe był przygotowany wykorzystując ziemię do obronienia się,kiedy wyciągał swój miecz.Zakołysał nim i zawirował, zmuszając Bres a doodwrotu.Przywódca kapturników uśmiechnął się na widok miecza Leo. %7łelazonie działa na mnie.Nie.Robin to wiedział.Zarówno Tuatha De jak i Fomorianie nie byliuczuleni na żelazo.Trzeba było czegoś innego, by zabić kogoś takiego jakBres.Jedyny, któremu udało się do tego zbliżyć, był Lugh, który próbowałotruć Bres a trzystoma ociężałymi krowami napełnionymi gorzkim, czerwonympłynem, które miał wydoić Bres i wypić to paskudztwo.Bres, pod obowiązkiempodporządkowania się regułom gościnności, pił płyn, ale zamiast zabić go,zdołał ledwo go uśpić tak bardzo, że wszyscy uważali go za martwego.Kiedysię obudził, minęły tysiące lat, a Oberon, ze swoją królową Titannią u boku,zasiadł na tronie.Tuatha De i Fomorianie byli niczym więcej jak tylkowspomnieniem, nawet dla tych, których długość życia była liczona w wiekach.Jaką rolę Bres odgrywał w upadku Titianii Robin nie wiedział, alepewnego dnia się dowie.Robin beztrosko zablokował kapturnika, przebijając go szponem iodwracając swoją uwagę z powrotem na Bres a.Mężczyzna usiłował zdjąćLeo jakby było to jego nieodzownym zamierzeniem, ignorując Hoba jakbynawet go tam nie było.No cóż.Robin musiał to naprawić.142Dana Marie Bell The Gray Court 03 Artistic VisionRobin uśmiechnął się słodko i Bres potknął się, prawie opadając namiecz Leo.Odrzucił sobie włosy za ramię i pasek Bres a pękł, jego spodniezsuwały się po jego wąskich biodrach.Kiedy Robin westchnął, znudzony jużzabawą, miecz Bres a pękł.Niestety, końcówka wyrzucona w powietrze rozcięła twarz Leo, ledwoomijając jego oko.Przerażony Sidhe cofnął się prosto na włócznię kapturnika.- Do diabła.Pominąłem jednego. Robin wymamrotał do siebie wniedowierzaniu.Jak mógł pominąć jednego z tych małych pojebów?Wyciągnął dłoń i przekręcił nią.Kapturnik padł, krzycząc w agonii, jego rzepkasię roztrzaskała.Ale było już za pózno.Leo upadł na kolana z ręką przyciśniętą do ranyna plecach.Bres stał nad nim i uderzył Leo rękojeścią swojego miecza.Robin westchnął z ulgi.Chłopak odpadł tak jakby bezpieczny; ostatnikapturnik był stertą piszczącego bałaganu, a kogo obchodziło, co widzieli? Zbardzo szerokim uśmiechem na nieludzkiej twarzy, Robin stanął przedBres em.Teraz nadszedł czas, by to on się zabawił.143Dana Marie Bell The Gray Court 03 Artistic VisionRozdział �smyShane poruszył się.Ból trawił każdą komórkę jego ciała [ Pobierz całość w formacie PDF ]

pdf; download; ebook; pobieranie; do ÂściÂągnięcia

Archiwum

Szukaj