[ Pobierz całość w formacie PDF ]
.Oczywiście to, że Northrop był hazardzistą iwydawał krocie na wymagającą kochankę, mogło byćgłównym zródłem jego kłopotów finansowych.Nieulegało jednak wątpliwości, że utrzymanie stylu życia, jakiego oczekuje się od tytułowanych osób, pochłaniafortunę.%7ładen hrabia Devonwood nigdy nie pozbył się anistopy swej ziemi.Devon był zdeterminowany, by nie byćtym pierwszym. Panno Farnsworth, może jednak zechce się panipowstrzymać od łajania mnie, skoro zamierzam posłuchaćpani cennych rad.To sprawiło, że na chwilę zgubiła rytm.Kiedyzreflektowała się, dołączyła do Devona. To znaczy? Dziś po południu zauważyła pani, że w moim domunie brakuje urokliwych przedmiotów i miejsc, lecz jauodporniłem się już na ich piękno.Należy zatem pani, jakpodejrzewam, do osób, które uwielbiają, gdy poświęca imsię uwagę.Dlatego też uznałem, że zechce mi panitowarzyszyć, kiedy będę na nowo odkrywał uroki mojejoranżerii.Otworzył drzwi wiodące do zabudowanego ogrodu ipoczuł świeżą woń cytrusów, gardenii i oleandrów.Zwiatło wpadało do środka przez wysokie palladiańskieokna.Za czasów dziadka Devona opadający dach zostałzastąpiony szkłem, aby jeszcze bardziej wydłużyćsztucznie podtrzymywany sezon kwitnienia.Dzięki temuteraz można było oglądać czarny atłas nocnego nieba itysiące migoczących gwiazd, ledwie dostrzegalnych wdelikatnym świetle lamp gazowych. Oczywiście oranżeria w Devonwood Park jest znacznie większa. Musiała być, aby zaspokoić potrzebyrozległego wiejskiego majątku. Ale i ten niewielkiklejnot jest doprawdy uroczy, zgodzi się pani? rzekł,czując zachwyt czymś, o posiadaniu czego niemalcałkiem zapomniał. Co piękne..cieszyć nigdy nie przestanie [1] dokończyłaniezrażona faktem, że przerywa arystokracie.Puściła jegoramię i weszła pomiędzy wonne kwiaty; zatrzymała się nachwilę przy fontannie i uśmiechnęła się do niego ponadnagim ramieniem zdobiącej jej rzezby. Zatemrzeczywiście czytał pan niektóre książki ze swojejbiblioteki.Ja również uwielbiam Keatsa.Ze zdziwieniem zauważył, że nie przeszkadzało muto, iż mu przerwała. Zapewne dlatego, że to dla mnie coś nowego uznał. Oprócz poezji interesuję się także botaniką.Rozpoznaję większość tutejszych roślin mówiła. Leczco to za pnącze w rogu, przy ceglanym murze? Ficus pumila. Naukowa nazwa wypłynęła zzakamarków jego pamięci.Był to jeden z wielu faktów,jakie przyswoił podczas, jak mu się zdawało, ciągnącychsię bez końca studiów na Oxfordzie.Kolejna porcjawiedzy, której po otrzymaniu tytułu nie spodziewał siękiedykolwiek wykorzystać.Teraz, widząc, jak brwiEmmaline uniosły się w niemym zdumieniu, cieszył się wgłębi ducha, że przypomniał sobie tę informację. Fikuspnący.To jeden z gatunków fig wyjaśnił. Który na dodatek wspiął się po framudze jednego z wysokich,zakończonych łukiem okien. Wygląda, jakby przejmował kontrolę nad oranżerią zauważyła. Czy daje owoce? Nie.Zapyla go tylko jeden gatunek azjatyckichpszczół. Zatem nie ma szans na owoce bez ryzyka kilkuużądleń podsumowała.Jego matka nie przyjęłaby z radością obecności wdomu uskrzydlonych bestii, nawet gdyby miały zyskać natym uprawy. Któż chciałby się z tym borykać?Zmarszczyła brwi. Ktoś, kto lubi figi.Nie wiem, czy kiedykolwiekprzyszło panu do głowy, że powstawanie i rozwójnowego życia zawsze wiąże się z jakimś bólem.Naprawdę nie lubi pan, gdy cokolwiek burzy jego spokój,prawda? Zmiem polemizować.Nie dalej jak dziś popołudniu w bibliotece doświadczyłem niemałego bólu.Miała przynajmniej na tyle przyzwoitości, bywyglądać na zmartwioną. Jeśli o to chodzi.Mam nadzieję, że nie odniósłpan.trwałych obrażeń?Na jej nagiej skórze wykwitł uroczy rumieniec.Boże,jak on uwielbiał, kiedy tak się płoniła. Jeszcze raz przepraszam, milordzie.Niemal spytał, czy zechciałaby go pocałować, aby w ten sposób się zrehabilitować, ale uznał, że nie jest na tylepijany, by uszło mu to na sucho.Już na samą myśl oustach Emmaline na jego ciele krew spłynęła mu dokrocza.Poczuł przyjemny ból. Proszę się tym nie zadręczać. Jeśli ślad jej kolanana jego kroczu był ceną za możliwość całowania tejkobiety, to koniec końców uznał to za doskonałą okazję.Zwłaszcza że z jakiegoś powodu ten pocałunek uleczył goz migreny. Powinna jednak pani wiedzieć, że nie mamnawyku narzucania się damom, którym nie są miłe mojeawanse. Zatem czemu mnie pan pocałował? Ponieważ zobaczyłem to w wizji i nie mogłemoprzeć się przeznaczeniu .Nie, przecież nie mógł zdradzić jej swojego sekretu.Ostatnią osobą, której w tajemnicy powiedział o wizjachprzyszłości, był profesor na uniwersytecie
[ Pobierz całość w formacie PDF ]