Flynn Michael Eifelheim (MR)

[ Pobierz całość w formacie PDF ]
.Przydałoby się wziąć go w cugle.- Kiedy tylko pan wystarczająco się zirytuje - zgodził się Maks.- Ale wąwóz to zbyttrudna droga.Po co Filip miałby przysyłać tu swoich pachołków? Z pewnością nie dla zysku.- Może von Scharfenstein? - wskazał niedokładnie na południowy wschód, gdzie miałswoje gniazdo inny Raubritter.- Burg Scharfenstein został wzięty.Nie słyszał ojciec o tym? Pan na zamku uwięził dlaokupu kupca z Bazylei, co okazało się jego zgubą.Siostrzeniec kupca przebrał się zaniesławnego najemnika, o którym słyszeli, i ruszył do nich z wiadomością o łatwym łupieczekającym nieco niżej w dolinie Wieseny.Chciwość mami rozum, ruszyli więc za nim.iwjechali prosto w zasadzkę zastawioną przez milicję z Bazylei.- Jest w tym pewna lekcja.Maks wyszczerzył się jak wilk.- Nie drażnić Szwajcarów.Dietrich przyjrzał się znowu puszczy.- Jeśli nie rycerze rabusie, to w takim razie zwykli ludzie bez ziemi, zmuszeni dokłusowania w lesie.- Może - przyznał Maks.- Ale to ziemia naszego pana.- W takim razie co zamierzasz zrobić? Pojedziesz tam i przepędzisz ich?Szwajcar wzruszył ramionami.- Albo Everard wynajmie ich do żniw.Po co szukać kłopotów? Za kilka dni wraca pan.Ma już dość Francji, tak w każdym razie mówił posłaniec - wpatrywał się jeszcze przezchwilę w las.- Przed świtem widziałem tam dziwną poświatę.Potem dym.Pewnie powie miojciec, że to też działanie Natury.Odwrócił się i odszedł, uchylając czapki, kiedy mijał Hildegardę M�ller.Dietrich nie zauważył już żadnego ruchu między drzewami.Być może wcześniej też niewidział nic, oprócz chwiejących się w lesie młodych drzew.IIISierpień 1348Kompleta Wigilia św.Wawrzyńca- Disp�rsit - powiedział Dietrich, - D�dit paup�ribus; justttia �jus manet in sa�culumsa�culi: córnu �jus exaltabitur in Gloria.Joachim odpowiedział:- Beatus vir, qui timet Dóminum; in mandates �jus cupit nimis.- Gloria Patri et Filio et Spiritui Sancti.- Amen - powiedzieli to jednocześnie, ale z nawy nie odpowiedziało im żadne echo zwyjątkiem klęczącej samotnie w migoczącym świetle świec Theresii Gresch.Ale Theresiabyła stałym elementem wyposażenia, jak przyczajone w niszach ścian posągi.Istniały tylko dwa rodzaje kobiet tak żarliwych w swojej pobożności: szalone i święte,przy czym oba te rodzaje nie zawsze dało się od siebie odróżnić.%7łeby być świętym, trzebabyć trochę szalonym, przynajmniej w sposób, w jaki rozumie szaleństwo świat.Theresia miała łagodną, okrągłą dziewczęcą twarz, choć Dietrich wiedział, że ma jużdwadzieścia lat.Na ile się orientował, nigdy nie poznała mężczyzny i w rzeczy samej nadalprzemawiała z prostotą i niewinnością.Czasami zazdrościł jej, ponieważ Pan otworzył Nieboprzed tymi, którzy byli jak małe dzieci.-.od płomieni, które mnie otoczyły - przeczytał Joachim z Księgi Mądrości.- I niepoparzyły mnie.Dietrich podziękował cicho za ocalenie ich trzy dni temu przed pożarem.Zginął tylkoRudolf Pforzheimer.Jego wiekowe serce stanęło, kiedy esencja elektronik osiągnęłanajwiększe nasilenie.Dietrich przesunął księgę na drugą stronę ołtarza i kończąc przeczytał z Ewangelii wgśw.Mateusza:- Kto chce iść za mną, niech wezmie to, co posiada i rozda ubogim.Joachim zawołał:- Amen.- Cóż, Theresia - powiedział zamykając księgę, kiedy dziewczyna przysiadła na piętach,żeby słuchać z prostolinijnym uśmiechem.- Nocne czuwanie poprzedza tylko kilka świąt.Dlaczego należy do nich dzień świętego Wawrzyńca?Theresia pokręciła głową, co oznaczało, że pamiętała, ale wolała, żeby to Dietrich jejpowiedział.- Parę dni temu wspominaliśmy papieża Sykstusa II, który został zabity przez Rzymianpodczas odprawiania mszy w katakumbach.Sykstus miał siedmiu diakonów.Czterech zabitorazem z nim w trakcie mszy, a dwóch innych złapano i zabito tego samego dnia.Dlategomówimy: Sykstus i sześciu towarzyszy.Wawrzyniec był tym ostatnim diakonem, któryunikał schwytania przez kilka dni.Sykstus powierzył mu wcześniej majątek Kościoła, w tym,jak powiadają, kielich, z którego pił nasz Pan w trakcie Ostatniej Wieczerzy i którego, aż dotamtej pory, papieże używali do mszy.On zaś rozdał go biednym.Kiedy Rzymianie znalezligo i nakazali mu oddać cały majątek Kościoła , Wawrzyniec zabrał ich do nędznychmiejskich nor i pokazał im ubogich, mówiąc.- Oto majątek Kościoła! - zawołała Theresia i klasnęła w dłonie.- Uwielbiam tęhistorię!- Gdyby tak papieże i biskupi równie jak ty ją uwielbiali - mruknął Joachim.Potem,spostrzegłszy, że go usłyszeli, ciągnął z większą stanowczością.- Pamiętajcie, co napisałMateusz o wielbłądzie i uchu igielnym! Może pewnego dnia, niewiasto, rzemieślnicy stworząniezwykle wielką igłę.Może gdzieś w Arabii żyje wyjątkowo mały wielbłąd [ Pobierz całość w formacie PDF ]

pdf; download; ebook; pobieranie; do ÂściÂągnięcia

Archiwum

Szukaj