[ Pobierz całość w formacie PDF ]
.Wzbudzenie podejrzeń lady Eleanor czy - co gorsza - księcia z pewnościąprzekreśliłoby jej plany.Od trzech dni bawili już w Hertfordshire i sprawy układały się dokładnie po jejmyśli.Lord Philip z całym oddaniem grał jej zalotnika, ona zaś pozornie przyjmującjego umizgi, w gruncie rzeczy stwarzała okazję do tego, by mógł adorować Sophię.Uśpiło to skutecznie czujność lady Verey i lady Eleanor, dzięki czemu poczynaniaSophii niemal całkowicie uchodziły ich uwagi.Lady Dennery również okazała sięzagorzałym, choć nieświadomym sprzymierzeńcem, cały czas absorbując księciaswoją osobą.Jane uśmiechnęła się z zadowoleniem.Widziała galopującego w ich stronę lordaPhilipa, który wyruszył na przejażdżkę jeszcze przed nimi z zamiarem dołączenia donich, gdy tylko przestanie być widoczny z okien domu.Lady Verey bez obaw puszczała dziewczęta na konne przejażdżki po posiadłości.Wychowane nawsi, doskonale radziły sobie z koniem, nie widziała więc w tym żadnegozagrożenia.Lord Philip podjechał do nich, unosząc szpicrutę na powitanie.Uśmiechnął siędo Jane, a następnie zwrócił do Sophii, nawiązując rozmowę.Konie ruszyłystępa; przodem jechali Philip i Sophia; nieco za nimi Jane, pilnując, by się trzy-mać w dyskretnej odległości.Była rada ze swojej strategii - miała ona tędodatkową zaletę, że gwarantowała dobry humor lorda Philipa, a i ona, zyskującw ich osobach sprzymierzeńców, czuła się znacznie silniejsza.Jedyny problempolegał na tym, by nie dać się złapać.- Widziałem, jak Alex jechał z lady Dennery do MoretonHall - powiedział Philip przez ramię, z uśmiechem przeznaczonym dla Jane.- Był w wyjątkowo ponurym nastroju, alemoże mieć pretensję jedynie do siebie o to, że nas wszystkichubrał w jej towarzystwo.Trudno byłoby znalezć gorzej wychowaną i bardziej pazerną kobietę.Sophia skarciła go za te uwagi.- Daj spokój, Philipie, przynajmniej za jedno powinniśmy być jej wdzięczni:że tak skutecznie zajmuje uwagę twojego brata! - Wzdrygnęła się.- Ze strachemmyślę o tym, że mógłby nas rozszyfrować.- Obronię cię w razie czego, kochanie - rzekł wesoło lord Philip, a Sophiazarumieniła się na dzwięk tego pieszczotliwego słowa.Przez chwilę Jane z troskąpatrzyła, jak jadą alejką wśród brzóz.Ta konspiracja byłaby czymś strasznym,gdyby się okazało, że lord Philip nie ma wobec Sophii poważnych zamiarów.Aleprzecież nie mogła się mylić co do jego szczerości.Zmarszczyła czoło.Byłaprzekonana, że jedynie konieczność zachowania tajemnicy nie pozwalała Philipowi sięzdeklarować.Książę wrócił akurat na czas, by być świadkiem, jak cała trójka wjeżdża nadziedziniec, tym razem z Philipem u boku Jane.Oparty o drzwi stajni,rozmawiał z głównym stajennym.Kiedy go mijali, wyprostował się, a jego twarzprzybrała chmurny wyraz.Nie uszło to uwagi Jane, która stwierdziła, że odkiedy zawarła przymierze z jego bratem, książę znacznie częściej ma marsowąminę.Stan wojenny zdecydowanie lepiej mu służył.Tego dnia kolacja bynajmniej nie była pogodnym posiłkiem.Lady Dennery,wyraznie skłócona z księciem, rozładowywała zły humor w kąśliwych uwagachna temat nudnej wsi i kiepskiego towarzystwa.Alex nie zadawał sobie nawettrudu, by odpowiadać na te zaczepki, i szybko przykry nastrój udzielił sięinnym.Kiedy panie opuściły jadalnię, Jane z ulgą skorzystała z okazji iwymknęła się do biblioteki.Zdjęła z półki dość zniszczony egzemplarz TomaJonesa" i Dialogów botanicznych" Marii Elizabeth Jackson i zwinęła się nakanapce przy oknie
[ Pobierz całość w formacie PDF ]