Kraszewski Józef Ignacy Anafielas pień druga WL

[ Pobierz całość w formacie PDF ]
. Mąż cię zapomniał i wziął sobie drugą;Tyś moją, Marti! duch cię mnie poślubił.Niech Doumaud milczy, bo włość mu najadę.A dnia trzeciego xiężna jeszcze prosi,Ale tak cicho, że słów j�j nie słychać.n as nic już na prośby nie mówi Lecz przyszedł wieczór, on u nóg j�j sieói.Ona go pieśnią litewską kołysze;A rano ledwie z kobi�c�j świetlicyWychoóącego wióą domownicy.Już dnia czwartego milczy Doumandowa,Nie prosi wracać do męża i domu.A na j�j czole ni� ma kropli sromuv x v.W drogich bursztynów sznury się ubrała,Perłami włosy złote posplatała,Kraśnemi szaty piersi osłoniła,I śpi�wa w oknie stojąc jak jaskółki,Kiedy do gniazda na wiosnę przylecą.A dnia piątego Mindows na DoumandaWspomniał, i ona usta mu zatuli.Zpi�wać zaczęła, zagłuszyła słowa,I zaśpi�wała Jam nie Doumandowa;n as wielki zaślubił mnie sobie,Dał sznury pereł i bursztynu sznury,Dał szaty złote i szaty z purpury Do ubogiego grodu nie powrócę.Pana mojego na wieki nie rzucę.v x v s (daw.) wstyd, zawstyóenie.ze i na y a zew i Anafielas e n s 133Aż dnia szóstego goniec z Rusi śpieszy;O Doumandow�j mąż wieści się pyta Kiedy mu wróci, dawno po pogrzebie,Czegóż się bawi w nowogróókim zamku? Gońca ode wrót odegnali słuóy;A ona stała w okienku wesoła.I złote włosy czesała śpi�wając;Gońca wióiała, jakby nie wióiała.Perły nizała i piosnkę śpi�wała.XXXVIIZimowe śniegi na górach topnieją,I ode wschodu ciepłe wiatry wieją;Ziemia się czarna zielonością stroi,Lasy strząsnęły szron z gałęzi swoich.Ptaki w powietrzu szczebiocą wesołe,Ciągną żórawiev x w , óikich gęsi stada,I bocian szuka nad krynicą żeru:Czuć wiosnę, słychać Mindows spójrzałv x x w pole,I wysłał konne na szlaki pacholę.Pacholę wraca Ziemię wiatr osuszył,Koń już nie grzęznie.Tylko w rzekach wodyZebrane, warcząc toczą się ku morzu.Na polach sucho, i ruń się zieleni. I czas na wojnę Mindows wnet zawoła,Rozsyła gońce po siołach, po grodach Wojsko się zbiera w zamkow�j dolinie.Dobrze Mindowsuv x y u ogniska leżećI słuchać pieśni kobi�c�j, co brzęczyJak śpi�w słowika po rosie majow�j.Ale nie uśpisz wilka słodkim śpi�wem; n as w zamku nie usieói długo.Zniegi stopniały, czas w krzyżackie włości.I już trzytwarza chorągiew powi�wa,W rogi zatrąbią, w l e a v y p uderzą;Poswisłyv y � strzały, wzniosły się oszczepy. Na Niemca! tłuszcz się ozwie jednym głosem,Na Niemców! lasy wtórzą im swym szumem,Na Niemców! krucy nad głowami kraczą.A Mindows stanął na swoich wojsk przeóie,Krzyknął Na Niemca! w Liwówv y � włości jeóie.XXXVIIINie darmo wróżył e al a staryPomyślną wojnę i łupy bogate.Krzyżackie zamki zbi�rają po droóe,Krzyżackie włości, jak we żniwo pole,Zmiatają idąc; ścierń po nich zostaje.v x w a óiś popr.pisownia: żuraw.v x x s e óiś popr.pisownia: spojrzeć.v x y n s óiś popr.forma C.od imienia n s: Mindowsowi.v y p l e a (z gr.l a a) bębny, kotły.v y � s sn óiś: zaświstać.v y � e grupa etniczna, zamieszkująca w średniowieczu wybrzeża Bałtyku na terenie óisiejszej Aotwy,a mówiąca językiem z roóiny ugrofińskich (spokrewnionym z węgierskim, fińskim i estońskim).Na początkuXXI w.nieliczny naród liwoński stanowi jedną z mniejszości narodowych Aotwy.ze i na y a zew i Anafielas e n s 134Zciernią mogiły i e v y � zwaliska.A kędy pójdą z chorągwią czerwoną,Trzech Bogów Litwy twarzą naznaczoną,Wszelki lud czcząc ją do wojska się łączy.Posłowie Kurów, na droóe spotkali,Bili Mindowsuv y t czołem i prosili Wybaw nas, panie, zpod właóy Zakonu;My twoi dawno, my Litwinów bracia,Krzyże podepczem, Znicze zapalemyv y u.Pójdz w ziemię naszą, podaj nam prawicę.Na nasze karki, na Karszowski�j włości.Zakon wzniósł zamek, łańcucha ogniwo,Którym chce związać nas, jak związał Prusy [ Pobierz całość w formacie PDF ]

pdf; download; ebook; pobieranie; do ÂściÂągnięcia

Archiwum

Szukaj