[ Pobierz całość w formacie PDF ]
.Wiekowa łódz liczy sobie ponad osiem metrów długości.OjciecAntonia, Angelo, kupił ją przed dwudziestu laty, a potem podarowałsynowi jako prezent na dwudzieste pierwsze urodziny.Aódz, przezkilka dekad przedmiot uwielbienia całej rodziny, niedawno przeszłagruntowny remont.Ostatnio wstawił nowe bulaje do kabiny i odre-staurował stary, niezawodny silnik diesla.Następne na liście jest141 kolejne malowanie niebieskiego kadłuba, który teraz podskakuje nakrótkich falach.Antonio szybko orientuje się, skąd to kołysanie.Płynie w kilwaterze autobusu wodnego numer 41 kursującego dostacji Ferrovia i na wyspę Murano.Podążanie śladem autobusuwodnego jest mniej więcej tak komfortowe, jak bycie wleczonym zakostki po świeżo zaoranym polu.Na golasa.Antonio otwiera termos z herbatą i umieszcza go w uchwycie naprzedzie sterówki.Sterówka to jego duma - całkowicie odrestauro-wana i wykończona politurowanym drewnem oraz wypolerowanymimosiężnymi okuciami.Ze sterówki przechodzi się do sporych roz-miarów kambuza wyposażonego w kapryśny piekarnik gazowy i dwapalniki, na których jego mamma nieraz pichciła swoje specjały.Z tyłuznajduje się kanapa, którą można zamienić w dwie jednoosobowekoje lub jedną dwuosobową.Z rzednącej porannej mgły wyłania się sylwetka Isola di SanMichele.Przepływając tędy, Antonio zazwyczaj myśli o swoichdziadkach i innych duszach spoczywających na cmentarzu na wyspie.Ale nie dzisiaj.Teraz wspomina dobre czasy na swojej motorówce.Pierwszy rejs z mamą i ojcem.Wyprawy na ryby z kolegami zestudiów.Upojne chwile z dziewczynami, zanim wyprowadził się zrodzinnego domu i kupił własne mieszkanie.To ostatnie wspomnienie zostaje przy nim na dłużej i wywołujeuśmiech na jego twarzy, gdy wciska zapalarkę na kuchence, żebyzapalić pierwszego papierosa.Wkrótce rzuci palenie.Może akurat jakskończy się to zadanie.Mamma będzie zadowolona, że rzucił.W ułamku sekundy Antonio orientuje się, że coś jest nie w po-rządku.Powietrze z kabiny jakby zniknęło, wyssane przez142 potężną niewidzialną słomkę.Uszy Antonia eksplodują bólem, a jegociało zaczyna się trząść.Metalowy piecyk zmienia się w chmuręodłamków, która uderza go w twarz.Czas zwalnia.Antonio znajduje się w tym punkcie, w którym jużwie, co się dzieje, ale nie może nic z tym zrobić.Jest oślepiony i kręcimu się w głowie.Huk eksplodującego gazu niesie się po całej lagunie.Antonio czuje na twarzy wodę, ale niczego nie widzi.Turyści na rufie wodnego autobusu gapią się z rozdziawionymiustami.Nie dociera do nich jeszcze, na co tak naprawdę patrzą.Pomarańczowa kula ognia rozrywa szarą mgłę.Za nią podążająkłęby gęstego, czarnego dymu.Deski i plastikowe odłamki strzelają wniebo, po czym opadają na powierzchnię morza.Przepływające łodziewyłączają silniki.Zapada dziwaczna cisza.Zwiadkowie wpatrują sięw szczątki i zastanawiają, czy można już bezpiecznie podpłynąć.Płomienie dogasają.Wśród barwnych plam rozlanej benzyny i frag-mentów kadłuba wyraznie widać unoszące się ciało Antonia Pava-rottiego.CAPITOLO XIXRok 666 przed ChrystusemDom sędziego Pesny, AtmantaTecja ma wyrzuty sumienia.Po raz kolejny okłamała męża.Po-wiedziała mu, że wybiera się do domu Pesny na polecenie sędziego,który zamierza wkrótce zlecić wykonanie dla siebie ozdobnego143 nagrobka.Teukros był tak osłabiony i zmęczony uprawianiem miło-ści, że nawet się nie kłócił.To kłamstwo jest już kolejnym z całej serii, która się rozpoczęła,gdy Tecja solennie zapewniła męża, że symbole w gaju zostałyzniszczone, i która teraz zaprowadziła ją do wielkiej komnaty w domusędziego.Do sali, w której czeka Tecja, wchodzi Hercha.Obrzuca kry-tycznym spojrzeniem drobną kobietę o małych piersiach i wielkimbrzuchu.- Nie jesteś w jego typie.Mała, brzuchata i brudna.Zdecy-dowanie nie.Rzezbiarka ją ignoruje.Całą jej uwagę pochłaniają rzędy wspa-niałych naczyń.Ogląda helleńskie wazy pokryte krzywoliniowymiwzorami i precyzyjnie wyrysowanymi sylwetkami gorgon, gryfów,sfinksów i syren
[ Pobierz całość w formacie PDF ]