• Strona poczÂątkowa
• 60 5194
• 31 1522

[ Pobierz całość w formacie PDF ]
.Gdy Alatiel spytała, jak tego dokona, Antygen uwiadomił ją szczegółowie, co zrobić nale-ży.Aby zasię z powodu zwłoki jakieś zawikłania nie wynikły, powrócił nie mieszkając doFamagosty i stanąwszy przed królem rzekł: Możecie, jeżeli taka będzie wasza wola, panie, spełnić czyn wielce chlubny dla siebie,mnie zaś, co biedę w służbie waszej znoszę, bez nijakiej trudności korzyść wielką wyświad-czyć. Jakim sposobem?  zapytał król. Do Baffy przybyła młoda i urodziwa córka sułtana, o której słuchy chodziły, że zginęław morzu.Dla zachowania czci swojej wielu nieszczęściom podlegała, a dzisiaj w wielkimniedostatku się znajduje.Pragnęłaby ona gorąco powrócić do ojca swego.Jeżeli przystanieciena to, aby pod moją opieką do ojca ją wyprawić, pewien jestem, że sułtan nigdy wam podob-nej usługi nie zapomni, co wam cześć wielką, a mnie korzyść znaczną przyniesie.87Król, chcąc pokazać swoją naturę szlachetną, odparł, że przyzwala.Wyprawił godnie poAlatiel posłów i na dwór w Famagosta ją sprowadził, gdzie po społu z królową pełne wspa-niałości przyjęcie jej zgotował.Gdy się jej pytano o jej zdarzenia, odpowiadała wedle wska-zówek, przez Antygona danych.Po kilku dniach na jej życzenie król wysłał ją do ojca ze znaczną świtą, z mężczyzn i zbiałogłów złożoną, której Antygon przewodził.Nie lza wysłowić, z jaką radością sułtan ją powitał i jakie przyjęcie zgotował Antygenowioraz jego towarzyszom.Gdy Alatiel już nieco wczasu zażyła, sułtan takoż zapragnął uznać,jak to się stało, że ocalała i że przez tak długi czas nie dała najmniejszego uwiadomienia osobie.Alatiel, mając dobrze w pamięci pouczenia Antygona, zaczęła w te słowa: Dowiedz się, mój ojcze, że mniej więcej w dwadzieścia dni po moim stąd odjez
dzie bu-rza strzaskała nasz okręt i wyrzuciła go nocą na brzeg zachodni w pobliżu Aiguesmortes63.Cosię stało z ludz
mi załogi znajdującymi się na pokładzie, nie wiem, przypominam sobie tylko,że za nadejściem dnia powróciłam do utraconych zmysłów.Tymczasem mieszkańcy okolicz-ni okręt rozbity spostrzegli.Zbiegli się ławą dla złupienia szczątków.Wyciągnęli mnie nabrzeg po społu z dwiema towarzyszkami.Biedne dziewice porwane zostały przez dwóchmłodzieńców i uprowadzone, każda w inną stronę.Nie wiem, co się z nimi stało, bowiemnigdy już słuch o nich do mnie nie dotarł.I mnie także dwóch młodzieńców za włosy schwy-ciło; płakałam i broniłam się ze wszystkich sił.Zaciągnęli mnie do pobliskiego lasu.Nagle zlasu wynurzyło się czterech jez
dz
ców.Gdy prześladowcy moi ich ujrzeli, natychmiast puścilimnie, a sami rzucili się do ucieczki.Czterej konni, którzy ludz
mi znacznymi mi się wydali,przybliżyli się do mnie i jęli mi mnóstwo pytań zadawać.Ja także wiele mówiłam, ale niemogliśmy się pojąć nawzajem.Naradziwszy się z sobą, posadzili mnie na rumaka i zawiez
lido klasztoru mniszek wedle ich religii.Nie wiem, co przeoryszy powiedzieli, dość, że przy-jęta zostałam nader uprzejmie.Uwielbiałam po społu z nimi św.Stoisława w Wąwozie, doktórego szczególne nabożeństwo żywią niewiasty tego kraju.Gdy już pewien czas z nimi po-zostawałam i nauczyłam się trochę ich mowy, spytały mnie, kim jestem i skąd pochodzę.Wiedząc, gdzie się znajduję, i obawiając się, że gdy poznają prawdę, przegnać mnie mogą,jako że do ich religii nie należę, odparłam, że jestem córką pewnego znacznego człeka z Cy-pru, który mnie wysłał do przyszłego małżonka na Kretę.Na nieszczęście okręt tutaj uległrozbiciu.Nie raz i nie dwa przy różnych okolicznościach ze strachu obyczajów ich przestrze-gałam.Zapytana przez najstarszą z tych niewiast, którą nazywają przeoryszą, zalibym naCypr powrócić nie chciała, odparłam, że niczego tak nie pragnę, jak tego powrotu.Przeory-sza, dbając o moją przystojność białogłowską, nie chciała mnie powierzyć nikomu z tych, cona Cypr jechali.Przed dwoma miesiącami dopiero przybyło do klasztoru kilku szlachciców zFrancji wraz ze swymi żonami.Jedna z nich była krewniaczką przeoryszy.Ta, usłyszawszy,że udają się do Jerozolimy, aby odwiedzić grób tego, kogo Bogiem swym zowią (zabit od%7łydów, jest on tam pono pogrzebiony), poleciła mnie im, prosząc, aby mnie na Cypr, do ojcaodwiez
li.Musiałabym długo w słowach się szerzyć, chcąc opowiedzieć, jakimi staraniami iwzględami panowie ci i ich żony w czasie podróży mnie otaczali.Wsiedliśmy na okręt i po kilku dniach przypłynęliśmy do Baffy.Zatrudniło mnie to nie-mało, bowiem nie znałam nikogo w tym mieście i nie wiedziałam, co mam powiedzieć moimprzewodnikom, którzy pragnęli mnie ojcu powrócić, jak im to poleciła czcigodna matrona.Bóg jednak, widać, ulitował się nade mną i w chwili gdyśmy do portu zawijali, posłał nabrzeg Antygona.Poznałam go natychmiast i przyzwałam go, obracając się doń w naszymjęzyku, ażeby nikt mnie zrozumieć nie mógł, i prosząc go, aby mnie tu jako córkę powitał.Pojął zaraz, w czym rzecz, wielce się z mego przybycia uradował, przyjął Francuzów, jak mutylko na to jego skromne środki pozwalały, a póz
niej zawiódÅ‚ mnie na dwór króla Cypru.ÓwprzyjÄ…Å‚ mnie, a potem i do was wyprawiÅ‚ z takÄ… okazaÅ‚oÅ›ciÄ…, że tego i wysÅ‚owić nie można.88JeÅ›li coÅ› jeszcze przydać trzeba, to niech dalej opowiada Antygon, który o mej historii nieraz sÅ‚yszaÅ‚. Panie mój  rzekÅ‚ Antygon  obracajÄ…c siÄ™ do suÅ‚tana  to, coÅ›cie sÅ‚yszeli od księżniczki,zgadza siÄ™ na wszem z jej dawniejszymi opowieÅ›ciami, jako też ze sÅ‚owami szlachciców i ichżon, co jÄ… przywiez
li na Cypr.O jednym tylko omieszkała wam powiedzieć, bowiem skrom-ność przyrodzona zmilczeć jej kazała, a mianowicie o pochwałach, jakie z ust tych chrześci-jan słyszałem, jej niepokalanego życia w klasztorze, szlachetnych i wzniosłych uczuć i przy-kładnych obyczajów.Nie uważała także za stosowne wspomnieć wam o żalu i łzach, jakieprzewodnicy jej wylewali przy pożegnaniu.Gdybym chciał powtórzyć wszystko, co mówili,nie starczyłoby dzisiejszej nocy i dnia jutrzejszego.Poprzestanę jeno na uwiadomieniu was,że pysznić się możecie z posiadania najzacniejszej i najcnotliwszej córki, jaką kiedykolwiekmiał na ziemi władca, koronę na skroniach noszący (tak panowie francuscy powiadali i tak jasam pomiarkowałem).Sułtan, niezwykle uszczęśliwiony, wspaniałą ucztę wyprawił.Prosił także wielokroć razyBoga, aby dał mu możność odwdzięczenia się kiedykolwiek za usługi, jego córce okazane.Obligowany był zwłaszcza królowi Cypru, który z wielką okazałością córkę mu odesłał.Pokilku dniach wyprawił Antygona z drogocennymi darami na Cypr.Wysłał też umyślnych zlistami, w których osobną wdzięczność swoją mu wyrażał.Następnie, pragnąc dokończyć tego, co rozpoczęte zostało, to jest połączyć córkę swoją zkrólem Algarbii, wyjaśnił mu wszystko i w liście napomknął, że jeśliby ją chciał za żonę, toniechaj po nią przyśle.Król wielce się z tego uradował, wyprawił po narzeczoną świetne poselstwo, a póz
niejwspaniale Alatiel na swym dworze przyjÄ…Å‚.Alatiel, która z oÅ›miu mężami może dziesięć tysiÄ™cy razy miÅ‚oÅ›nie figlowaÅ‚a, w Å‚ożnicÄ™mężowskÄ… jako rzekoma dziewica wstÄ…piÅ‚a i sprawiÅ‚a, że król w to uwierzyÅ‚.%7Å‚yÅ‚a przy jegoboku dÅ‚ugo i szczęśliwie jako królowa.Nie darmo powiadajÄ…, że od pocaÅ‚unków usta nieblednÄ…, a raczej odnawiajÄ… siÄ™ jak księżyc.»89O p o w i e Å› ć ó s m aP R Z Y P A D K I G R A B I E G O A N T W E R P I IGrabiÄ… Antwerpii, faÅ‚szywie oskarżony, idzie na wygnanie.Zostawia dwoje swoich dzieciw różnych miejscowoÅ›ciach w Anglii [ Pobierz caÅ‚ość w formacie PDF ]