Christine Feehan Mroczny Ksišżę całoć

[ Pobierz całość w formacie PDF ]
.- Noc do nas wo�a, wita nas, s�yszysz to? Tyle piękna jest w pieśniowadów, stworzeń nocy.Pozwól to sobie us�yszeć.- Używa� rytmicznego, niemalhipnotyzującego tonu.Raven podciągnę�a kolana pod brodę, opar�a o nie czo�o.Ko�ysa�a się w ty� i w przód, jejkontakt z rzeczywistością wisia� na w�osku.Po prostu wdycha�a i wydycha�a powietrze, szczęśliwa,że może to robić, koncentrowa�a się tylko na tym.-Chcia�bym cię zabrać w jakieś bezpieczniejsze miejsce, gdzieś daleko stąd.- Szerokim gestemobją� poczernia�e ruiny niegdyś pięknego domuNie podnosi�a g�owy.Po prostu oddycha�a.Znów dotkną� jej umys�u.Nie obwinia�a go ozdradę.W jej myślach panowa� zamęt, by�a wstrząśnięta, rozpaczliwie usi�owa�a przetrwać.Ubranie, które lubi�a, i obecność Michai�a da�y Raven nieco pociechy.Jego lodowata furia,pragnienie krwawej zemsty pomog�y jej wrócić do życia.-Siostrzyczko.- Jacques i Grigori wyszli spomiędzy drzew.Kiedy Raven nie podnios�a wzroku,Jacques usiad� obok niej, k�adąc d�oń na ramieniu.- Wilki są dziś zupe�nie spokojne.S�ysza�aś jeprzedtem? Op�akiwa�y zniszczenie domu Michai�a.Teraz ucich�y.Zamruga�a, usi�owa�a skupić wzrok na twarzy Jacques�a.Nic nie mówi�a, jakby go niepoznawa�a.Drża�a, otoczona przez trzech potężnych mężczyzn.Móg�byś usunąć jej wspomnienia, zasugerowa� Grigori; nie rozumia�, dlaczego Michai� niezrobi� czegoś tak oczywistego.To by się jej nie spodoba�o.Nie wiedzia�aby o tym.Grigori nie kry� irytacji.Westchną�.nie doczekawszy się odpowiedziMichai�a.Pozwól mi chociaż ją uzdrowić.Michai�, ona jest ważna dla nas wszystkich.Niepotrzebnie cierpi.Na pewno wola�aby uporać się z tym sama.Grigori na pewno pomyśli, że zwariowa�, ale niezna� Raven tak jak on Mia�a odwagę i w�asny sąd o tym, co jest z�e, a co dobre.Nicpodziękowa�aby mu, gdyby dowiedzia�a się, że usuną� coś z jej pamięci.Między partneramiżyciowymi nie mog�o być niedopowiedzeń, a Michai� postanowi� już.że da jej czas.żebyprzywyk�a do tego, przez co razem przeszli.Dotkną� miękkiej jak p�atki róży skóry na jej twarzy, �agodnie przeciągną� palcem po kościpoliczkowej.-Mia�aś rację, maleńka.Zbudujemy nasz dom razem, bezpieczniejszy niż kiedykolwiek.Wybierzemy miejsce, gdzieś w giębi lasu, i nape�nimy mi�ością tak, że nawet wilki ją odczują.Oczy przybra�y niebieskofio�kowy odcień, gdy wpatrywa�a się w twarz Michai�a.Czubkiemjęzyka dotknę�a dolnej wargi.Uda�o jej się niepewnie uśmiechnąć.-Chyba nie nadaję się na Karpatiankę.- Jej g�os by� zaledwie cieniem normalnego tonu.-Jesteś dok�adnie taka, jaka powinna być karpatiańska kobieta - powiedzia� dwornie Grigori,tonem niskim i melodyjnym, w balsamicznej, uzdrawiającej kadencji.Michai� i Jacąues bylizafascynowani jego g�osem.- Nadajesz się na partnerkę życiową naszego księcia i z wolnej woliprzyrzekam ci swoją lojalność i ochronę, tak jak przysiąg�em to Michai�owi.- Z premedytacjąmówi� cicho, tonem, który zdawa� się przenikać do jej rozedrganych myśli, przynosi� ukojenie.Niespokojne spojrzenie Raven powędrowa�o w stronę Grigoriego.Oczy jeszcze pociemnia�y.-Pomog�eś nam - Poszuka�a palcami ręki Michai�a, ścisnę�a ją, ale nie odrywa�a wzroku odGrigoriego.- By�eś tak daleko.S�ońce sta�o wysoko, a jednak umia�eś nam pomóc.Nie mia�aś�atwego zadania, wyczu�am, kiedy skontaktowa�eś się ze mną, żeby odsunąć ode mnie to, co by�onie do zniesienia.Grigori zmruży� srebrzyste oczy, tak że sta�y się cienkimi kreskami rtęci.Hipnotyzującymi.Nieodpartymi.Obniży� g�os o oktawę.-Losy Michai�a i moje splot�y się; �ączą nas d�ugie, mroczne lata pustki i braku nadziei.Byćmoże jesteś nadzieją dla nas obu.Patrzy�a na niego z uwagą.-Chcia�abym, żeby tak by�o.Michai� poczu� nag�y przyp�yw mi�ości do niej i dumę.Raven mia�a w sobie tyle empatii.Chociaż jej umys� by� znużony i wyczerpany, a umys� Grigoriego przed nimi starannie zamknięty,zrozumia�a, że Grigori walczy o przetrwanie, że trzeba go jakoś wciągnąć w krąg świat�a i nadziei.Michai� móg� jej powiedzieć, że Grigori by� niczym woda przep�ywająca przez palce - niemożliwydo uchwycenia, niedający się kontrolować.Sam o sobie decydowa�, ten mroczny, niebezpiecznymężczyzna na skraju ziejącej otch�ani szaleństwa.Michai� ją obją�.-Zabierzemy cię gdzieś, gdzie jest bezpiecznie - przemówi� �agodnie jak do dziecka.Spojrzenie Raven przylgnę�o do Michai�a na d�ugą, przeciąg�ą chwilę.Jej uśmiech tym razemby� szczery, dosięgną� oczu i po raz pierwszy je rozjaśni�.-Gdybyście tylko mogli na siebie spojrzeć, wy trzej.Bardzo to mi�e z waszej strony, że mnietraktujecie jak kruchą porcelanową laleczkę, zw�aszcza kiedy trochę tak się czuję, ale Michai� jestwe mnie tak samo, jak ja jestem w nim.Czuję to, co on czuje i znam jego myśli, chociaż próbuje jeprzede mną ukrywać.- Nachyli�a się, żeby poca�ować go w pokrytą sinawym zarostem szczękę.-Kocham cię za to, że próbujesz mnie chronić, ale ja nie jestem s�aba.Po prostu muszę jakoś dojśćdo �adu z ograniczeniami, które nak�ada na mnie mój �udzki umys�.%7ładen z was nie może tegozrobić za mnie, muszę to zrobić sama.Jacąues wyciągną� do niej rękę w geście staroświeckiej galanterii.Uję�a ją i pozwoli�a postawić sięna nogi.Michai� obją� Raven, przytulając mocno.Potrzebowa�a takiego bliskiego kontaktu, tejnamacalnej rzeczywistości jego silnej sylwetki.Grigori trzyma� straż, bada� powietrze, ziemię,porusza� się tak, że stale zas�ania� sobą księcia Karpatian i jego życiową partnerkę [ Pobierz całość w formacie PDF ]

pdf; download; ebook; pobieranie; do ÂściÂągnięcia

Archiwum

Szukaj