Dibben Damian Strażnicy historii 03 Chiński ekspres

[ Pobierz całość w formacie PDF ]
.Zwietna we wszystkim, czegosię tknie.Jake, który nagle pojął sytuację, powoli przeniósł wzrok na przyjaciela. Udaje brak zainteresowania mówił dalej Nathan. Nie szkodzi.Wkładam ciut więcejwysiłku, ubieram się lepiej, rzucam bardziej powłóczyste spojrzenia.I nic.Guzik.Zero reakcji. Nie ma żadnej dziewczyny w miasteczku, prawda? spytał cicho Jake. Nie śmieje się z moich dowcipów.Więcej! Zmie kwestionować moją inteligencję,zmuszając mnie do noszenia okularów! To nie tak, że jej nie lubisz, prawda? Wprost przeciwnie& No bo spójrz na mnie.Jak można odtrącić coś takiego? Przypłynąłeś tu za nami.To dlatego tu jesteś, tak? A potem zaczyna wyzywać mnie na pojedynki.Szable, pistolety, kusze.Kładzie mnie,jak chce, za każdym razem.A ze mną nikt nigdy nie wygrał! No, może Topaz, ale bardzo rzadko.A wiesz, co ja przez to czuję? Przez to wszystko tylko coraz bardziej mnie do niej ciągnie! Jasnacholera, wybacz, ale to jest nie do wytrzymania! Nathan zdjął okulary i spojrzał Jake owiprosto w oczy. Czy ty masz pojęcie, jak to strasznie boli?Jake uznał, że nadszedł już czas na własne wyznanie, chociażby po to, żeby zamknąćNathanowi usta. Owszem odparł wyzywającym tonem. Wiem dokładnie, jak to strasznie boli, bo jaczuję do niej to samo.A odpowiadając na twoje pytanie, nie jesteśmy w pakiecie , jak raczyłeśto ująć, ale bardzo chciałbym, aby tak było!Nastąpiła chwila pełnej napięcia ciszy. Doprawdy? Nathan uniósł brwi. No, to mamy problem, staruszku.(Od pewnegoczasu Nathan w swojej na wpół angielskiej, na wpół charlestońskiej manierze wysławiania sięczęsto używał wyrażeń typu staruszku ).W tym momencie taniec się skończył.Jake i Nathan patrzyli, jak Yoyo dziękujepartnerowi i odwraca się, aby zejść z placu.Ale żołnierz złapał ją za rękę i pociągnąłz powrotem.Wyszarpnęła mu się i powiedziała coś ostrym tonem. No, dobrze warknął Nathan. Dosyć już zobaczyłem. Zaczął przeciskać się przez tłum na placu, a Jake ruszył za nim.Po chwili stanęlipomiędzy Yoyo a lejtnantem. To wszystko na dziś oznajmił zimno Nathan, nie panując nad swoim amerykańskimakcentem. Natańczyłeś się, możesz zmiatać.Troje strażników historii odwróciło się, aby odejść, a wtedy lejtnant kopnął Nathanaw zadek tak mocno, że ten stracił równowagę i runął na kolana.Twarz błysnęła mu furią. Atakujesz z tyłu? zasyczał, podczas gdy Yoyo i Jake pomagali mu wstać. Doprawdyjesteś durny jak wiadro kamieni i niewiele odeń przystojniejszy.Już miał dobyć miecza, kiedy interweniował Jake, mocno przyciskając mu dłoń dorękojeści. Lepiej nie. Pokręcił głową. Nie w miasteczku.Była to jedna z koronnych reguł Straży Historii: mieszkańcy wyspy powinni za wszelkącenę unikać ściągania na siebie uwagi ostatecznie była to tajna organizacja.Jednak żołnierz, którego towarzysze zwarli już szyk z przywódcą, ani myślał odpuścić. Vos cheveux sont ridicules powiedział, dobywając własnej broni, by czubkiem klingiunieść kasztanowy lok Nathana. Vous ressemblez � une fille. Wyglądam jak dziewczyna? warknął Nathan, a ręka znów powędrowała mu dorękojeści miecza. Nie inaczej zadrwił żołnierz, po czym skinął w stronę Yoyo. A ona tańczy jak chłop.Jake i Nathan równocześnie obnażyli klingi.%7łołnierze zrobili to samo.Nathan natarłpierwszy, biorąc na cel lejtnanta, podczas gdy Jake zajął się jego dwoma pomagierami, tnącz wprawą i rozkoszując się okazją zademonstrowania swoich świeżo nabytych umiejętnościprzed Yoyo.W ciągu minionego roku stał się niemal równie biegły w szermierce jak Nathan.Wśród mieszkańców podniosły się okrzyki i tłum rozstąpił się w panice, robiąc miejscedla walczących.Wszyscy patrzyli z podziwem, jak dwaj młodzi agenci zaledwie kilkomaoszczędnymi uderzeniami rozbrajają trzech przeciwników, nawet nie dostając przy tym zadyszki. Gdybyście spędzali mniej czasu, hasając po parkiecie, może i coś by z was było drwiłNathan, zbierając miecze Francuzów. Za tobą! krzyknął Jake na widok plutonu żołnierzy, truchtających przez plac w ichstronę. Czy to naprawdę konieczne? westchnął jego przyjaciel. Przecież nic do nich niemamy.Potrzymaj to przez chwilę powiedział, rzucając Jake owi swój miecz, po czym odwróciłsię do jednego z palenisk i oburącz złapał gigantyczny rożen. Najmocniej przepraszam zwrócił się do osłupiałego kucharza, po czym dzwignął całą pieczoną świnię w górę, odwrócił sięi mocnym pchnięciem cisnął ją w powietrze.Dymiące zwierzę gruchnęło na bruk i potoczyło się pod nogi nacierających, roztrącającich jak kręgle.Z kłębowiska przewracających się żołnierzy wyfrunął hełm, który wirując,zakreślił łuk i rąbnął Jake a prosto w pierś.Straciwszy równowagę, Jake zatoczył się w tył,siadając na stągwi z cydrem.Ta przewróciła się i jej zawartość rozlała się na plac taneczny.Rozjuszony szynkarz przypadł do Jake a, złapał go za kołnierz, wyszarpnął ze stosuskorup i uniósł pięść, by wbić mu ją w nos.Jake uchylił się przed ciosem, a kiedy szynkarz rzuciłsię na niego, zgrabnie uskoczył w bok i przydał mu impetu siarczystym kopniakiem w tylnączęść ciała.W eksplozji smyczkowo-perkusyjnego rumoru zwalisty mężczyzna przetoczył sięprzez orkiestrę.Do bójki włączyło się całe miasteczko, mieszkańcy i żołnierze przeciwko wspólnemuwrogowi: dwóm młodym zarozumialcom, którzy przybyli nie wiadomo skąd na łódce (Yoyorozsądnie wycofała się w boczną uliczkę na samym początku awantury).Obłęd szalał, dopókipowietrzem nie targnęły dwa wystrzały oddane z pistoletu.Wszyscy zastygli w bezruchu, zewzrokiem utkwionym w tęgim mężczyznie w trójgraniastym kapeluszu, o twarzy, którą zdobiłyogromne rude bokobrody.Mężczyzna wkroczył na plac z miną jak burzowa chmura.Chłopcy odruchowo przysunęli się do siebie. No i takie to nasze parszywe szczęście. Nathan przewrócił oczami. To Poing de Fer,%7łelazna Pięść, miejscowy szeryf.Poing de Fer spuścił na nich lawinę złorzeczeń w najbarwniejszej francuszczyznie,jakiej Jake miał okazję słuchać po czym wydał rozkaz natychmiastowego aresztowaniawichrzycieli.Yoyo patrzyła z zamarłym sercem, jak straże zakuwają jej przyjaciół w kajdanyi odprowadzają do aresztu.Zamknięto ich w malutkiej kamiennej celi z jednym zakratowanym okienkiemwychodzącym na ciemne morze.Obaj przedstawiali sobą żałosny widok.Jake miał poszarpaneubranie, cuchnął cydrem, a pod okiem zaczynała mu ciemnieć dorodna śliwa [ Pobierz całość w formacie PDF ]

pdf; download; ebook; pobieranie; do ÂściÂągnięcia

Archiwum

Szukaj