[ Pobierz całość w formacie PDF ]
.29.I powiedziano królowi Salomonowi, że uciekł Joab do namiotu JHWH, i oto jest u ołtarza.I posłał Salomon Benajahu, syna Jehojady,mówiąc: Idz.Zabij go!30.I wszedł Benajahu do namiotu JHWH, i rzekł do niego: Tak mówi król: Wyjdz!I rzekł: Nie, ale tu umrę.I zaniósł Benajahu słowo z powrotem do króla, mówiąc: Tak mówił Joab, i tak mi odpowiedział.31.I rzekł król: Uczyń, jak mówił, i zabij go, i pogrzeb go! A odejmiesz krew, którą bez przyczynyprzelał Joab ode mnie, i od domu ojca mego.32.I sprowadzi JHWH krew jego z powrotem na głowęjego, bo pobił dwóch mężów, którzy byli sprawiedliwsi i lepsi od niego, i zabił ich mieczem, a ojciecmój Dawid nie wiedział o tym: Abnera, syna Nera, dowódcę wojska izraelskiego, i Amazę, syna Jetry,dowódcę wojska judzkiego.33.I wróci krew ich na głowę Joaba, i na głowę nasienia jego na wieki, aleDawidowi i nasieniu jego, i domowi jego, i tronowi jego będzie pokój aż na wieki od JHWH.34.I poszedł Benajahu, syn Jehojady, i uderzył go, i zabił go.I pogrzebany jest w domu swym napustyni.35.I ustanowił król Benajahu, syna Jehojady, nad wojskiem zamiast niego.I ustanowił królCadoka, kapłana, zamiast Ebjatara.36.I posłał król, i wezwał Szimiego, i rzekł do niego: Zbuduj dom w Jerozolimie, i mieszkaj tam, i niewychodz stamtąd nigdzie.37.I wiedz, że w dniu, w którym wyjdziesz, i przekroczysz potok Cedromumrzesz, a krew twoja będzie na głowie twojej.38.I rzekł Szimi do króla: Dobre to jest.Jak powiedział król, pan mój, tak uczyni sługa twój.I zostałSzimi w Jerozolimie przez wiele dni.39.I stało się po trzech latach, że uciekli dwaj niewolnicy Szimiego do Akisza, syna Maaki, króla Gat.Ipowiedzieli Szimiemu, mówiąc: Oto słudzy twoi są w Gat.40.I wstał Szimi, i osiodłał osła swego, ipojechał do Gat, do Akisza, aby szukać niewolników swoich.I poszedł Szimi, i przyprowadziłniewolników swoich z Gat.41.I powiedzieli Salomonowi, że wyszedł Szimi z Jerozolimy do Gat, iwrócił.42.I posłał król, i wezwał Szimiego, i rzekł do niego: Czyż nie przysiągłem ci na JHWH i nieostrzegłem cię, mówiąc: W dniu, w którym wyjdziesz, pójdziesz gdziekolwiek, wiedz, że umrzesz.Irzekłeś do mnie: Dobre to jest.Słyszałem.43.Dlaczego nie przestrzegałeś ślubu na JHWH, iprzykazania, które ci dałem? 44.I rzekł król do Szimiego: Znasz całe zło, o którym wiedziało sercetwoje, które uczyniłeś Dawidowi, ojcu memu.I odda ci JHWH zło twoje na głowę twoją.45.Ale królSalomon jest błogosławiony, a tron Dawida będzie bezpieczny przed JHWH na wieki.46.I rozkazałkról Benajahu, synowi Jehojady, i poszedł, i uderzył go, i umarł.A królestwo było bezpieczne w ręku Salomona.PosłowieTa opowieść zaczęła się od stworzenia ziemi, a zakończyła ustanowieniem królestwa.Jejzakończenie, które obejmuje dwa ostatnie rozdziały dzieła, jest tak nasycone początkowymi tematamii językiem tego utworu, że możemy je uznać za końcowy popis literackiego kunsztu autora.Jednocześnie w przekonujący sposób dowodzi ono jedności całego dzieła.A zatem:Na początku opowieści autor mówi o czterech rzekach, które wypływają z Edenu.Jedną z nich jestGichon.Wiemy, że Gichon został wybrany celowo, ponieważ autor bawi się brzmieniem tej nazwy.Przeklinając węża, Bóg każe mu się czołgać na brzuchu.Hebrajskie słowo przetłumaczone tu jako brzuch to gechoneka gra słów z nazwą Gichon.Opowieść kończy się ustanowieniem Salomonanastępcą króla Dawida.Autor mówi nawet, gdzie Salomon zostaje królem w Gichon (1 Krl 1, 33).Dzieło rozpoczyna się w Edenie, gdy człowiek staje się istotą żyjącą , obdarzoną tchnieniemżywota , następnie opowiada o drzewie poznania i o pojawieniu się śmierci w świecie człowieka.Również koniec dzieła obfituje we wzmianki o życiu i śmierci, poczynając od okrzyków: Niech żyjeAdonjja! i Niech żyje Salomon! , a kończąc na relacji o śmierci Dawida, który śmierć nazywa drogącałej ziemi , i o egzekucjach nakazanych przez Salomona.Oba słowa oznaczające życie, którychautor używa na początku swojej opowieści (chaj i nefesz), pojawiają się dziesięć razy w ostatnichdwóch rozdziałach.Słowo śmierć pojawia się jedenaście razy. Początek dzieła definiuje relacje między płciami.Stwierdzając, że mężczyzna będzie przywierał dokobiety, ogłasza, że mężczyzni będą odczuwali pociąg do kobiet.Zakończenie opowiada o upadkuAdonijji z powodu pociągu, jaki odczuwa on do kobiety, pięknej dziewicy Abiszag, z którą Dawid niemógł współżyć.Na starożytnym Bliskim Wschodzie zdolność seksualna króla była związana z jegozdolnością do sprawowania władzy.Nieprzypadkowo zaraz po informacji o tym, że Dawid nie poznał Abiszag, dowiadujemy się, że Adonijja ogłosił się królem na miejsce swojego ojca.A kiedy pózniejAdonijja prosi, aby dano mu Abiszag za żonę niezależnie od tego, czy jego zainteresowanie jestnatury romantycznej, czy politycznej zgłasza tym samym potencjalne pretensje do tronu swojego brataSalomona (tak jak Abszalom zademonstrował swoje roszczenia do tronu, sięgając po dziesięćnałożnic Dawida).Salomon odpowiada: Dlaczego prosisz o Abiszag? Poproś o królestwo! .I Adonijjazostaje zabity.Jeszcze bardziej intrygująca jest zapowiedz, że mężczyzna będzie panował nad kobietą
[ Pobierz całość w formacie PDF ]