[ Pobierz całość w formacie PDF ]
.Cesarzzałożył również kilka nowych miast greckich w Egipcie, Grecji i Azji Mniejszej.Pod rządami AntoninówSzczytowy okres greckiego życia umysłowego przypadł w II w.na czasypanowania Antoninusa Piusa (138-161 r.), Marka Aureliusza (161-180 r.) iKarakalli (180-192).Jednak świat grecki nadal targany był wewnętrznymisprzecznościami, zaostrzał się konflikt między garstką bogaczy a masamibiednej ludności, wzrastały podatki i ciężary na rzecz państwa, które rujnowaływyższe warstwy ludności greckiej.Coraz większą rolę odgrywała religiachrześcijańska, która zwracała się, w przeciwieństwie do wszystkich innychreligii, przede wszystkim do biednych warstw ludności; ten wzrost swegoznaczenia chrześcijaństwo zawdzięczało znakomitej organizacji, a także silewiary potwierdzonej przez licznych męczenników.Gminy chrześcijańskie już wII w.rozciągają się od Palestyny aż po Hiszpanię i północną Afrykę.Podrządami Marka Aureliusza imperium rzymskie zostało dotknięte nowymkryzysem, który trwał przeszło stulecie.Napady ludów barbarzyńskich,niepokoje wewnętrzne, walki pretendentów do tronu, upadek gospodarczy,pomory i klęski głodu wyludniły Grecję i kraje greckie w Azji Mniejszej,33 zahamowały życie umysłowe.Od Sewerów do DioklecjanaZa rządów Septymiusza Sewera (193-211 r.) i jego następców - Karakalli,Heliogabala i Aleksandra Sewera sytuacja ulegała w Grecji dalszemupogorszeniu wskutek ucisku podatkowego i braku poparcia niektórych władcówdla kultury greckiej.W połowie III w.rozpoczęły się napady Germanów naPółwysep Bałkański i zamieszkane przez Greków północno- zachodniewybrzeża Anatolii.Okres zamętu i rewolucji w Cesarstwie Rzymskim powygaśnięciu dynastii Sewerów (235 r.) skończył się chwili wstąpienia na troncesarza Dioklecjana (284 r.), którego reformy doprowadziły do ostatecznejlikwidacji greckiej polis jako niezależnej instytucji politycznej.Reformy Konstantyna.Podział Cesarstwa przez Teodozjusza IDzięki reformom politycznym i administracyjnym, przeprowadzonym przezKonstantyna Wielkiego (274-337 r.), a przede wszystkim przeniesieniu przezniego stolicy cesarstwa do Bizancjum, które odtąd będzie się nazywałoKonstantynopolem, nastąpił wzrost gospodarczy krajów greckich nadPropontydą i miast w Bitynii; Grecja właściwa nadal przeżywała kryzysekonomiczny i kulturalny.W IV w.nastąpiły poważne przemiany wewnętrzne wkulturze greckiej, wygasła dawna, tradycyjna religia, upadło wiele tradycyjnychinstytucji greckich; ostatnie igrzyska olimpijskie odbyły się w roku 392, w tymsamym roku cesarz Teodozjusz Wielki zakazał w całym imperium pogańskichkultów i ofiar.W roku 395 Teodozjusz dokonał ostatecznego podziału CesarstwaRzymskiego na Wschodnie i Zachodnie.Odtąd hellenizm, jego kultura iobyczajowość są związane wyłącznie z Cesarstwem Wschodnim.Inwazja Wizygotów.Poprawa sytuacji politycznej Cesarstwa WschodniegoZ końcem IV wieku Grecja, podobnie jak Italia, została spustoszona przezplemiona Wizygotów pod wodzą Alaryka.W V wieku, za panowaniaTeodozjusza II (408-450 r.) i Leona Wielkiego (457-474 r.) sytuacja politycznaw Cesarstwie Wschodnim ulega stopniowej poprawie.Wreszcie za rządówJustyniana (527-565) państwo wschodniorzymskie przeżywa prawdziwy rozkwit34 polityczny i gospodarczy.Jednak właśnie władza Justyniana położyła kresantycznej grecko- pogańskiej tradycji kulturowej i naukowej: w roku 529 cesarzwydał zakaz kształcenia się młodzieży u pogańskich retorów i filozofów izlikwidował Akademię Platońską w Atenach.Schyłek kultury greckiejKultura grecka przeżywała w epoce rzymskiej poważne przemianywewnętrzne, przy czym występowały dość wyrazne różnice w jej rozwoju wróżnych częściach świata helleńskiego.W Egipcie znajdowała oparcie wbogatych warstwach mieszczaństwa, z którego rekrutowali się urzędnicymunicypalni.Ośrodkami życia towarzyskiego i kulturalnego egipskich Greków,którzy z czasem coraz bardziej oddalali się od ludności miejscowej, były, tak jakw poprzednich okresach, gimnazjony jako namiastka niezależnej instytucjipolitycznej.Upowszechnienie wzorów greckichPod rządami cesarzy z dynastii julijsko- klaudyjskiej nastąpiło w I w.upowszechnienie się wzorów i idei helleńskich zarówno na greckim Wschodzie,jak w egipskiej Aleksandrii.W II w.cesarz Hadrian zamierzał uczynić Atenycentrum całego świata greckiego; za jego panowania zbudowano w AtenachOlimpiejon, świątynię Hery itd.Na przełomie II i III w.Septymiusz Sewer i jegożona Julia Domna popierali raczej rodzimą kulturę Bliskiego Wschodu niżgrecką; z czasem jednak Ateny zyskały w parze cesarskiej możnychprotektorów
[ Pobierz całość w formacie PDF ]