[ Pobierz całość w formacie PDF ]
.Podał mi rękę, a kiedy nasze dłonie się zetknęły,poczułam, że najchętniej nie puszczałabym go już przezresztę wieczoru.Jego duża i miękka dłoń zaplotła sięwokół mojej drobnej, wywołując przyspieszone bicieserca. Nazywam się Gwen Marshall, ale przy mojej matcelepiej zwracaj się do mnie Gwendolyn, bo inaczej wezmiecię za prostaka pozbawionego ogłady towarzyskiej poinformowałam. William odchylił głowę i roześmiał się na całe gardło, aja z przyjemnością do niego dołączyłam.Jego śmiech byłzarazliwy i pozwalał choć na moment zapomnieć o tym,jak bardzo nienawidzę swojego życia. A co Gwendolyn Marshall powie na mały buntprzeciwko rodzicom? Pozwolę ci mówić do siebie Billy,jeśli ty pozwolisz zaprosić się do tańca, bo chciałbym cizaprezentować swoje umiejętności.***William zaprosił mnie na randkę w trakcie trzeciegotańca podczas tamtej imprezy charytatywnej.Przezkolejne dwa lata zdążyłam się w nim zakochać doszaleństwa i nabrać przekonania, że moje życie w końcuzmierza we właściwym kierunku.William przyklasnąłpomysłowi powrotu na studia na moim wymarzonymkierunku, był troskliwy i romantyczny, i zawsze potrafiłmnie rozśmieszyć bez względu na to, w jakim byłamhumorze.Moi rodzice go uwielbiali, głównie dlatego,że szybko stał się jednym z bardziej wziętych chirurgóww Nowym Jorku, a ponieważ się spotykaliśmy, jegosukces również im przydawał splendoru.Dla mniejednak nie liczyło się, czy go lubią, czy nie; nie liczyłosię nic poza tym, że po raz pierwszy od wyjazdu bratatrafiłam na mężczyznę, który mnie rozumiał i którykochał mnie ze względu na mnie, a nie z powodu pozycjispołecznej i majątku moich rodziców.Gdy William uderzył mnie po raz pierwszy, myślałam, że to zły sen.Taki, w którym unosisz się nad własnymciałem i obserwujesz z góry to, co się z tobą dzieje.Krzyczysz do siebie i starasz się zmienić bieg wydarzeń,ale twój głos do ciebie nie dociera.Byliśmymałżeństwem od sześciu miesięcy.Od sześciucudownych miesięcy, podczas których każdy kolejnydzień był piękniejszy od poprzedniego.Williamuszanował życzenie moich rodziców i niezamieszkaliśmy razem, póki nie zostaliśmy oficjalniemałżeństwem, co szczerze mówiąc wcale mi się niepodobało.Chciałam spędzać każdą wolną chwilę zukochanym.Chciałam móc zasypiać co wieczór w jegoramionach i na powitanie dnia oglądać uśmiech na jegotwarzy.Patrząc na to z perspektywy czasu, zastanawiamsię, czy gdybyśmy sprzeciwili się moim rodzicom izamieszkali razem przed ślubem, umiałabym dostrzec,jaki był naprawdę.Równo pół roku po ślubie wybuchła pierwsza awantura.Początek był niewinny, to było głupstwo., kiedyzaczęłam się droczyć w żartach, że wrócił pózno zpracy i że obiad zdążył wystygnąć.Palnęłam coś wstylu, że powinnam chyba poszukać sobie nowego męża,który będzie się znał na zegarku.To miało byćśmieszne.William po tym przewróciłby oczami ipocałował mnie w czubek nosa, jak to miał zwyczaju, apózniej ze śmiechem powiedziałby, że już przenigdy sięnie spózni.Pamiętam, że uśmiechnęłam się do niego i czekałam, aż też się uśmiechnie, kompletnienieprzygotowana na bolesny policzek, który miwymierzył.Ze zdumienia popłynęły mi łzy.William też zacząłpłakać.Przytulił mnie, scałował łzy i zapewnił, że nigdywięcej nie zrobi mi krzywdy.Mnie bardziej zszokowałoto, że ten silny, pewny siebie mężczyzna rozkleił się namoich oczach, a nie to, że mnie uderzył.Od razu muwybaczyłam.Byłam głupia.Otwieram drzwi mieszkania, w którym mieszkamy zBradym.Emma rzuca na podłogę torbę z książkami ibiegnie do swojego pokoju.Kiedy słyszę trzaskzamykanych drzwi i wiem, że na pewno mnie nieusłyszy, kładę pocztę na blat w kuchni i wyciągamkomórkę.Po kilku sygnałach odbiera moja adwokatka,Michelle. Gwen, właśnie miałam do ciebie dzwonić mówi. Naprawdę? Ja od kilku dni noszę się z tym zamiarem,ale byłam zajęta mówię, przeglądając listy
[ Pobierz całość w formacie PDF ]