[ Pobierz całość w formacie PDF ]
. Aadnie to wymyśliłaś, Marianne, ale w rzeczywistości nikt nie zostawia w spokojukochanków. To zabrzmiało bardzo pesymistycznie, panie Dudley.Amerykanie przecież są optymistami.Chyba nie to miałeś na myśli. Sam nie wiem.Czasem tak to wygląda. Chcesz powiedzieć, że tak to wygląda, jeśli chodzi o twoje romanse.Przybiega Mark. Tatusiu, mogę iść popuszczać łódkę?Sięgam do kieszeni, a Marianne bierze z wózka swoją torebkę. Masz franka.Daję go Markowi. Tylko uważaj, nie wpadnij do wody.Będziemy tutaj.Zerka na Marianne, potem na mnie. Nie pójdziecie nigdzie? Nie, zostaniemy tutaj. A przyjdziesz zobaczyć, jak pływa moja łódka? Pewnie, przyjdę pózniej.Biegnie szybko.Jak na takiego malca, potrafi niezle biegać. Myślisz, że może pójść tam sam? Nic mu nie będzie.Nawet gdyby wpadł do wody, będzie tam ze sto osób, które by gowyciągnęły. O czym myślisz, Clyde?Patrzę na nią.Siedzi odchylona do tyłu na krześle i przygląda mi się z przekrzywioną na bokgłową.Spojrzenie, jakie dziewczęta ćwiczą przed lustrem.Jeszcze raz spoglądam na parękochanków.Cisza, delikatny plusk wody, zapach mchu i wilgotnych kamieni jeszcze podkreślająemanujący z rzezby erotyzm. Chciałbym, żebyśmy to byli my.Nie patrzę na nią.Tak myślę, ale żałuję, że to powiedziałem.Milczy przez chwilę. Ja także.Odwracam się do niej. Nie mówisz tego poważnie. Właśnie, że tak, Clyde.Kładzie dłoń na mojej, którą trzymam na poręczy krzesła. Ale to jest niemożliwe. Ponieważ jestem żonaty. I nie tylko to. Co jeszcze? Kochasz swoją żonę, prawda? Tak, chyba tak.Odpowiadam bez namysłu, bo to prawda.Kocham Ninę, ale nie myślę o tym zbyt wiele. To kolejny powód. Chcesz powiedzieć, że byłoby inaczej, gdybym nie kochał mojej żony.Kiwa głową.Przez chwilę wpatruję się w mały wodospad.Nie mogę powiedzieć, że niekocham Niny, ponieważ bym skłamał, a nawet gdyby to miało być kłamstwo, i tak bym tego niepowiedział. Dlatego że nie chciałbyś zranić swojej żony?Nasza rozmowa przebiega w zwolnionym tempie.Mówimy cicho, z długimi przerwami,chociaż wokół nie ma nikogo poza niemowlakiem. Częściowo tak. Co jeszcze?Odsuwa dłoń i kładzie ją na swojej drugiej ręce na kolanach.Opuszcza wzrok, a ja wyjmujęfajkę. Nie chcę odgrywać roli sałatki albo deseru. Co masz na myśli? Wiesz co.Zapalam fajkę.Przytrzymuję zapałkę środkowym palcem, żeby ukryć drżenie ręki.Kiedyznowu patrzę na nią, poprawia sweterek niemowlaka, który podsunął mu się aż pod pachy.Niemogę uwierzyć, że mówię w ten sposób.Chciałbym móc powiedzieć jej prawdę albo skłamać zzimną krwią.W ten sposób jest bardzo trudno; nie chcę jej kochać ani nawet powiedzieć, że jąkocham, a jednocześnie pragnę to kontynuować. Masz kogoś tutaj, w Paryżu? Nie, tutaj czuję się bardzo samotna.Kładzie dłoń na moim ramieniu.Nie wiem, czego się spodziewałem, ale teraz czuję się inaczej.Teraz wydaje mi się kimś bardziej prawdziwym, kto istnieje poza mną, i po raz pierwszymyślę o niej jak o kimś, kto ma rodzinę, koleżankę, z którą mieszka, i całe życie, o którym nicnie wiem.Kładę dłoń na jej ręce opartej na moim ramieniu. Marianne, czy jest ktoś, kogo naprawdę kochasz? Był ktoś taki, ale teraz jest żonaty.Został lekarzem i ma dziecko.Milknie, a ja czekam. Będzie ciężko, kiedy zacznę uczyć.Czasem wydaje mi się, że nigdy nie wyjdę za mąż.Niemam zamiaru wychodzić za mąż za jakiegoś bauera i żyć z nim na gospodarstwie do końcażycia.Pewnie zostanę nauczycielką i będę mieszkała sama w jakiejś małej wiosce.Cieszę się na widok nadbiegającego Marka. Tatusiu, chodz zobacz.Wieje silny wiatr i łódki pływają w kółko.Patrzę na zegarek.Rozmawialiśmy prawie pół godziny.Wstajemy; wydaje mi się, że i onachętnie się podnosi.Chyba po raz pierwszy zastanawiałem się nad tym, jak to jest, kiedyzadajemy pytania w nadziei, że ludzie odpowiedzą kłamstwem.Pewnie bym nie uwierzył, gdybymi powiedziała, że jest dziewicą, ale czułbym się lepiej
[ Pobierz całość w formacie PDF ]