Vina Jackson 03 Osiemdziesišt Dni Czerwonych

[ Pobierz całość w formacie PDF ]
.Na razie wszystko dobrze się układa. Fantastycznie bąknął wyraznie bez entuzjazmu, znudzony plotkarskim kierunkiem,jaki przybrało spotkanie. Ciągle grasz na baillym? zagadnął.Przez jej twarz przemknął cień. Nie. Dlaczego? Ktoś je ukradł. Cholera? Kiedy, gdzie? Po powrocie do Londynu.Po prostu znikły z dobrze strzeżonej garderoby na koncercie.Byłam załamana.Tak mi przykro.Wiem, że dla ciebie też wiele znaczyły.Dominik westchnął.Nie chodziło tylko o zniknięcie instrumentu, lecz także o fakt, żezrobiła aluzję do ich dawnego życia.Tym razem nie był w stanie zapanować nad emocjami i słowa popłynęły prosto z serca: Ty wiele dla mnie znaczyłaś, Summer.Ich oczy spotkały się ze sobą.Summer nie była w stanie znieść jego spojrzenia i pierwsza odwróciła wzrok. Wiem. niemal wyszeptała. Ale dobrze cię widzieć.Często miałem ochotę się do ciebie odezwać, ale nie potrafiłemzebrać sił, żeby to zrobić. Ja też. Ale cieszę się, że wszystko tak dobrze ci się układa.Pomijając bailly ego, oczywiście.To musiało być straszne. Było okropne. Wyobrażam sobie.Od tego czasu odkryłem wiele ciekawych historii na temat tychskrzypiec.Wiedziałaś, że nazywano je też Angelique? Nie.Jak to? Jest w tym mnóstwo przesądów i miejskich legend, bez wątpienia.Znalazłem tęinformację, prowadząc badania do pewnej książki. W tym momencie Dominik uświadomiłsobie, że w tej rozmowie nie pojawiła się jeszcze wzmianka o jego paryskiej powieści. Podobała mi się twoja powieść, Dominiku.Naprawdę powiedziała Summer. Więc nie masz nic przeciwko temu, że. %7łe wykorzystałeś mnie jako swoją bohaterkę? Nie.To było urocze.Nie żebym zrobiła towszystko, co robi Elena w twojej powieści.Dominik uśmiechnął się, ogarnęła go fala ulgi.Ella, perkusistka z Groucho Nights, przeszkodziła im, wchodząc do kafejki. O, tu jesteś, Sum.Wszędzie cię szukałam.Jesteś potrzebna na dole, technicy mówią, żenie mogą skończyć z oświetleniem, kiedy ciebie nie ma. Zwiatła ramp, co? mruknął Dominik.Summer wstała od chybotliwego stolika. Musimy pozostać w kontakcie rzuciła. Wiem, że teraz oboje mamy swoje życie.Nowych partnerów, kochanków.Ale na pewno możemy być przyjaciółmi.Znowu? Bardzo bym chciał przyznał Dominik.Odchodziła już, ale zatrzymała się jeszcze i odwróciła. I może mógłbyś pomóc mi odzyskać skrzypce.Jak miały na imię? Angelique. Powiedziałeś, że są z nimi związane różne historie.Może w nich jest jakaś wskazówka,gdzie ich szukać? Jeśli to możliwe, pomogę.Zrobię wszystko, co w mojej mocy. Mam pewne podejrzenia.Ale to dosyć delikatna sprawa, rozumiesz.Teraz naprawdę niemogę tego wytłumaczyć.Słuchaj, masz mój telefon, numer jest ciągle ten sam.Możemy o tympózniej porozmawiać.Jej czerwone włosy znikły w końcu, kiedy szła schodami w dół, okrągły, opięty dżinsemtyłeczek kołysał się z gracją, jej zapach ciągle unosił się w powietrzu.Dominik wziął głębokioddech, próbując uspokoić mocno bijące serce. Ciao szepnął, choć wiedział, że ona nie mogła go już słyszeć.I nie było topożegnanie; czuł, że znowu ją przywitał. 7O skrzypcach i fotografiachUtrata bailly ego była jak oddzielenie połowy mojej duszy.Przez kilka dni czułam się tak, jakbym już nigdy nie była w stanie zagrać tej samej muzyki.Nie chodziło tylko o niezwykłe brzmienie, które potrafiłam z taką łatwością wydobyć z ich strun,ale o związek, jaki ten instrument miał z moją niedawną przeszłością w Londynie i Nowym Jorku.Viggo mówił, że jest wściekły z powodu tej straty, i obwiniał się o to, że nie zapewniłlepszej ochrony w Academy skąd skrzypce skradziono w czasie między naszym przybyciem,kiedy głupio zostawiłam je w zielonym pokoju wraz z resztą sprzętu, a chwilą, kiedy pojechaliśmyna imprezę do Vigga.Czułam się bardzo winna, że ich wtedy nie wzięłam, i zarzucałam sobie brak ostrożności.Ale w nocnych ciemnościach, w godzinach, kiedy mrok nawiedzał moje myśli tak jak mojąsypialnię, nie mogłam się powstrzymać od zadawania sobie pytania, co takiego Viggo trzymał zajedynymi zamkniętymi na klucz drzwiami w suterenie, jedynym zabezpieczonym pokoju w całymdomu.Wydawało się to szalonym pomysłem.Facet miał dość pieniędzy, żeby kupić sobie setkębaillych.Mógłby wytapetować sobie nimi dom, gdyby tego zapragnął.Nie przychodziło mi też dogłowy wytłumaczenie, dlaczego miałby pragnąć akurat moich skrzypiec ponad wszystkie inne,nawet jeśli kryła się za nimi jakaś niezwykła historia, jak sugerował Dominik.Tak czy inaczej, taka myśl czaiła się w zakamarkach mojego umysłu i może była onajednym z powodów, dla których wplątałam się w ten niby-związek z gwiazdą rocka i Lubą, jegouwodzicielską i eteryczną towarzyszką.Tego typu związek z dwojgiem ludzi nie był tak dziwny, jak mógłby się wydawać.Większość czasu spędzaliśmy w domu, a nie poza nim, ponieważ przerażała mnie myśl, że zostanęsfotografowana razem z nimi i pojawię się w tabloidach jako część menage � trois.Viggo miał małą przerwę między pracą w studiu ze swoją grupą nad nowym albumem awyjazdem w kolejną trasę.Wyglądało na to, że Luba nie zajmuje się specjalnie niczym, po prostubyła dla niego kimś w rodzaju osoby towarzyszącej.Taka mniej sztywna wersja Pepper Potts zfilmów o Iron Manie, zawsze chętna spełnić jego zachcianki.Aączyło ich coś, czego nie potrafiłamzrozumieć.Luba była niezwykle pewna siebie i wydawało się, że nie odczuwa cienia zazdrości ja, odziwo, także jej nie odczuwałam.Viggo miał wielkie łóżko, co rozwiązywało problem, któryzwykle pojawiał się w takich sytuacjach, to znaczy, jak pomieścić w nim wygodnie więcej osób.Dom był ogromny, więc każdy miał dość przestrzeni dla siebie, gdybyśmy się zmęczyli swoimtowarzystwem albo gdyby którakolwiek z możliwych kombinacji we dwoje potrzebowała akuratwiększej prywatności.Ten układ szczególnie dobrze odpowiadał temperamentowi Vigga.Wielu mężczyznmogłoby się wzdragać na myśl o zabawianiu dwóch kobiet naraz, on jednak zdawał się niemal bezkońca mieć ochotę doprowadzać nas obie do orgazmu i wykazywał szczególną energię zarówno douprawiania seksu, jak i zabawiania się gadżetami.Luba zachowywała się jak dziecko w sklepie zesłodyczami; traktowała mnie jak nową zabawkę, którą trzeba poznać i wykorzystać, a wprzyszłości, kiedy pojawi się kolejna nowość, zapewne porzucić.A ja po prostu cieszyłam sięstanem niemal ciągłego fizycznego zaspokojenia. Niemal , bo jakaś część mnie nadal tęskniła za Dominikiem, który ni stąd, ni zowądpojawił się w Brighton.Rozegrałam to chłodno, ale kiedy już się rozstaliśmy, musiałam zrobićsobie piętnaście minut przerwy, bo ręce trzęsły mi się tak, że nie byłam w stanie utrzymać smyczka.Spotykał się z kimś innym, z Lauralynn, wysoką blondynką, z którą kiedyś wspólnie dominowałamnad pewnym facetem w jej mieszkaniu w zachodnim Londynie [ Pobierz całość w formacie PDF ]

pdf; download; ebook; pobieranie; do ÂściÂągnięcia

Archiwum

Szukaj