[ Pobierz całość w formacie PDF ]
. Niech cię szlag, Terry szepnął.Zacisnął powieki i ścisnąłpalcami grzbiet nosa.22.W niedzielę rano Strange zjadł śniadanie z Janine i Lionelem wbarze Three Star przy ulicy Kennedy w dzielnicy Northwest.Właścicielem i zarządcą lokalu był Billy Georgelakos, syn pierwotnegowłaściciela, Mike'a Georgelakosa.Ojciec Dereka, Darius Strange, przezdwadzieścia pięć lat pracował tu dla Mike'a jako kucharz.Billy i Strange byli niemalże rówieśnikami.W soboty, kiedy i Mike,i Darius przyprowadzali synów do pracy, Billy i Derek bawili się razemw okolicznych zaułkach.Strange nauczył kolegę, jak się boksować i jakpodcinać w futbolu, a Billy odwzajemnił się, wprowadzając go w światkomiksów i kapiszonowców.Weekendowy towarzysz zabaw byłpierwszym białym kumplem Dereka.Kiedy pod koniec lat sześćdziesiątych Mike Georgelakos zmarł naatak serca, Billy rzucił studia i przejął interes, bo nie mieli żadnegoubezpieczenia ani innego zródła dochodu dla rodziny.Nie zamierzałzostać w tym biznesie, ale ułożyło się inaczej.W dzielnicy trochę siępozmieniało, w menu przybyło dań dla czarnych klientów, ale Billywciąż prowadził lokal na wzór ojca serwował tylko śniadania ilunche, siedem dni w tygodniu.160 Strange wiedział, że Mike Georgelakos już dawno wykupił bar nawłasność Grecy z jego pokolenia z reguły mieli dość oleju w głowie,żeby inwestować tylko w posiadane nieruchomości.W związku z tymkoszty prowadzenia lokalu były bardzo niskie.Bar Three Star opłaciłstudia dwóch synów Billy'ego, wystarczyło też na utrzymanie jegomatki.Billy odziedziczył po ojcu jeszcze jeden zwyczaj na dwiegodziny przed zamknięciem lokalu wyciągał taśmę z kasy.W barzeprzyjmowano wyłącznie gotówkę, a skarbówka nie musiała owszystkim wiedzieć. Podaj no ten ostry sos, Lionel rzucił Strange.Chłopiec pchnął butelkę sosu po stole, tak że przejechała przedJanine i dotarła do Dereka, który wycisnął nieco na omlet z fetą icebulką, i dodatkowo trochę na leżącą obok podwędzaną kiełbaskę. Niezłe śniadanie, co? stwierdził Derek. Mhm przytaknęła Janine. Wyczesane potwierdził Lionel. Mogliby tylko puszczać tujakąś lepszą muzę. Muzyka jest super sprzeciwił się Strange.W niedzielneporanki Billy puszczał w barze gospel, bo wielu klientów przychodziłotu prosto z kościoła.Tak samo robił jego ojciec. Czemu nazwał pan psa Greco? zapytał Lionel. Właśnieprzez tą grecką knajpę? E, nie.Kiedy byłem mały, miałem jeszcze jednego greckiegokumpla.Nazywał się Logan Deoudes.Jego ojciec też miał taką knajpę,John's Lunch, przy Georgia Avenue niedaleko Fort Stevens.No iLogan miał psa, skundlonego boksera, obłędnego, na którego wołałGreco.I to imię zawsze mi się podobało.Już wtedy zdecydowałem, żekiedy będę miał własnego psa, też będzie się wabił Greco.Billy Georgelakos podszedł do nich.Niósł dzbanek pełen kawyprosto z ekspresu.Miał na sobie białą koszulę z rękawamipodwiniętymi do łokci, a za prawe ucho zatknął długopis bic.Billy byłgrubokościsty, wszystkie rysy twarzy miał przez to większe, aszczególnie rzucał się w oczy wielki, orli nos.Nie licząc dwóch siwychkępek na skroniach, z kopuły jego głowy znikły wszystkie włosy. Chcesz cieplejszej, Janine? zagadnął, wskazującpodbródkiem na jej filiżankę. Tak, jeszcze odrobinkę odparła.Billy dolał jej nieco kawy, alefiliżankę Strange'a bez pytania wypełnił po brzegi. Co tam u twojej mamy, Derek?Strange pokiwał dłonią, jako-tako . Etsi-ke-etsi powiedział.161 No tak, to jak i z moją stwierdził Billy. Twarde z nichstaruszki, nie?Ruszył z powrotem w stronę kuchni pogadać ze swoją wieloletniąpracownicą, Ellą Lockheart, również pochodzącą z tej dzielnicy. Mówi pan po grecku, panie Strange? Troszkę Derek ukrył się za niedomówieniem.Billy nauczył goparu użytecznych zwrotów i całej masy bluzgów. Czadowo rzucił Lionel. Macie na dziś jakieś plany? Strange zapytał wtedy Janine. A coś proponujesz? Chciałbym się przejść.Jutro będę miał urwanie głowy, i tomoże chwilę potrwać
[ Pobierz całość w formacie PDF ]