Gabas Luz Palmy na niegu

[ Pobierz całość w formacie PDF ]
.Osobno należy potraktować utwory pisane przez Hiszpanów mających za sobą pobytw Gwinei.Wiem, że jest ich dużo wciąż nie przeczytałam Serca ptaków Elsy López(2001), nie widziałam też lmu Z dala od Afryki Cecilii Bartolom� (1996).Oto autorzy itytuły tych, które znam i które wpłynęły na kształt mojej powieści: Jos� M�s, W krajuBubich (książka napisana w roku 1919 i wznowiona w 2010); V.López Izquierdo,Zielony płaszcz na słońcu (1973); Mar�a Paz D�az, Dolina Bubich (1998); Jos� A.LópezHidalgo, Dom słowa (1994); Carles Decors, Na południe od Santa Isabel (2002); FernandoGamboa, Gwinea (2008, rzecz mocna i niepokojąca); Javier Reverte, Afrykańska historia(2009); Miguel Guti�rrez Garitano, Przygoda w Muni.Zladami Iradiera: biała historiaGwinei Równikowej (2010) oraz Fernando Garc�a Gimeno i jego przywoływany jużFernando Afrykańczyk (2004).Moja powieść włączy się więc w bogatą już tradycję, co bardzo mnie cieszy.Clarencei Iniko zgadzają się co do tego, że każde z nich stanowi ogniwo długiego łańcucha, naktóry składają się zarówno ich przodkowie, jak i ci, co urodzą się pózniej.Podobnie z tąksiążką: jest ogniwem długiego łańcucha słów już napisanych i takich, które dopierozostaną napisane o Gwinei Równikowej.Ale nie tylko o to chodzi.Mam nadzieję, żedzięki temu tekstowi hiszpański czytelnik zdoła poznać lub przypomnieć sobie odmiennyod naszego kontekst historyczny, polityczny i społeczny, egzotyczny i zarazem bardzonam bliski.I liczę też na to, że czytelnicy z Gwinei Równikowej dowiedzą się z koleiczegoś o ludziach, którzy z różnych powodów przyjeżdżali do ich kraju; że dowiedzą sięczegoś o Hiszpanii, jej zwyczajach i o zmianach, które w niej zaszły.PODZIKOWANIADziękuję Justowi Bolekii Bolek� gwinejskiemu intelektualiście pochodzącemu zludu Bubich, wykładowcy romanistyki na Uniwersytecie w Salamance, autorowilicznych artykułów, esejów i książek dotyczących lingwistyki i socjolingwistyki, znawcyjęzyka, kultury i antroponimii Bubich, poecie, politykowi i historykowi za to, żezechciał przejrzeć tę powieść, w której jest po trosze ze wszystkich dziedzin przez niegoopanowanych po mistrzowsku.To on poprawił pojawiające się w tej książce rozmowy iwyrażenia w językach bubi i pichi (odwołując się do tego ostatniego, posługiwałam sięsłownikiem z 1919 roku, należącym kiedyś do mojego ojca, a wcześniej dziadka, takimsamym, jaki przegląda Kilian w trakcie swojej pierwszej podróży statkiem).JustowiBolekii zawdzięczam też subtelne uwagi dotyczące kultury Bubich, podobnie jak korektęhistoryczno-politycznych części powieści.Chciałam ponadto podkreślić, że doceniamuprzejmość, jaką było udostępnienie mi przezeń uwzględnionej w jego antologiitradycyjnej opowieści Bubich, zatytułowanej Wew��buaar�ó, którą w mojej książceFernando Laha opowiada Danieli.Nade wszystko jednak ucieszyły mnie ciepłe słowapodzięki za możliwość ciągłego podróżowania wraz ze mną z Pasolobino na Bioko i zpowrotem.Dziękuję Ismaelowi Lamorze i Mari Pe Solanie, którzy przez długie lata mieszkali naFernando Poo, oraz Josemu Antolinowi, pracującemu dla gwinejskiego oddziałuTelewizji Hiszpańskiej zaraz po uzyskaniu przez Gwineę niepodległości, za anegdotki iwspomnienia z tamtych czasów.Dziękuję Luisowi Acevedo za przybliżenie Sampaki Pirenejom i za nieustanną, ciężkąpracę na plantacji.Dziękuję Josemu Mar�i Murowi za to, że zaraził mnie swoim pragnieniem poznaniaprzeszłości, pomógł mi w zbieraniu materiałów i podobnie zresztą jak brat JoseanVillalabeitia przywiózł mi z Gwinei najświeższe wieści.Z kolei Maruja de San Lucas systematycznie rozwiewała moje wątpliwości dotyczącedawnej mody i jedzonych kiedyś potraw, za co też serdecznie dziękuję.Dziękuję Fernandowi Garc�i Gimenowi za to, że uprzejmie zechciał zadbać oszczegóły w opisach czasów, które bez niego uległyby zapomnieniu.Dziękuję Anie Corell, Pedrowi Aguavivie i Felisie Ferraz za trafne i przydatne uwagina temat pierwszej wersji tej powieści.Dziękuję Ramonowi Bad�i Vidalowi za pierwsze oceny, za profesjonalizm izrozumienie.Dziękuję Cristinie Pons za mądre, przenikliwe i niezbędne rady, bez których z tejksiążki nic by nie wyszło.I, przede wszystkim, za pomoc we wspięciu się ZboczemGorączki bez strachu.Na koniec dziękuję swojej wydawczyni, Raquel Gisbert, za to, że uwierzyła w mójprojekt i zaoferowała mi niezwykłą możliwość dokończenia tej powieści.Dlatego terazmogę ją zadedykować jako rodzaj skromnego hołdu tym, którzy pochodzili stąd, leczżyli tam, oraz ich potomkom, a także tym, którzy pochodzili stamtąd i musieli współżyćz tymi stąd oraz, z kolei, ich potomkom.Mam nadzieję, że w przyszłości wszyscy będziemy się potra li trochę lepiejzrozumieć.Anciles, wrzesień 2011[1] Hiszpańskie Terytoria w Zatoce Gwinejskiej (przyp.tłum.).[2] Zarówno ta książka, jak wymieniane dalej monogra e, artykuły i lmy,choć ich tytuły podawane są tu w przekładzie, nie mają tłumaczeń na język polski(przyp.tłum.).MUZA SAul.Marszałkowska 800-590 Warszawatel.22 6211775e-mail: info@muza.com [ Pobierz całość w formacie PDF ]

pdf; download; ebook; pobieranie; do ÂściÂągnięcia

Archiwum

Szukaj