[ Pobierz całość w formacie PDF ]
.Dobrze, dobrze, po obiedzie! — dodał, bo Kandydatka miała zamiar ująć się pod boki.Umył ręce nad miską.— Teraz tylko dogadać się ze stolarzem i bonanza!— Bonanza? — zdziwił się Serek.— Zobaczysz, synu! — tata zmierzwił mu włosy na głowie.— To nie jest taki zły interes!— Może nie — powiedział powoli wujek Laskowski.— Co kto lubi.I jakie są akurat możliwości.W każdym razie musisz się, Rysiek, za jakiś interes wziąć — rozejrzał się krytycznie po kątach —bo na oświacie daleko nie zajedziesz.A masz dla kogo pracować i ruszać głową! — uśmiechnął się i mrugnął do każdego z nas po kolei.— Już moja trójka daje w kość, co dopiero wasza banda!— Coś by tu.— tata zajrzał do lodówki, ale zamknął ją z żalem.— Ty prowadzisz, zapomniałem!A może jednak zostaniesz na noc?104—- Nie mogę, mam jeszcze jeden interes w samym Krakowie na pięć minut i w Słomnikach na półgodziny! Innymrazem, Rysiu!— Roma, pomóż przy stole — poprosiła cicho mama.— Komu dołożyć? spytałagroźnie Kandydatka przytulając garnek do brzucha.— Gościowi, oczywiście naturalnie! - odpowiedziała Nika.— l mnie! Zaraz mi się jeść zachciało, jak wszyscywrócili!— To niedługo będziesz zdrowa! — ucieszyła się Kandydatka.Wujek długo nie posiedział, trzeba było wtaszczyć graty do szopy, potem jeszcze łyk herbaty i pożegnał się, omal nie zapominając o chomikach, Serek musiał dopilnować.— To jest wujek! — powiedział potem w dziecinnym pokoju, — Interesują go zwierzęta!— Głównie te, które hoduje i zarzyna — zauważył105Kastor.— Nie podniecaj się.Ciekawe, czy siadając do pianina będę szorował plecami o komodę?— zmienił temat.— To tylko na razie tak stoi, trzeba będzie coś z tym zrobić, ale może już jutro, dobrze? —westchnęła mama wchodząc w tym momencie do pokoju.— Albo nawet w poniedziałek,.—wyglądała na zmęczoną.— Czy.czy to jest to, осо kló.o czym dyskutował tata ze stryjkami? - spytał ostrożnie Cypis.— Czyli spadek?— A hektary? — spytał równocześnie Serek.—• Najwyżej ary! — zauważył Marek.— Ale ary lubią świeże powietrze, więc zostały pod lasem.- Nie, nie, to ze spadkiem nie ma nic wspólnego! __wyjaśniła mama.— Ciocia Laskowska kupiła jeszcze nowszy segment i chciała nam odstąpić ten starszy, jak się będziemy meblować w domu nauczyciela.czy gdzie indziej.alepodziękowaliśmy.Tata wypatrzył za to, że najstarsze meble wyrzucili do lamusa i zamierzają nimi palić w piecu, więc poprosił o nie.W leśniczówce też coś sobie upatrzył.- Już wiem! Tę skrzynię i biurko, tak? — przerwała Roma.— Tak.I coś tam jeszcze pozamawiał u stryjków.— I my teraz będziemy to odkurzać, sklejać — Marek poruszył pękniętymi, prawie na półdrzwiczkami niewysokiejszafki, miejscami ozdobnej, ale w okropnym stanie.__Podejrzewam, że do końca świata!— Marek! — upomniała go łagodnie Pola.Ale mama nie pogniewała się.— Ja też myślę, że to potrwa — westchnęła.— Najpierw tata musi zaprzyjaźnić się z jakimśdobrym fachowcem, a potem ma zamiar sprzedać te zabytki.— Aha, rozumiem! Robimy interesy — powiedział półgębkiem Kastor.— Nie mogliście nawozićze wsi starych pianin czy innych fisharmonii? To dopiero jest interes! Stroiciel mówił.106— O handlu zabytkowymi meblami tata rozmawiał z Aleksandrem! — przypomniała sobie Roma.— Słyszeliście, prawda?— Aha, więc któryś ze swoich wspaniałych planów jednak realizują! — powiedział Marek.—Ciekawe, jak się będą dzielić? I kto jest szefem, a kto musi to wszystko robić?— Jak myślisz? — uśmiechnął się Kastor.— No, no, może nie będzie tak źle!— powiedziała mama.— A ty jesteś zadowolona? — spytała ją Roma.— To był' też twój pomysł?— Nie, nie mój
[ Pobierz całość w formacie PDF ]