[ Pobierz całość w formacie PDF ]
.I chociaż miał z nią niezły ubaw, Marina nie była tą kobietą,którą Hal wymarzył sobie na żonę.Rodzice jego wybrankimieszkaliby raczej na wiejskiej plebanii, a nie w domu wSwindon, a ona nie zakończyłaby edukacji w miejscowej szkoleśredniej, w wieku lat szesnastu, tylko skończyłaby szkołę zinternatem w Oxbridge, jak on.Czytałaby książki, a nieplotkarskie magazyny, mówiłaby językiem wyższych sfer, a niemamrotała po wiejsku jak Marina, co brzmiało prostacko (choćim dłużej przebywała w Stanach, tym poprawniej się wysławiała,wiedziała bowiem, że Jankesi uwielbiają inteligencką wymowę).Sprowadziła go na ziemię.- Henry Blackstocku, co masz mi zatem do powiedzenia wzwiązku z powyższym?- Hm, zobaczymy - powiedział.- „Zobaczymy".Do cholery, powtarzasz to od dziesięciupieprzonych lat.Ile ktoś potrzebuje czasu, by się zdecydować?Zawsze wyglądała pociągająco, gdy się wkurzyła: oczybłyszczały jasnoniebieskim odcieniem, a policzki były różowe zemocji.Podszedł do niej i pogładził po ramionach.186- Pozwól mi to przemyśleć.Porozmawiamy rano.- Położyłręce na jej pośladkach.- Co ty robisz? Zabieraj te łapska! Brzydzę się tobą.Właśniezrywamy, a ty myślisz tylko o szybkim numerku.- Nie zrywamy ze sobą.Powiedziałem przecież, że toprzemyślę.Zrzuciła z siebie jego rękę.- Przestań.I posłuchaj: nie pójdziemy do łóżka, dopóki namoim palcu nie pojawi się pierścionek zaręczynowy.Dotarło? Ateraz idę spać.Do drugiego pokoju.Dobranoc, Hal!- Marina, zaczekaj! - zawołał, była już jednak w połowieschodów i kiedy dobijał się do drzwi pokoju gościnnego,usłyszał, że ma się odpieprzyć.Następnego ranka wyszła, zanimwstał, a wieczorem, kiedy wróciła po dniu spędzonym zkumplami homoseksualistami, powiedziała spokojnie, że stawiamu ultimatum: w ciągu miesiąca musi się jej oświadczyć albo onaodejdzie.Nie wziął tego poważnie.Marina uwielbiała go imusiała wiedzieć, że on też ją ubóstwia i naprawdę nie chce być znikim innym.On tylko nie znosił presji.Miesiąc minął, zanim się obejrzał - większość tego czasuMarina spędziła w Stanach, kręcąc swój program, i odniosłasukces.On był na nartach, potem podkładał głos do kreskówki„My Sister's Cat"; mimo pozytywnych recenzji film okazał sięklapą - czwartą z kolei, o czym skrzętnie przypominano mu nablogach, które znajdował, szukając w internecie informacji naswój temat.Zanim się zorientował, nadszedł sądny dzień.Marina wróciła.Zadzwoniła ze swojego mieszkania w Little Venice187i poinformowała Hala słodkim głosem, że zaprasza go dosiebie na kolację.Przyjechał do niej z nerwowym bólem brzucha.Wyglądałapięknie, ubrana w stylu z lat pięćdziesiątych: miała szerokąspódnicę oraz mocno wycięty top, odsłaniający biust, jejnajwiększy atut.Przygotowała ulubiony stek Hala ze smażonymiziemniakami.Następnie podała tiramisu.Jadła ze smakiem, co gowzruszyło - wiedział, że przez ostatni miesiąc żywiła siękapuśniakiem, więc teraz rekompensowała sobie niedostatki.Aona wiedziała, że lubi dziewczyny, które mają zdrowy apetyt - tobyła jedna z rzeczy, jaka ich łączyła przez lata spędzone w LosAngeles: zawsze kpili z menu odchudzających się kobiet, któreskubały marchewkowe batony i jadły sushi.- Więc? - spytała, trzymając szklaneczkę brandy, kiedy poobiedzie usiedli na kanapie.-Więc.?- Wiesz, dlaczego cię zaprosiłam.- Wiem?Teraz, z perspektywy czasu, wiedział, że był to najbardziejirytujący sposób, w jaki mógł się zachować, ale Marina niezareagowała.- Sądzę, że wiesz.Dzisiaj mija termin.Podjąłeś decyzję? Nieodpowiedział.- Hal! - Zabrzmiało ostrzej.- Zdecydowałeś się?- Wiesz, że nie lubię, gdy próbuje się stawiać mnie pod ścianą.- Z trudem zachowywał spokój
[ Pobierz całość w formacie PDF ]