Ranke Heinemann Uta Eunuchy do raju

[ Pobierz całość w formacie PDF ]
.332Los głuchoniemych był więc nie do pozazdroszczenia,gdyż nie tylko ich zbawienie i wychowanie uważano za niemożliwe, ale nawet jako zuchwałą ingerencję w boskie wyroki traktowano chęd nauczeniagłuchoniemych mowy., przeciw nauczaniu głuchoniemych grzmiał w swych kazaniach znany, uwieczniony przez Lessinga pastor Goeze z Hamburga.333Ewangelicki duszpasterz niedosłyszących z Hamburga, Dietfried Gewalt wskazywał wprawdzie fakt, że to nie pastor Goeze, lecz pastor Granau zEppendorf koło Hamburga był tym, który dał tak negatywną ocenę głuchoniemych334, ale nie ulega wątpliwości, że głuchoniemi musieli wiele wycierpiedw wyniku posępnych, doprowadzonych do skrajności konsekwencji Augustynowej teologii.Jeszcze w Brockhausie335 czytamy:332[List do Rzymian 10, 17] (Contra Julianum, 3, 4.333Georgens i Deinhardt w I tomie Heilpadagogik mit besonderer Berucksichtigung der Idiotie und der Idiotenanstalten, Lipsk 1861, por.Bachmann, s.230 i d.Strona 236 z 343Również Kościół się nimi (głuchoniemymi) nie zajął, gdyż św.Augustyn wysunął tezę: z samego swego urodzenia głucho-niemi nie mogą nigdy otrzymad wiary; gdyż wiara pochodzi z kazania, z tego, co się słyszy.336Za zbawiciela głuchoniemych uchodzi Francuz, ksiądz de l'Ep�e (zm.1789 r.), o którym Georgens i Deinhardt pisali:Abbe, pobożny współczujący człowiek, samodzielnego ducha samodzielnością, której wielokrod dowiódł został naj-pierw, jak wiadomo, poruszony i ujęty poznaniem dwóch dobrze ułożonych i dobrze ukształconych głuchoniemych sióstr, którepewien duchowny próbował nauczad przy pomocy obrazków, ale na próbach sprawa się zakooczyła.Tak go to głęboko wzru-szyło, że podjął zamiar wspomagania tego rodzaju nieszczęśliwych istot, napotykając przy tym na najgwałtowniejszy opór,szyderstwo i prześladowanie, ale nieustępliwie idąc swą drogą, na jesieni swego życia był już pewien ogólnego uznania i czci, aprzy tym, co było dlao ważniejsze od sławy, widział też zabezpieczony los swych dzieci, głuchoniemych swojego zakładu.337Gorzkie podsumowanie Bachmanna:Chyba w żadnym innym kręgu kulturowym w historii ludzkości nie były udziałem upośledzonych większe szkody, pogarda,nietolerancja i brak humanitaryzmu niż w chrześcijaostwie.338334Samuel Heinicke i Johann Melchior Goeze, Horgeschadigtenpadagogik, 1989, z.1, s.48 i d.335Wyd.jubileuszowe 1903 r., t.15, s.635.336Bachmann, s.291 i d.337Bachmann, s.233.338s.442.Strona 237 z 343Rozdział 20Sobór trydencki i papież Sykstus DalekosiężnyW ciągu siedmiuset lat po Tomaszu z Akwinu (zm.1274 r.) którego dzieło stanowi szczytowe osiągnięcie teologii katolickiej w uporczywych wal-kach wokół postawy za czy przeciw, udało się teologom rozwiązad dwa problemy małżeoskie, nad którymi wszakże człowiek żonaty może jedynie, nic nierozumiejąc, pokiwad głową.Wcześniej już Augustyn rozstrzygnął, że jedynie stosunek małżeoski 1.dla spłodzenia potomstwa i 2.jako spełnienie obo-wiązku na żądanie partnera jest wolny od grzechu.Niekiedy akceptowana, chod np.przez Tomasza (podążającego śladami Augustyna) kwestionowana,była ok.1300 r.koncepcja bezgrzeszności stosunku małżeoskiego dla uniknięcia własnego nierządu.Tomasz (oraz Augustyn) zaliczali tego rodzaju kon-takt seksualny do grzechów powszednich.Motyw 4., stosunek małżeoski z lubieżności seksualnej, uchodził w tym czasie powszechnie za grzech co naj-mniej powszedni, chod w niektórych okolicznościach także śmiertelny.A oto cały obraz sytuacji w ujęciu kolooskiego teologa moralnego, HeinrichaKlompsa:Moralnoteologicznym plonem tych subiektywnie egzystencjalnych rozważao jest teoria usprawiedliwienia i teoria wybacze-nia.Pierwsza z nich powiada, że całkowicie usprawiedliwieni są chrześcijaoscy małżonkowie, gdy ich etyczne dążenie kieruje sięna prokreację.lub spełnienie obowiązku małżeoskiego., dobro potomstwa i dobro wierności wyrównują wtedy negatywneoddziaływanie pożądliwości i rozkoszy seksualnej.Ale teoria wybaczania dopuszcza położenie dóbr małżeoskich na szali prze-Strona 238 z 343ciwnej do winy, gdy motywem obcowania małżeoskiego jest chęd zapobiegnięcia nierządowi własnemu, lub wola zaspokojeniapożądliwości płciowej.339Już sama absurdalnośd wciskania miłości małżeoskiej w gorset tego rodzaju rozważao, na dodatek przykładanie trudnej do przyjęcia skali, na której zjednej strony znalazło się dziecko, z drugiej rozkosz, a pomiędzy nimi: unikanie nierządu współmałżonka i własnego jest całkowicie wyobcowana z ży-cia, zdumiewa, a niekiedy śmieszy.W ciągu ostatnich siedmiuset lat, jakie minęły od czasów Tomasza z Akwinu osiągnięto tyle, że stosunki nr 3 i nr 4uchodzą za wolne od grzechu.Z tym, że jeśli chodzi o stosunek nr 4, wokół którego kontrowersje trwały najdłużej, to warto zauważyd, że stosunek zsamej tylko lubieżności nie może byd, zgodnie z postanowieniem Innocentego XI z 1679 r., uważany za wolny od grzechu.Po stuleciach rozmyślao standzisiejszy jest taki, że co prawda stosunek małżeoski z lubieżności jest wolny od grzechu, ale nie można tego powiedzied o takimż stosunku z samejtylko lubieżności.Holenderski mnich kartuski Dionizjusz z Roermond (zm.1471 r [ Pobierz całość w formacie PDF ]

pdf; download; ebook; pobieranie; do ÂściÂągnięcia

Archiwum

Szukaj