Sigr

[ Pobierz całość w formacie PDF ]
.Aasa córka Magnusa miała na Berg własne domostwo i spichlerz orazdwie dziewki służebne, które dbały wyłącznie o nią, gotowały jej strawę,przędły i tkały konopie i wełnę, dawane staruszce ze dworu.Grim i Dalla,służący przedtem na Frettastein, doglądali jej zwierząt, stojących w stajnipani Magnhildy; dwoje starych zamieszkiwało małą chatkę przy oborze,zaliczano ich jednak do czeladzi Aasy.Inguna nie miała więc żadnej innej roboty niż zarządzać małymgospodarstwem babki i umilać czas starowinie.Większą część dnia, kiedy dziewki zajęte były pracą, spędzała w izbieu babki.Jak mówiła pani Magnhilda, Aasa była już nieco zdziecinniała,zapominała o wszystkim, co jej mówiono, i bezustannie pytała o tosamo.Zdarzało się, że rozpytywała o najmłodszego syna, Steinfinna, czydawno bawił na Berg i czy szybko spodziewają się go znowu? Niekiedyuświadamiała sobie, że Steinfinn umarł.Wówczas pytała: Przecież onzostawił czworo żyjących dzieci? A tyś jest najstarsza? Ależ naturalnie,pamiętam doskonale; ochrzczono cię Inguną, po mojej matce, bo matkaIngebj�rgi żyła jeszcze, kiedyś przyszła na świat, i wyklęła córkę za to,że uciekła ze Steinfinnem.Ach, tak, mój Steinfinn był chwatem nie lada idrogo odpokutował za to, że uganiał się za kobietami i uwiódł przemocącórkę rycerza&Aasa nigdy nie lubiła Ingebj�rgi i często mówiła o Steinfinnie isynowej, niepomna, że mówi z ich córką. Ale prawda, jakże to było? Czy jedna z córek Steinfinna nie popadław nieszczęście? Nie, to niemożliwe, chyba nie są tak dorosłe? Babko droga prosiła zgnębiona Inguna połóżcież się teraz izdrzemnijcie trochę. Słusznie, Gyrido, tak będzie najlepiej. Aasa często zwała wnuczkęGyridą.Brała ją za Gyridę córkę Alfa, krewniaczkę, która przed piętnastulaty bawiła na Berg.Wszystko natomiast, co wydarzyło się jej za młodu, żyło wyraziście wpamięci sędziwej pani Aasy.Mówiła nieraz o swych rodzicach i o bracieFinnie, ojcu Arnvida, i o szwagierce Hillebj�rdze, której bała się zarazem,chociaż Hillebj�rga była od niej o wiele młodsza.W piętnastym roku życia wydano ją za Torego na Hov.Tore żyłprzed ślubem więcej niż dziesięć lat z Borghildą i niechętnie rozstał się znałożnicą; z Hov wyjechała ona dopiero rankiem tego dnia, kiedy na dwórprzybyła narzeczona.Dopóki żyła, miała nadal wielki wpływ na Torego a żyła jeszcze dwadzieścia lat po jego ożenku.W każdej ważniejszejsprawie naradzał się z nią i nieraz zabierał do niej ślubne dzieci, aby imprzepowiedziała przyszłość i orzekła, czy rokują wielkie nadzieje.Całą miłość i ojcowskie staranie zwrócił Tore ku czworgu dzieciomspłodzonym z nałożnicą.Borghilda była córką kobiety niewolnej i mężapoczesnego rodu; ba, powiadano, że jest dzieckiem jednego z tychkrólików, jakich wówczas wielu miała Norwegia.Była niewiastą mądrą,urodziwą i zaradną, ale dumną, chciwą na pieniądze i srogą wobec ludzigorszego stanu.Tymczasem Aasa córka Magnusa żyła na Hov.Urodziła mężowiczternaścioro dzieci, pięcioro jednak z nich zmarło jeszcze w kołysce;tylko czworo dożyło dojrzałego wieku.Aasa pamiętała wszystkie swoje zmarłe dzieci i często je wspominała.Najbardziej bolała nad stratą jednej z córek, Herdis, która nabawiła sięparaliżu od spania na wilgotnej łące i zmarła w cztery lata pózniej, liczącjedenaście zim.Jednego z synów, niedorostka, zabił koń, Magnus zaśstracił życie w bijatyce na pokładzie statku, wracając z innymi pijanymimłodzieńcami z zabawy w Toten.Magnus ożenił się niedługo przedtem,lecz nie zostawił dzieci, a wdowa po nim wyszła za mąż i przeniosła się winne strony.Była najbardziej ulubioną synową pani Aasy. Powiedzcie mi, babko pytała Inguna czy w całym waszymżyciu mieliście tylko troski i zmartwienia? Czy nie było w nim także dnidobrych, które byście teraz mogli wspominać?Babka spojrzała na nią, jakby nie rozumiała.Teraz, kiedy leżała ioczekiwała śmierci, zdawała się równie chętnie wspominać bóle, jak iradości życia.Inguna czuła się niezle w tym cichym współżyciu ze starą kobietą.Wrażliwa została nadal i po wyzdrowieniu niechętnie zajmowała sięczymś, co wymagało wysiłku lub skupienia.Siedziała zazwyczaj z jakąśmisterną robótką, nie wymagającą pośpiechu i pogrążona we własnychmyślach nasłuchiwała jednym uchem gadania babki.Ogromnie żywa w czasie dorastania, tak że z trudem tylko mogłausiedzieć na miejscu, obecnie zmieniła się zupełnie.Dziwna choroba,na jaką zapadła po rozłące z Olafem, pozostawiła jakby cień, który nieustępował; dziewczyna zdawała się żyć w półśnie& Na Frettastein miałaza towarzyszy chłopców, Olafa przede wszystkim, i oni wnosili z sobąruch i życie, Inguna bowiem była za mało rzutka, żeby na własną rękę cośprzedsięwziąć [ Pobierz całość w formacie PDF ]

pdf; download; ebook; pobieranie; do ÂściÂągnięcia

Archiwum

Szukaj