Gauze Jan Brazylia 01 Na przełaj przez dżunglę

[ Pobierz całość w formacie PDF ]
.Była to puma, grozny lew południowoamerykański.Drapieżnik przewyższający spry-tem i okrucieństwem leniwego jaguara.Jego nagłe pojawienie się tak mnie zaskoczyło, że chwilę patrzyłem jak urzeczony,zanim zdecydowałem się wziąć go na cel.W innym wypadku chwila ta wystarczyłaby na to,żeby zostać rozdarty lub by zwierz umknął w puszczę, lecz teraz bezwładna łapa zatrzymałago na miejscu.Warknął wściekle i znów poderwał się do skoku.W tejże chwili Bento ze swą śmieszną pukawką wysunął się zza drzew, szybko podniósłflintę do oka i wypalił.Teraz wypadki potoczyły się z błyskawiczną szybkością.Ujrzałem jak Bento wystrzelił, usłyszałem cichą detonację kapiszona i o ułamek seku-ndy spózniony wystrzał.Zapewne na skutek wilgoci proch zamókł i wystrzał nastąpił z opó-znieniem.Skutek jednak okazał się fatalny.W chwili, gdy bestia poderwała się do skoku, wy-palił sam kapiszon, w następstwie czego spózniony wystrzał ugodził pumę nie w głowę leczw bok, co ją tylko bardziej rozwścieczyło.Oszalałe zwierzę na moment padło na ziemię,skręciło się konwulsyjnie i poderwawszy się natychmiast runęło na napastnika.Bento oczywiście nie czekał.Widząc opózniony wystrzał, rzucił strzelbę i uchwyciwszyzwisającą lianę wdrapał się ze zręcznością małpy.Byłby zapewne ocalał, gdyż był już ze trzymetry nad ziemią, gdy nagle rozległ się trzask i liana opuściła się z powrotem.Widać gałąznie wytrzymała ciężaru i biedny Bento znalazł się nagle nad ziemią, tuż nad oszalałym z bóluzwierzęciem.Wrzeszcząc ze strachu, z podkulonymi nogami, próbował wdrapać się powtórnie, gdynagle rozwścieczona puma wspięła się na tylne łapy i przednią zdrową łapą sięgnęła po nie-szczęsnego caboclo jak kot po mysz.Bento wrzasnął nieludzkim głosem, w powietrzu mignę-ły kawałki szmat wraz ze strzępami ciała, zdarte straszliwymi pazurami bestii.Wszystko tobyło dziełem zaledwie paru sekund.Stałem w odległości paru metrów, ale nim zdołałem pośpieszyć na ratunek, Bento wisiałz poszarpanymi mięśniami pośladków, z których krew ciekła strumieniem.W wielkim zdenerwowaniu i pośpiechu, mając przed oczyma wijącą się i szalejącąbestię, niezbyt nawet celując, wypaliłem.Puma zwinęła się po strzale jak węgorz i zwróciła przeciw nowemu wrogowi.Przez ułamek sekundy ujrzałem rozwartą, pokrwawioną paszczę, wściekłe żółtawe zre-nice i wyciągniętą olbrzymią łapę, uzbrojoną w potężne pazury.Druga łapa zwisała bezwła-dnie.Gdy tak stała przez moment uniesiona, odsłaniając jasne, prawie białe podbrzusze,szybko wycelowałem mierząc pomiędzy przednie łapy.Padł strzał.Puma poderwała się, poczym, jakby składając mi ukłon, uderzyła łbem o ziemię.Znieruchomiała.JednocześnieBento, jak dojrzały ogromny owoc klapnął z jękiem na ziemię.Z krzaków wybiegli pozostali towarzysze i widząc pumę leżącą bez ruchu zajęli sięBentem.Zanieśliśmy go na brzeg pobliskiego strumienia, gdzie obmyliśmy rany, które porzą-dnie krwawiły.Potężne pazury bestii przeorały mu pośladek głęboko, zrywając skórę i mię-śnie.Krew płynęła obficie i trudno ją było zatamować.Uporawszy się jako tako z rannym, zdjęliśmy skórę z pumy, która, jak się okazało, całanaszpikowana była siekańcami ze strzelb Gerwazja i Alvareza.Aż dziw brał, że tak zranionabestia miała jeszcze siłę zranić Benta i dopiero mój celny strzał dobił ją ostatecznie.Gerwazjo i Alvarez zrobili prowizoryczne nosze i z rannym towarzyszem ruszyli zpowrotem ścieżką, którą im torowałem fakonem.Na ramieniu niosłem ściągniętą skórę, którawyglądała imponująco.Gdy po długiej i męczącej wędrówce dowlekliśmy się do szałasu, biedny Bento ledwiedyszał.Dostał zaraz sporą porcję cacha�a, po czym założyłem mu opatrunek, pospinawszyuprzednio poszarpane mięśnie zwykłym drutem przepalonym w ogniu i pojodynowanym.Był to mój pierwszy w życiu zabieg chirurgiczny, jaki dokonałem posiłkując się drutem,nożem i jodyną.Początkowo myślałem, że mój pacjent nie przeżyje nocy, okazało się jednak,że caboclos mają wielką odporność i następnego dnia Bento, po spożyciu nowej porcji wódki,zaczął nawet dowcipkować, a dnia trzeciego czuł się zupełnie możliwie i wiadomo już było,że nie umrze.Budujemy mostySprawy myśliwskie znalazły swój epilog u włoskich spryciarzy, którzy kupili skóry, łą-cznie ze skórą pumy, za śmiesznie niską cenę, nie będącą w żadnym stosunku do poniesione-go wysiłku połączonego z ryzykiem życia.Tak mnie to oburzyło, że postanowiłem więcej niemordować niewinnych zwierząt i poszukać sobie innego zajęcia.Pożegnałem więc zacnych caboclos i ruszyłem do Marcelino Ramos na poszukiwaniepracy.Dowiedziałem się, że poszukiwani są ludzie do budowy mostu na Urugwaju.Powypoczynku i pozbyciu się szkapy, pewnego pięknego poranka znalazłem się przed drzwiamiurzędu kolejowego, na których czernił się napis: chefe.Zapukałem i wymawiając sakramentalne: com li�enca , wkroczyłem do biura.Za sto-łem założonym papierami siedział pochylony szczupły mężczyzna w granatowym mundurze,zatopiony w obliczeniach.Na moje wejście nie zwrócił żadnej uwagi.Dopiero gdy zdecydowałem się chrząknąć,podniósł głowę i wlepił we mnie zdziwione błękitne oczy o czerwonych obwódkach.Na pewno Niemiec pomyślałem, przyglądając się jego ryżawej czuprynie [ Pobierz całość w formacie PDF ]

pdf; download; ebook; pobieranie; do ÂściÂągnięcia

Archiwum

Szukaj