Seghers Jan Robert Marthaler 01 Zbyt piękna dziewczyna

[ Pobierz całość w formacie PDF ]
.Popatrzyli na niego pytająco. Przepraszam wyjął z kieszeni zdjęcie, które wyjął z akt śledczych w Saarbr�cken. Kobieta z naszego portretu pamięciowego nazywa się Marie-Louise Geissler.Pochodzi zSaarbr�cken i jakiś czas temu tamtejsza policja szukała jej bez rezultatów.Nie pytajcie mnie,proszę, w jaki sposób się tego dowiedziałem; pózniej to wyjaśnię.Musimy wiedzieć: czymieszkała tu z Lohmannem? pod jakim nazwiskiem? kiedy widziano ją ostatni raz? Poczekajcie odezwała się Kerstin. To możemy wyjaśnić natychmiast.Wyszła i chwilę pózniej wróciła z jakimś mężczyzną. To jest pan. Stanojewic.Zoran Stanojewic. Pracuje pan w recepcji?Mężczyzna skinął głową.Kerstin Henschel pokazała mu zdjęcie. Zna pan tę kobietę? To pani Lohmann uśmiechnął się. Mówi pan, że to jest kobieta, z którą Georg Lohmann tu mieszkał.Jest pan pewien? Tak.Sprawdziłem już w papierach.Pan Lohmann wpisał na karcie meldunkowejsiebie i żonę. Kiedy ostatni raz pan ją widział? Wczoraj rano.Zjadła sama śniadanie w restauracji, a potem wyszła z hotelu.Od tegoczasu się nie pojawiła. To znaczy, że także żaden z pana kolegów już jej potem nie widział? Zgadza się.To oczywiście wyjaśniliśmy, zanim otwarliśmy pokój.W końcu nadrzwiach była zawieszka Nie przeszkadzać. A kiedy spotkał pan ostatni raz Lohmanna? zapytał Marthaler. Ma pan na myśli: żywego?Marthaler wywrócił oczami. Oczywiście: żywego. Będzie już kilka dni.Może w czwartek albo w piątek.W sobotę miałem wolne.Potem w każdym razie go nie widziałem. Dobrze.Może pan na razie odejść.Ale proszę być do naszej dyspozycji.Mężczyzna zawahał się.Wydało się, że chce coś powiedzieć.Marthaler zniecierpliwiłsię. Coś jeszcze?Zoran Stanojewic pokręcił głową i wyszedł.Sven Liebmann odczekał, aż zamknie drzwi, i zaczął mówić. Jeśli prawdą jest, co mówi Schilling, że Lohmann nie żyje już od dwóch do czterechdni, a Marie-Louise opuściła hotel dopiero wczoraj. To znaczy, że spędziła w pokoju co najmniej dwadzieścia cztery godziny z trupem dokończył Petersen. Moim zdaniem wtrącił Kai D�ring ta dama ma ciężkiego bzika.Marthaler nie zareagował na jego wypowiedz. Proponuję, żebyśmy kontynuowali przesłuchania personelu.Możemy znieść blokadęwejść i wyjść.Spróbuję złapać jakiegoś sędziego śledczego.Musimy mieć nakazaresztowania Marie-Louise Geissler.Z tego, co wiemy, wynika, że jest podejrzana ozabójstwa Bernda Funkego, Jochena Hielschera i Georga Lohmanna.Chciałbym, żeby wciągu kolejnych dwóch godzin jej zdjęcie otrzymali wszyscy policjanci w tym mieście.Ipoprosimy wydział prasowy o natychmiastowe poinformowanie wszelkich możliwychmediów.Jestem pewien, że gazety i stacje telewizyjne z najwyższą ochotą pokażą zdjęciepięknej morderczyni.Jeśli wszystko pójdzie tak, jak sobie wyobrażam, jutro w południe niebędzie nikogo, kto nie wiedziałby, jak wygląda. Mamy tylko jeden problem powiedział D�ring. Mianowicie? Nie wiemy, gdzie jej szukać.Nie mamy pojęcia, gdzie jest.Ma przewagę więcej niżjednego dnia.Może jest jeszcze w mieście.Może znów zaszyła się w jakimś pustym domu.Ale może dawno już wyjechała z kraju i szuka kolejnej ofiary za granicą, może nawet zaoceanem. Uważam to za mało prawdopodobne odparł Marthaler ale taka możliwość teżistnieje.Więc musimy skontaktować się ze wszystkimi liniami lotniczymi i sprawdzić listypasażerów z ostatnich trzydziestu godzin.Wyślemy radiowozy ze zdjęciem na wszystkiepostoje taksówek.Rozwiesimy plakaty na pocztach, w supermarketach i w szpitalach.Niemamy innego wyjścia.Musimy przeprowadzić wielką akcję.Odchylił się na krześle.Wiedział, co to znaczy.Kerstin Henschel popatrzyła na niego,potrząsając głową. Co jest? Nie zgadzasz się ze mną? Zgadzam się, zgadzam.Tylko właśnie rzuciło mi się w oczy, jak straszniewyglądasz. Wiem.Znów prawie nie spałem.Teraz załatwię nakaz aresztowania, a potem położęsię na kilka godzin.Obawiam się, że w moim obecnym stanie i tak jestem nie bardzopomocny.Kerstin zadzwoniła już do biura prokuratury, więc musiał tylko odebrać wniosek owystawienie nakazu aresztowania.Nie spodziewał się jednak, że natrafi na trudności zestrony sędziego śledczego.Znał Magnusa Sommera jako prawnika uprzejmego, zawsze gotowego do współpracy,równie rozważnego co stanowczego.Był wysportowanym mężczyzną po pięćdziesiątce iMarthaler lubił go już choćby dlatego, że wielokrotnie dowiódł, iż w razie wątpliwości niestawia na pierwszym miejscu własnej kariery.Decyzje podejmował wyłącznie na podstawierzeczowych argumentów i dotychczas nigdy nie kierował się względami politycznymi.Sympatia policjanta do sędziego miała dodatkowo powody szczególne: podzielalizainteresowania muzyką klasyczną.W ciągu ostatnich lat wciąż spotykali się na koncertach wStarej Operze, od czasu do czasu wymieniali przez telefon informacje o nowych albo rzadkichnagraniach.Całkiem niedawno Sommer zwrócił jego uwagę na przepiękne wykonanie EroikiBeethovena pod batutą Hermanna Scherchena.Kiedyś, bez żadnych wstępów, przeszli z panna ty.Teraz sędzia uniósł brwi i popatrzył na komisarza znad okularów do czytania.Uważniesłuchał długiego wywodu.Potem gruntownie przestudiował wniosek i uzasadnienie,wielokrotnie kręcąc głową. To mi się nie podoba.Marthaler był rozdrażniony.Założył, że nakaz aresztowania Marie-Louise Geisslerbędzie formalnością. O ile dobrze widzę, w ciągu jednego tylko tygodnia przedstawiliście trzechpodejrzanych.Najpierw był ten. Sommer zajrzał do papierów .J�rg Gessner.Z całąpewnością łobuz, ale musieliśmy go wypuścić.Potem Hendrik Pl�ger.Nagle znalazł się napoczątku listy.A teraz ta młoda kobieta, której nazwisko słyszę po raz pierwszy.Dlaczego tojuż nie ma być Pl�ger? Bo się zabił? Nie byłby pierwszym mordercą, który odbiera sobieżycie [ Pobierz całość w formacie PDF ]

pdf; download; ebook; pobieranie; do ÂściÂągnięcia

Archiwum

Szukaj