[ Pobierz całość w formacie PDF ]
.W ten sposób docieramy do warstwy znaczeniowej utworu: jest to po prostu zapis wrażeń z pobytu w Bieszczadach.Wycie wilków przypomina o grasujących tu po wojnie bandach, wywołuje trwogę, jest także zapisem cierpienia i płaczu.Fakty te nie zostały nazwane bezpośrednio, lecz tylko przypomniane, zasygnalizowane w językowej konstrukcji utworu.Poetycka zabawa z językiem znana była i wcześniej w naszej poezji.Uprawiali ją (trochę na innych zasadach) futuryści, skamandryci, a także poeci krakowskiej awangardy.Nigdy jednak nie była to dążność tak konsekwentna jak u Białoszewskiego.Wyobraźnia poety buduje świat własny trochę na przekór tradycji literackiej.Bunt przeciwko niej zapisuje się w wyborze poetyckich rekwizytów: świat domowych sprzętów, czynszowych kamienic, starych uliczek, bez kolorów, bez zieleni, wyraża przeżycia człowieka zagubionego w wielkim mieście, uciekającego przed zyciem, który gotów w każdej chwili pisać poetyckie traktaty o urokach i niebezpieczeństwach leniwego leżenia w łóżku (por.wiersz Leżenia).Białoszewski debiutował najpóźniej z całej grupy swoich rówieśników, stąd też dość często zalicza się go do następnej generacji poetyckiej, która wkroczyła do literatury po 1956 roku.Z Różewiczem łączy go jednak przekorne odrzucenie tradycyjnego typu poetyzowania, niechęć do "pięknych" słów w poezji, z Szymborską - skłonność do budowania wierszy z anegdotą, fabułą.Białoszewski opowiada zawsze swoje dziwne przygody z rzeczami, których często nie umie nazwać.Autor Obrotów rzeczy i Rachunku zaściankowego inspirował wielu młodszych poetów, których krytyka literacka zaliczyła do grupy czy kierunku "słowiarzy".Zwracają oni uwagę na właściwości samego języka, sprawdzają jego możliwości, jego sprawność i przydatność w poznawaniu świata
[ Pobierz całość w formacie PDF ]