Andy Weir Marsjanin

[ Pobierz całość w formacie PDF ]
.Każdy system i podsystem działał prawidłowo.JPL spisało się diabelnie dobrze, robiąc te łaziki.Jeśli dotrę z powrotem na Ziemię, postawię Bruce owi Ng piwo.Chociaż myślę sobie, żepowinienem kupić piwo każdemu z JPL.Piwo dla wszystkich, jeśli wrócę na Ziemię.W każdym razie łazik znów jest na kołach, nadszedł czas, żeby zająć się przyczepą.Ale skończyłomi się światło słoneczne, pamiętajcie, że jestem w kraterze.Sturlałem się prawie do końca rampy.A rampa jest przy zachodniej krawędzi krateru.Z mojegopunktu widzenia Słońce zachodzi bardzo wcześnie.Pada na mnie cień zachodniej ściany.I to jestmaksymalnie do bani.Mars to nie Ziemia.Nie ma grubej atmosfery, która zakrzywi światło, nie ma też cząsteczek, któreodbiją promienie za róg.Tu jest prawie próżnia.Gdy Słońce zajdzie, jestem w mroku.Fobos dajetrochę światła odbitego, ale niewystarczająco do pracy.Deimos to małe gówienko, które nikomu niepomaga.Nie podoba mi się myśl, że muszę zostawić przyczepę na balonie na kolejną noc.Niewiele jednakmogę z tym zrobić.Przetrwał cały dzień, więc pewnie na razie jest stabilny.I hej, z łazikiem na kołach mogę znowu korzystać z sypialni! To niby drobiazgi, ale naprawdę licząsię w życiu.WPIS W DZIENNIKU: SOL 500.Gdy się obudziłem rano, balon przyczepy jeszcze nie pękł.Dobry początek dnia.Przyczepa stanowiła większy problem niż łazik, jego musiałem tylko przewrócić, ją muszęcałkowicie przekręcić.To wymaga dużo więcej siły niż wczorajszy mały trik z dzwignią.Pierwszy krok polegał na podjechaniu łazikiem blisko przyczepy.Potem było kopanie.Och, Boże, kopanie.Przyczepa leżała do góry podwoziem, przodem skierowana ku dołowi.Zdecydowałem, żenajlepszy sposobem, żeby ją ustawić prawidłowo, będzie wykorzystanie zbocza i przetoczenie jej nanosie.W zasadzie chodzi o to, żeby przyczepa zrobiła salto i wylądowała na kołach.Mogę to zrobić, przywiązując kabel do jej tyłu i ciągnąc ją łazikiem.Ale jeślibym to zrobił bezuprzedniego wykopania dołu, przyczepa po prostu ślizgałaby się po powierzchni.Musiałem jąobrócić.Potrzebowałem dołu, w który by wpadł nos.Wykopałem dół.Dół o długości metra, szerokości trzech i głębokości jednego.Zabrało mi tocztery nieszczęśliwe godziny, ale to zrobiłem.Wskoczyłem do łazika i zjechałem w dół zbocza, ciągnąc za sobą przyczepę.Tak jak liczyłem,przód przyczepy wpadł w dziurę i przechyliła się.Następnie opadła na koła, wzbijając tumany kurzu.Siedziałem przez chwilę oniemiały, że mój plan rzeczywiście zadziałał.I znów skończyło mi się światło słoneczne.Nie mogę się doczekać, aż opuszczę ten cholerny cień.Potrzebuję jedynie dnia jazdy w kierunku MAV-u i będę z dala od ściany.Ale teraz zapadła kolejnawczesna noc.Spędzę dzisiejszą noc bez przyczepy dbającej o to, by podtrzymać mnie przy życiu.Może stać nakołach, ale nie mam pojęcia, czy graty wewnątrz nadal działają.Aazik wciąż ma dla mnie poddostatkiem zapasów.Spędziłem resztę wieczoru, ciesząc się ziemniakiem.I mówiąc ciesząc , mam na myśli to, że nienawidziłem tego tak bardzo, że miałem ochotę kogoś zabić.WPIS W DZIENNIKU: SOL 501.Zacząłem dzień od herbaty nic.Herbata nic jest bardzo łatwa w zaparzaniu.Najpierw nalej trochęgorącej wody, potem dodaj nic.Kilka tygodni temu eksperymentowałem z herbatą ze skórkiziemniaka.Im mniej o tym opowiem, tym lepiej.Wyprawiłem się dziś do przyczepy.Niełatwe zadanie.W środku jest mocno zagracona.Musiałemzostawić skafander w śluzie.Pierwsze, co od razu poczułem, to straszny upał.Rozgryzienie przyczyny tego zabrało mi kilkaminut.Regulator atmosfery działał doskonale.Ale nie miał nic do roboty.Nie będąc podłączony dołazika, nie musiał pracować nad dwutlenkiem węgla, który wydycham.Atmosfera w przyczepie byłaidealna, po co ją zmieniać?Bez regulacji powietrze nie było pompowane do ZCzRA i nie ulegało wymrażaniu frakcyjnemu,przez co nie wracało jako ciecz wymagająca ogrzania.Pamiętajcie, RTG wytwarza ciepło cały czas.Nie można tego zatrzymać.Dlatego wnętrze sięnagrzewało.W końcu została osiągnięta równowaga, w której ciepło było wytwarzane tak szybko,jak uciekało przez ściany.Jeśli jesteście ciekawi, punkt równowagi wynosił 41�C.Przeprowadziłem pełną diagnostykę regulatora i oksygenatora.Oznajmiam, że działają doskonale.Zbiornik z wodą, w którym spoczywał RTG, był pusty.Nic dziwnego.Był otwarty od góry, niktnie miał zamiaru go wywracać.Na podłodze łazika stała spora kałuża, zebranie jej trochę potrwało.Dopełniłem zbiornik wodą z zamkniętego pojemnika, który był w przyczepie.Pamiętajcie,potrzebowałem tej wody, żeby powracające powietrze miało przez co przebąbelkować.To mójukład ogrzewania.Ale biorąc wszystko pod uwagę, to były dobre wieści.Niezbędne podzespoły pracująprawidłowo.Oba pojazdy są znów na kołach.Rury łączące łazik i przyczepę zostały dobrze zaprojektowane, zwolniły bez przerywania się.Poprostu podłączyłem je od nowa i pojazdy znów miały wspólny system podtrzymywania życia.Ostatnią rzeczą do zreperowania był hak holowniczy zupełnie zrujnowany.Przyjął na siebie całąsiłę katastrofy [ Pobierz całość w formacie PDF ]

pdf; download; ebook; pobieranie; do ÂściÂągnięcia

Archiwum

Szukaj