Harper Tom Księga tajemnic

[ Pobierz całość w formacie PDF ]
.Rzadko widywała syna i próbowała mu rekompensować swoją nieobec-ność szaleńczą nadopiekuńczością.Gdyby potknął się o sznurowadła, pewniepozwałaby do sądu producenta tenisówek. Czy chłopiec widział zabójcę? Nie wiem, wszystko działo się bardzo szybko. Nick odchrząknął.Jegogardło było suche jak pieprz. Chciałbym już wyjść.Wolno mi?XIVGórna Nadrenia, 1432Wędrowiec podprowadził konia do skarpy i spojrzał na dolinę.Co zoba-czył? Nurt rzeki naturalnie przyspieszał, gdy koryto zwężało się przy zakolu, anastępnie zwalniał, gdy woda rozlewała się i wygładzała między lesistymiwzgórzami.Ryby wygrzewały się na słońcu w przybrzeżnych płyciznach, uwi-jając się między wodorostami ciągnącymi się w wodzie niczym smugi dymu.Nad powierzchnią brzęczały ważki.Złociste promienie słońca nagrzewałypiaszczyste dno.Tuż za zakrętem rzeka tworzyła płytką zatoczkę, do której wpadał dopływ,młody i żwawy w porównaniu ze statecznym Renem.Spojrzawszy w dół, po-dróżnik zobaczyłby polanę w miejscu, z którego wypływała rzeczka, a gdybysłońce nie świeciło mu w oczy, także prymitywny szałas z gałęzi i błota.Przedszałasem, na opadającym ku rzeczułce brzegu, ujrzałby stół z odpiłowanymidwiema nogami nachylony w stronę wody.Przybito do niego gwozdziami sze-reg desek układających się w coś w rodzaju stopni.Całość konstrukcji lśniła odmokrego mułu.Obok niej wydrążony pień drzewa tworzył proste koryto.Wędrowiec szarpnął lekko uzdę i skierował wierzchowca między drzewa.Zcieżka była stroma, lecz nie zdradliwa.Podszyt lasu upstrzyły plamy słońca;las mruczał brzęczeniem pszczół i innych owadów.Stopniowo coraz wyrazniejdawał się słyszeć szum płynącej wody.Wkrótce jezdziec dotarł nad brzeg do-pływu Renu.Rzeczka była głębsza, niż przypuszczał.Zsunął się z siodła,76owinął uzdę wokół konara i wszedł do wody, by poszukać brodu.Silny prąd ciągnął go za nogi, gdy próbował utrzymać równowagę na śli-skich kamieniach.Nieco dalej w dół koryta rzeczułki stos głazów świadczył otym, że ktoś usiłował zbudować zaporę.Nurt przebił się przez nie i kamieniemające wstrzymywać bieg wody teraz go przyspieszały.Jezdziec uznał jednak,że jego koń zdoła pokonać prąd.Gdy się odwrócił, promień słońca przedarł się przez listowie i padł mu pro-sto w oczy.Uniósł rękę, by je osłonić, lecz nagły ruch pozbawił go równowagi.Wędrowiec z pluskiem runął głową do wody.Nurt porwał go momentalnie, niosąc prosto w stronę kanału w niedokoń-czonej tamie.Mężczyzna zamachał rękoma, ale prąd był za silny.Obrócił goniczym gałązkę, po czym wessał.Jezdziec napił się wody i łapiąc oddech, wy-dostał się na powierzchnię.Jego głowa odbiła się od kamienia i świat utonął wciemności.�% �% �%W zatoczce, w której łączyły się koryta obu rzek, na srebrzystym szkliwiewody pojawiła się ciemna plamka.Ktoś patrzący ze skarpy wziąłby ją zazmarszczkę na powierzchni lub cień szybującego jastrzębia.Jednak z bliższejodległości widać było, że cień przybiera postać człowieka.Mężczyzna przed-stawiał dziwny widok.Jego włosy sięgały do ramion, a broda niemal do piersi;jedno i drugie zlepił brud, toteż trudno było odgadnąć ich kolor.Stał zanurzonydo pasa w wodzie, kołysząc się swobodnie w nurcie.Zagłębił stopy w miałkimmule, a wokół jego nóg wiły się wodorosty i węgorze.Nabrał wodnego błotado popękanego drewnianego cebra.Gdy naczynie prawie się napełniło, męż-czyzna po trosze przeniósł, a po trosze przeciągnął je po wodzie i wygramoliłsię na brzeg.Był nagi.Jego klatkę piersiową, ręce i twarz oblepił muł wyglądający jakspękana na słońcu glina garncarska.Poniżej pasa jego skóra była biała, obmytado czysta wodą z rzeczki.Dzwignął wiadro do pochyłego stołu i przechylił [ Pobierz całość w formacie PDF ]

pdf; download; ebook; pobieranie; do ÂściÂągnięcia

Archiwum

Szukaj