• Strona poczÂątkowa
• 60 5194
• 31 1522

[ Pobierz całość w formacie PDF ]
.- A więc.- Zawahał się.- O co chodzi?Włączył się do ruchu.Zerknęłam na niego w świetle latarni, zastanawiając się, czy chcę być wobec niego aż takszczera.- Znam Sarę Jane - powiedziałam powoli.113- Chcesz powiedzieć, że znasz ten typ osoby - uściślił Glenn.- Nie.Ja ją znam.Detektyw FBI zmarszczył brwi.- Ona cię nie zna.- Nie. Opuściłam okno do końca, żeby pozbyć się z auta zapachu moich perfum.Nie mogłam już goznieść.Myślami wciąż wracałam do czarnych, pełnych przerażenia oczu Ivy.- Dlatego jest mi tak ciężko.Zatrzymaliśmy się pod światłami z powolnym piskiem hamulców.Glenn nadal się marszczył, a broda i wąsystanowiły ciemny cień na jego twarzy- Zechciałabyś mówić po ludzku?Obdarzyłam go szybkim, pozbawionym wesołości uśmiechem.- Czy tata ci mówił, jak omal nie aresztowaliśmy Tren- ta Kalamacka jako handlarza i wytwórcęgenetycznych leków?- Tak.To było zanim przeniosłem się do jego wydziału.Powiedział, że jedynym świadkiem był agent ISB,który zginął w wysadzonym samochodzie.Z
wiatło się zmieniło i ruszyliśmy do przodu.Skinęłam głową.Edden powiedział mu o najważniejszym.- Opowiem ci o Trencie Kalamacku - powiedziałam, czując na dłoni pęd powietrza.- Kiedy przyłapał mniena przeszukiwaniu jego gabinetu, bo chciałam znalez
ć jakiś sposób na postawienie go przed sądem, nie przekazałmnie ISB, lecz zaproponował pracę.Każdą, jakiej bym sobie zażyczyła. Było mi zimno, więc skierowałampodmuch ciepłego powietrza na siebie.- Chciał spłacić mój dług wobec ISB, zdejmując ze mnie wyrok śmierci,ustawić mnie jako niezależną agentkę, dać mi nieduży personel, cokolwiek - gdybym pracowała dla niego.Chciał, żebym kierowała systemem, na którego zwalczaniu spędziłam całe moje zawodowe życie.Proponowałmi pozór wolności.Potrzebowałam tego tak bardzo, że mogłabym się zgodzić.Glenn mądrze nic nie mówił.Nie było gliniarza, którego by nie kuszono, a ja byłam dumna, że przeszłam tępróbę zwycięsko.- Kiedy odmówiłam, jego propozycja zmieniła się w groz
bę.Przebywałam tam wtedy pod postacią norki, aon zamierzał dręczyć mnie psychicznie i fizycznie, aż zrobiłabym wszystko, by przestał.Gdyby nie mógł mniedostać po dobroci, zrobiłby ze mnie niewolnicę.Byłam bezradna.Tak jak teraz Sara Jane.- Przerwałam, byzebrać się na odwagę.Nigdy przedtem nie przyznałam się głośno do tego, że byłam bezradna.- Myślała, żejestem norką, ale przyznawała mi więcej godności jako zwierzęciu niż Trent dawał mi jej jako osobie.Muszę jąod niego oderwać.Zanim będzie za póz
no.Jeśli nie odnajdziemy Dana i nie zapewnimy mu bezpieczeństwa, niebędzie miała żadnej szansy.- Pan Kalamack jest tylko człowiekiem - stwierdził Glenn.- Doprawdy! - powiedziałam i parsknęłam sarkastycznym śmiechem.- Niech mi pan powie, panie detektywieFBI, czy on jest człowiekiem, czy Inderlanderem? Jego rodzina od dwóch pokoleń cicho rządzi sporymkawałkiem Cincinnati i nikt nie wie, kim on jest.Ani Jenks, ani fairy nie potrafią określić jego zapachu.Onniszczy ludzi, dając im to, czego pragną - i się tym bawi.Patrzyłam na mijane budynki, nie widząc ich.Glenn nadal milczał, więc podniosłam wzrok.- Naprawdę sadzisz, że zniknięcie Dana nie ma nic wspólnego z morderstwami łowcy czarownic? - zapytał.- Naprawdę.- Poprawiłam się w fotelu, niezadowolona, że powiedziałam mu tak dużo.- Wzięłam to zlecenietylko po to, żeby pomóc Sarze Jane i pogrążyć Trenta.Popędzisz teraz z jęzorem do taty?Oświetlały go reflektory samochodów nadjeżdżających z przeciwka.Glenn odetchnął.114- Jeśli w trakcie swojej małej wendety zrobisz cokolwiek, co przeszkodzi mi w udowodnieniu, żemorderczynią jest dr Anders, to spalę cię na stosie na Placu Fontanny - zagroził cicho.- Jutro pójdziesz nauniwersytet, a potem opowiesz mi o wszystkim, czego się dowiesz.- Rozluz
nił ramiona. Tylko bądz
ostrożna.PatrzyÅ‚am na jego twarz oÅ›wietlanÄ… bÅ‚yskami mijanych Å›wiateÅ‚, jakby odzwierciedlajÄ…cymi mojÄ… niepewność.SÅ‚owa Glenna brzmiaÅ‚y tak, jakby mnie rozumiaÅ‚.CoÅ› takiego.- Zgoda - powiedziaÅ‚am, opierajÄ…c siÄ™ wygodniej.ObróciÅ‚am gÅ‚owÄ™, bo skrÄ™ciliÅ›my w lewo zamiast w prawo.Zerknęłam na Glenna z poczuciem déjU
vu.- Dokąd jedziemy? Moje biuro jest w przeciwnym kierunku.- Do pizzerii Piscary'ego - odparł. Nie ma powodu czekać do jutra.Popatrzyłam na niego, nie chcąc się przyznać do tego, że obiecałam Ivy, że nie pójdziemy tam bez niej.- Knajpę otwierają dopiero o północy - skłamałam.- Obsługuje Inderlanderów.No bo jak często pizzęzamawia człowiek?Twarz Glenna znieruchomiała, a ja zaczęłam skubać lakier na paznokciu.- Zanim tłum przewali się na tyle, by ktoś mógł z nami porozmawiać, zrobi się przynajmniej druga.- Druga w nocy, tak? - upewnił się Glenn.No jasne, pomyślałam.To wtedy większość Inderlanderów rozkręca się na dobre, a zwłaszcza ci martwi.- Może pojedz
do domu, połóż się spać, a jutro pojedziemy tam wszyscy?Pokręcił głową.- Pojedziesz dziś beze mnie.Prychnęłam z urazą.-Ja tak nie pracuję, Glenn.Poza tym, gdybym pojechała, ty pojechałbyś sam, a obiecałam twojemu tacie, żepostaram się utrzymać cię przy życiu.Zaczekam.Słowo honoru czarownicy.Kłamać, owszem.Zdradzić zaufanie partnera - nawet niemile widzianego - nie [ Pobierz całość w formacie PDF ]